Przywykłem do tego, że filmy docierające do polskich kin mają pewien poziom. I to poziom co najmniej przyzwoity. Oczywiście nie wszystkie z nich są dobre, niektóre są ledwie przyzwoite albo wręcz słabe, tylko że zawsze czymś nadrabiają. Znanymi nazwiskami w … Czytaj dalej Złe miejsce
Ludzie lubią rzeczy, które już słyszeli, twierdził inżynier Mamoń. Lubią też rzeczy, które wcześniej widzieli i całkiem dobrze znają. Przykładem niech będzie film Underworld, który wywołuje wiele różnych skojarzeń. Jedni dostrzegli w nim adaptację gry komputerowej BloodRayne, inni zrzynkę z … Czytaj dalej Underworld
W kulturze anglosaskiej święto zmarłych wiąże się z halloween, dniem radosnym, pełnym szalonych zabaw („cukierek albo psikus”), przebieranek i imprez. Twórcy horrorów chętnie o nich opowiadają. Za wszelką cenę starają się udowodnić, że tej nocy królują siły nieczyste, a wszelkiej … Czytaj dalej Przyjęcie morderców
To miał być zupełnie inny film. Bardziej przygodowy niż horror, w dodatku z udziałem Gillian Anderson i Jeana Reno. Kiedy okazało się, że żadne z nich nie może się pojawić na planie, zaczęto wprowadzać zmiany do scenariusza. Tak powstała Anakonda, … Czytaj dalej Anakonda
To kontynuacja filmu Scarecrow – pierwszego horror w dorobku wytwórni The Asylum. Kontynuacja nieudana. Odejście reżysera oryginału oznaczało bowiem zmianę klimatu filmu. Miejsce grozy wymieszanej z humorem zajęła nieporadna historyjka opowiedziana całkowicie na serio. Tradycyjne efekty specjalne musiały ustąpić tym … Czytaj dalej Scarecrow Slayer
Ten rok upływa pod znakiem filmów, które spokojnie mogłyby powstać w latach osiemdziesiątych. Małe miasteczka, przydrożne bary z kawą z dzbanka, dziwne rzeczy dziejące się w pobliżu. Taki był Brightburn, taki jest Truposze nie umierają. Tyle że tu opowieść snuje … Czytaj dalej Truposze nie umierają
Strachy na wróble straszą z definicji. Co prawda maja odstraszać ptaki, ale najwyraźniej ludzie też się ich boją. Nie przez przypadek jeden z przedstawicieli tego gatunku pojawił się w Czarnoksiężniku z Krainy Oz sprzed 120 lat, a inny w świeżutkich … Czytaj dalej Scarecrow
Za sprawą takich produkcji jak Listopad czy Midsommar: W biały dzień horror folkowy przeżywa renesans. Horror to zresztą za dużo powiedziane. Wymienione przeze mnie filmy nie wzbudzają przecież strachu, co najwyżej wywołują lekki niepokój. Pokazują dziwaczne pogańskie rytuały i przestrzegają … Czytaj dalej Kult
Matt dawno nie widział swojego brata Steve’a, dlatego postanawia zrobić mu niespodziankę. Pojawia się u niego wraz z Karen w Wigilię. Ku jego zaskoczeniu mężczyzna wcale nie cieszy się na jego widok. Jest dziwnie nerwowy i po chwili oświadcza, że … Czytaj dalej Uwięziłem diabła
Nakręcony w 2008 roku polski horror Pora mroku nie udał się. Ani koncepcyjnie, ani artystycznie nie spełnił oczekiwań widzów. Cztery lata później powstała Ixjana. Z piekła rodem. Odpowiadający za nią bracia Skolimowscy sugerowali, że wymyślona przez nich historia ma olbrzymi … Czytaj dalej Ixjana. Z piekła rodem
Mówią, że to horror, i rzeczywiście jest to horror, ale bardzo nietypowy. Artystyczny. W Midsommar: W biały dzień nie ma potworów wyskakujących zza kadru i walącej po uszach muzyki. Nie ma zbyt wielu brutalnych scen, krew nie sika co chwila … Czytaj dalej Midsommar: W biały dzień
Nie tak dawno, bo przy okazji Prodigy. Opętany, mogliśmy przekonać się, że mało które filmowe straszydło przeraża równie skutecznie co dzieci. Impostor podąża tym samym szlakiem, a przyczynę dziwacznej przemiany juniora czyni jeszcze bardziej enigmatyczną. I właśnie na tym wygrywa. … Czytaj dalej Impostor
Ten film naprawdę pięknie pachnął. Efektowne, animowane intro wsparte przebojem „Look of Love” w wykonaniu zespołu ABC świetnie wprowadza w klimat. Potem pojawia się zakrwawiona, półnaga dziewczyna, która maszeruje przez wzgórza Hollywood. Okazuje się, że w Los Angeles grasuje tajemniczy, … Czytaj dalej L.A. Slasher
Rainer Sarnet folkowym horrorem romantycznym Listopad zaprasza nas na wycieczkę na estońską prowincję. Wciąż trwa XIX wiek, późną jesień przykrył pierwszy śnieg, a ludzie niechętnie wychodzą z ciepłych domów. Część prac za nich wykonują kratty, dziwaczne stwory ze zwierzęcych czaszek, … Czytaj dalej Listopad
Fajnie jest się pośmiać z horrorów. Nawiązać do paru klasków, rzucić cytatem, trochę schemat zmienić, by było zabawnie. Trzeba to tylko umieć. Twórcy Porąbanych opanowali tę sztukę do perfekcji, podobnie jak autorzy Śmierćgazmu. Producenci Dziewczyn śmierci tak dobrze się nie … Czytaj dalej Cięcie!
To był odważny pomysł. Podnieść rękę na dzieło włoskiego mistrza horroru – Dario Argento – mógł tylko koszmarny abnegat albo człowiek niezwykle ambitny. Luca Guadagnino, autor głośnego Tamte dni, tamte noce, z całą pewnością należał do tej drugiej kategorii ludzi. … Czytaj dalej Suspiria
Z plakatu The Bad Nun spogląda zakonnica o charakterystycznych, żółtych oczach. Ani chybi opętana. Problem w tym, że filmie opętanej zakonnicy nie ma. Obraz Scotta Jeffreya pierwotnie miał ukazać się na rynku jako The Watcher i dopiero tuż przed premierą … Czytaj dalej The Bad Nun
Mike Myers ginął wiele razy. Bohater horroru Halloween z 1978 roku oraz kilku coraz bardziej tandetnych kontynuacji za każdym razem powracał, by znów zabijać. Pewnie dlatego David Gordon Green postanowił „zresetować” serię. To znaczy uznał, że wydarzenia z kultowego oryginału … Czytaj dalej Halloween
Twórcy horrorów chętnie tworzą antologie. To produkcje składające się z kilku, kilkunastu bądź nawet kilkudziesięciu filmików, często kompletnie ze sobą nie związanych. Nieraz też zbyt krótkich, by skutecznie oczarować widza klimatem lub zaskoczyć jakimś niekonwencjonalnym rozwiązaniem fabularnym. Tales of Halloween … Czytaj dalej Tales of Halloween
Horror wilkołaczo-kolejowy – tak najprościej jest określić Howl, najnowszą produkcję Paula Hyetta, brytyjskiego specjalisty od kina grozy. Nie jest to film straszny. To znaczy nie jest ani przerażająco słaby, ani też strasznie przerażający. Ma swój klimat i kilka ciekawych pomysłów. … Czytaj dalej Howl
Na znakomite recenzje oraz status filmu kultowego udało się zapracować filmowi Czarownica: Bajka ludowa z Nowej Anglii w przeciągu zaledwie kilku miesięcy od premiery. Niektórzy upierają się nawet, że to symbol renesansu współczesnego horroru i najlepszy dowód na koniec kryzysu, … Czytaj dalej Czarownica: Bajka ludowa z Nowej Anglii
Moda na parodie krwawych slasherów trwa w najlepsze. Dziewczyny śmierci to kolejna tego typu produkcja, może nie tak udana jak popularni Porąbani czy przewrotna Opiekunka, ale wciąż ciekawa. Spośród innych tego typu produkcji wyróżnia się tym, że spogląda na slashery … Czytaj dalej Dziewczyny śmierci
Pierwsza część Obecności odniosła nieoczekiwany sukces i zapoczątkowała najpopularniejszą obecnie serię mrocznych horrorów. Ich cechy charakterystyczne? Scenariusze „z życia wzięte”, autentyczne postacie demonologów Eda i Lorraine Warrenów, wreszcie oszczędność w stosowaniu efektów specjalnych. Według reżysera Jamesa Wana film ma mieć … Czytaj dalej Obecność 2
Uniwersum to słowo niezwykle modne w branży filmowej. Po gigantycznym sukcesie świata Marvela każde studio chce mieć swoje uniwersum. Jedni stawiają na konkurencyjne komiksy (Liga sprawiedliwości, Wonder Woman), inni na widowiska z gigantycznymi potworami (Godzilla, Kong: Wyspa Czaszki) albo na … Czytaj dalej Obecność
Mówi ci coś nazwa Piła? Tak, chodzi o serię krwawych horrorów, które sprowadzają się do mordowania bohaterów na wszelkie możliwe sposoby przy pomocy wymyślnych pułapek. scenariusz The Collector powstał jako pomysł na prequel tej serii. Ostatecznie jej producenci go odrzucili. … Czytaj dalej The Collector
Pojawiające się w tytule słówko camp oznacza obóz. Autorzy użyli go jednak nieprzypadkowo. Tym samym terminem określa się przecież popularne w latach sześćdziesiątych produkcje „w złym guście”, czyli tandetne, krwawe, często rozerotyzowane, niemal zawsze nienaturalne i przesadzone. Bloody Bloody Bible … Czytaj dalej Bloody Bloody Bible Camp
W malowniczym nadmorskim kurorcie pojawia się rekin. Raz po raz atakuje ludzi. Nawet na płyciźnie, gdzie woda sięga kolan, gigantyczna bestia jakoś sobie radzi. Potrafi zdjąć kobietę z konia spacerującego tuż przy brzegu. I dodatku tryska przez nos zieloną, żrącą … Czytaj dalej Toxic Shark
Być może Ruin Me, debiutancki horror Prestona DeFrancisa, popada w schematy. Być może opowiada historię, którą widzieliśmy już niejeden raz, a do tego korzysta ze zgranych patentów na straszenie. Tyle że robi to w sposób skuteczny. Potrafi zainteresować, przykuć do … Czytaj dalej Ruin Me
Przyznam się do czegoś. Film Silent Hill uważam za najlepszą ekranizację gry w historii. Część pierwsza oczarowała mnie niesamowitym klimatem i doskonałymi efektami. Część druga – Silent Hill: Apokalipsa – trafiła do kin sześć lat później i została wykonana w … Czytaj dalej Silent Hill: Apokalipsa
Ciepło przyjęty minimalistyczny horror w reżyserii Mike’a Flanagana rozgrywa się w Glendale, typowym amerykańskim przedmieściu. Tricia mieszkała tu razem z mężem, jednak ten pewnego dnia wyszedł z domu i nie wrócił. Dosłownie rozpłynął się w powietrzu. Kobieta długo go szukała … Czytaj dalej Tunel do piekła
Kiedy słyszę Aladyn, cieszę się jak dzieciak. To imię kojarzy mi się z niesamowitymi przygodami w spieczonych słońcem pejzażach oraz arabskimi miastami pełnymi palm i skarbów. Jasne, gdzieś po drodze pojawia się jeszcze ta nieszczęsna lampa z dżinem, ale jestem … Czytaj dalej Aladyn i lampa śmierci
Twórcy horrorów często sięgają po formułę filmu nowelowego. Nowelowego, czyli składającego się z kilku bądź nawet kilkudziesięciu krótkich obrazów nakręconych przez różnych reżyserów, często całkowicie odmiennymi technikami. Twórcy The ABCs of Death zdecydowali się na 28 krótkich obrazów często tylko … Czytaj dalej The ABCs of Death
Sprawa od początku była jasna. Prawda czy wyzwanie miało być kolejnym sztampowym horrorem młodzieżowym, w którym grupka ustawowo młodych ludzi jest wycinana przez moc, która zdecydowanie ich przerasta. Przedstawiony w zwiastunach zalążek fabuły wydawał się interesujący, pozostawało więc pytanie, jak … Czytaj dalej Prawda czy wyzwanie
Pierwsza część Zombie SS była zaskakującym skandynawskim horrorem z dużą dawką brutalności oraz jeszcze większą humoru. Ot, efektowna krwawa jatka, która zamiast przerażać, zamierzenie śmieszyła. Zawód sprawiał jedynie sztampowy scenariusz wykorzystujący stary jak świat motyw samotnej chatki w górach. Część … Czytaj dalej Zombie SS 2
Tandetne horrory są straszne. Poważnie. Nakręcona w 2008 roku polska Pora mroku niemal idealnie potwierdza tę teorię. W założeniach miał to być obraz równie niepokojący, co osławiony Hostel. Słowację zastąpiono Polską i wprowadzono kilka drobnych poprawek do scenariusza, ale pozostawiono … Czytaj dalej Pora mroku
Edward Carnby zmienia się jak bobas. Niemal co roku jest inny. Poznałem go na początku lat dziewięćdziesiątych w grze komputerowej Alone In the Dark, przełomowym interaktywnym horrorze. Wtedy był rudym wąsaczem po czterdziestce, niezbyt atrakcyjnym wiktoriańskim detektywem badającym sprawy nadprzyrodzone. … Czytaj dalej Alone in the Dark II
Z dala od polityki 