Świat dźwięków mniej lub bardziej rytmicznych. Od łzawych ballad, przez rytmiczne afroamerykańskie okrzyki po muzykę czasami aż nadto klasyczną.
Nakręcony przez włoskiego mistrza grozy Dario Argento horror Suspiria uchodzi dziś za klasykę gatunku. Na jego sukces składają się odpowiednio niepokojąca fabuła, świetne zdjęcia oraz montaż, wreszcie niepokojąca muzyka napisana przez progresywny zespół rockowy Goblin. Jego członkowie nie mieli najmniejszych … Czytaj dalej Suspiria Soundtrack
Wciąż nie mogę się nadziwić, jak wiele polskich zespołów gra muzę na poziomie wytrzepanej żenady. Szokuje mnie to dlatego, że znam co najmniej kilka kapel, które potrafią. Oferują dobrze napisane, łatwo wpadające w ucho kawałki, dysponują ciekawymi głosami i posiłkują … Czytaj dalej Plateau – Mistrz Tupetu i jego Bezczelny Cyrk
Czwarty album warszawskich wielbicieli łąki ma w sobie spore pokłady disco. Nie tego rodem z Kaszana Song Festival tylko ambitnej, tanecznej muzy. Bardzo trudno zakwalifikować twórczość tej grupy do jakiegokolwiek gatunku, ponieważ jest ona inna, pod każdym względem. Pierwsza część … Czytaj dalej Łąki Łan – Syntonia
Biffy Clyro to zespół dość przewidywalny. O ile nie można się po nim spodziewać nowatorskich brzmień i stworzenia nowego nurtu w muzyce to na każdym swym krążku serwują masę wpadających w ucho rockowych kawałków. Tak samo jest w przypadku Ellipsis, siódmej … Czytaj dalej Biffy Clyro – Ellipsis
Ash & Ice nie dorówna raczej swojej poprzedniczce, Blood Pressure, która w rankingu płyt Bonomuzy 2011 zajęła bezapelacyjne pierwsze miejsce. Nie znaczy to bynajmniej, iż tegoroczny krążek The Kills jest słaby, bardziej pasują do niego określenie nierówny i mniej spójny … Czytaj dalej The Kills – Ash & Ice
Mając świeżo w pamięci przedpremierowy koncert w Stodole podczas pierwszego przesłuchania Błysku zaskoczyła mnie „lajtowość” jego brzmienia. Otwierające album Dalej oraz Historie na koncertach wypadają o wiele lepiej. Szkoda zwłaszcza tej drugiej, przepięknej piosenki z cudownie mądrym tekstem, fantastyczną melodią, … Czytaj dalej Hey – Błysk
The Hope Six Demolition Project to płyta, która łapie za twarz od pierwszej sekundy i nie wypuszcza przez kolejne 40 minut, aż do wybrzmienia jej ostatniego dźwięku. Jest w niej coś magicznego, co sprawia, iż słuchając jej znajdujemy się w … Czytaj dalej PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project
Animal Collective zdecydowanie nie tworzy muzyki towarzyszącej. Albo wchodzisz w jej świat na maksa, poddajesz się jej dźwiękom i płyniesz z ich nurtem albo lepiej zmień płytę. Zdecydowanie namawiam do pierwszej opcji, gdyż Painiting With to wyjątkowo ciekawa muzycznie propozycja. Słuchając jej … Czytaj dalej Animal Collective – Painiting With
Czas zamknąć podsumowania minionych 365 dni recenzją zdecydowanie najlepszej muzycznej propozycji tamtego roku. Poprzednia płyta MUSE, The 2nd Law, przekroczyła granicę, która wnosiła wartość dodaną do pięknej, dotychczasowej drogi zespołu. Brytyjscy muzycy chyba również zdali sobie z tego sprawę i … Czytaj dalej Muse – Drones
Czas na drugą część muzycznych podsumowań 2015 roku. Tym razem zachęcam do posłuchania zdecydowanie najlepszej polskiej płyty minionych 365 dni – Dzieciom. Panowie z Lao Che, swoim szóstym studyjnym albumem, znów dostarczyli dowód na to, że ich zespół to absolutny, polski … Czytaj dalej Lao Che – Dzieciom
Co prawda pierwszy dzień wiosny 2016 już za nami ale dziś proponuję krótkie muzyczne wspominki z roku poprzedniego. A mówiąc precyzyjniej chciałbym zwrócić uwagę na 3 muzyczne albumy z zeszłego roku, których za nic w świecie nie powinniście przeoczyć. Editors … Czytaj dalej Editors – In Dream
Co tydzień będziemy zachęcać Was do posłuchania piosenki znajdującej się naprawdę z dala od polityki. Jest przecież tak wiele ciekawszych tematów, kwestii, które naprawdę mają znaczenie i o których warto myśleć czy rozmawiać. Muzyka niemal zawsze bardziej łączy niż dzieli, … Czytaj dalej Piosenki z dala od polityki #1
Recenzenci muzyczni są jak lemingi. Jeden napisze, że coś jest fajne, zaraz się cała setka odzywa. I wszystkie drepczą w tym samym kierunku, chwaląc, gratulując, podniecając się i pusząc. Ja taki nie jestem. Nie ma mowy! Zespół Circa Survive gra … Czytaj dalej Circa Survive – Juturna
Poprzez niezapomnianie żenujący program Idź Na Całość Ziggy Chajzer zostawił w moim mózgu ślad, że w życiu najczęściej do wyboru są trzy opcje. Przed pierwszym odtworzeniem Anarchytecture, nowego albumu Skunk Anansie zastanawiałem się czy będzie on: 1) zajebisty, jak jego … Czytaj dalej Skunk Anansie – Anarchytecture
Czarne brzmienia w wykonaniu białych wokalistów to już właściwie standard. Muzyczny tygiel kulturowy niemal co chwila bucha jakimś nowym nazwiskiem, które znika później w pomrokach dziejów. Z połączenia czerni i bieli powstał również miś panda widoczny na okładce Doremifasofy. Miś … Czytaj dalej Sofa – Doremifasofa
Amerykański biały Murzyn skomercjalizował rap i przekonał do tego gatunku miliony słuchaczy. Tak przynajmniej twierdzą niektórzy zachodni dziennikarze, od lat wsłuchujący się w jego twórczość. Panowie upierają się przy tym, że gdyby nie Eminem, rap jeszcze długo pozostałby muzyką skierowaną … Czytaj dalej Eminem – Relapse
Kiedy brytyjski zespół rockowy UFO stawiał swoje pierwsze kroki, nawet nie byłem jeszcze w planach. Swoją debiutancką płytę UFO1 nagrał w 1971 roku, roku rozpoczęcia odbudowy zamku królewskiego w Warszawie i debiutu kabaretu Tey. Dwanaście miesięcy później do sklepów trafiło … Czytaj dalej UFO 2 – Flying
Trójmiasto to takie miasto, które jest jedno, ale tak naprawdę są ich trzy: Gdańsk, Sopot, Gdynia i Rumia. Ja się w tym gubię, zawsze miałem inne, bardziej tradycyjne podejście do matematyki. Muzycy zespołu Pawilon na owej dyspersji jedynie zyskują. Ich … Czytaj dalej Pawilon – Retromantik
Debiutancka płyta Paprika Korps, mało znanego zespołu z Opola, wydana w 1999 roku na kasecie i wznowiona sześć lat później w jakości CD. Dobra płyta. Nie wybitna, nie genialna, nie olśniewająca, nie rzucająca na kolana (jak ktoś ma kolana, bo … Czytaj dalej Paprika Korps – Kolejny krok
