Prymas. Trzy lata z tysiąca to film biograficzny opowiadający o okresie, który prymas kardynał Stefan Wyszyński spędził opuszczonym klasztorze w Stoczku Warmińskim. To okres dobrze udokumentowany i szeroko omawiany w szkołach, stąd nie dziwi spore zainteresowanie obrazem tuż po jego … Czytaj dalej Prymas. Trzy lata z tysiąca
Noc w przedszkolu to zaskakująco udana czarna komedia, opowieść o rodzicach spotykających się na zebraniu w jednym z prywatnych przedszkoli. Kto choć raz był na taki zebraniu, ten z pewnością wie, że to niesamowite wydarzenie… Taki filmowy, komediowy samograj. Oczywiście … Czytaj dalej Noc w przedszkolu
W 1994 roku Zbigniew Zamachowski wystąpił w ciepłej, francuskiej komedii obyczajowej Na czarno. Film dotarł również i do polskiej telewizji, ale potem zaginął. Dziś mało kto o nim pamięta, a szkoda – to całkiem przyjemna produkcja mająca oswoić widzów z … Czytaj dalej Na czarno
Niektórych pewnie dziwiło, że w nowym Top Gunie nie pojawia się nazwa państwa, które bohaterowie muszą zaatakować. Chodziło o to, by nikt nie poczuł się urażony. To nie nowość. Już w Dowodzie życia akcja toczyła się w fikcyjnej Republice Tecali, … Czytaj dalej Dowód życia
Kinowa premiera Wiedźmina nie była do końca udana. Film cieszył się zainteresowaniem, ale zbierał fatalne recenzje. Krytykowano chaotycznie opowiedzianą historię, słabą charakteryzację, koszmarne efekty specjalne i słynne już gumowe stwory. Narzekano, że zniknęła gdzieś książkowa magia zaszyta w słowach Sapkowskiego. … Czytaj dalej Wiedźmin (serial)
Trzecia część trylogii hoffmanowsko-sienkiewiczowskiej powstała ćwierć wieku po Potopie. Hoffman był już innym reżyserem, starszym, mającym za sobą dłuższy rozbrat z kinem. To również się zmieniło. Nie tylko dlatego, że upadł komunizm, zmalały budżety, nastało nowe pokolenie aktorów. Także dlatego, … Czytaj dalej Ogniem i mieczem
Z trupem to jest śliska sprawa. W sumie nie wiadomo, co z takim zrobić. Do szpitala odwieźć za późno, na komisariat ryzykownie, a porzucić w lesie głupio (zresztą mówią, żeby rzeczy zbędnych nie wywozić do lasu). Oczywiście można Ciało zakopać, … Czytaj dalej Ciało
Dublerzy to nakręcona z rozmachem – jak na polskie warunki – rasowa komedia sensacyjna, która miała oczarować widzów szybkim tempem, świetnym humorem oraz „hollywoodzkimi” efektami specjalnymi. Nienajlepszy scenariusz nie pozwolił jej jednak zdobyć większej popularności. A szkoda, bo niektóre pomysły … Czytaj dalej Dublerzy
Tematy na filmy leżą na ulicy. Można natknąć się na nie w prasie, podłapać podczas jazdy pociągiem albo zobaczyć w telewizji. Wystarczy tylko umieć się w nie wsłuchać i potem sprawnie o nich opowiedzieć. Tak właśnie zrobił Władysław Pasikowski, który … Czytaj dalej Jack Strong
Nie jest to z pewnością najlepszy film Romana Polańskiego, ale bez wątpienia jeden z głośniejszych. Oto kontrowersyjny reżyser o żydowskich korzeniach, który sam doświadczył okrucieństwa Holocaustu, zdecydował się opowiedzieć historię innego polskiego Żyda, Władysława Szpilmana. Wybitnego pianisty, który jeszcze przed … Czytaj dalej Pianista
Mam świadomość, że to nie jest dobry film. Nie jest dobry od strony technicznej i nie jest również dobry aktorsko, gdyż wiele ról grają tu naturszczycy. Twórcy popełnili kilka błędów aktorskich, kilka scenariuszowych, parę scen spokojnie mogliby usunąć. Cóż z … Czytaj dalej Czas surferów
Pierwszy raz widziałem ten film na pokazie prasowym w 1998 roku. Podobał mi się, ale po latach pamiętałem tylko oryginalny tytuł – Demony wojny wg Goyi. Błąd w odmianie nazwiska słynnego malarza wywołał wówczas głośną dyskusję o kulturotwórczej roli kina … Czytaj dalej Demony wojny wg Goi
Nie byłoby tego filmu, gdyby nie Ryszard Riedel, charyzmatyczny wokalista blues-rockowego zespołu Dżem. Był genialnym samoukiem. Nigdy nie uczył się śpiewu, szkoły podstawowej też nie skończył. Pod koniec lat siedemdziesiątych zaczął eksperymentować z narkotykami. To one doprowadziły do jego przedwczesnej … Czytaj dalej Skazany na bluesa
Swój nowy film Patryk Vega (Botoks, Kobiety mafii) poświęcił polskiej piłce nożnej. Opowiedział o klubach, ale przede wszystkim kibolach. Historię sklecił z wydarzeń, do których rzeczywiście doszło lub o których przynajmniej się mówiło. Czy odniósł sukces? Chyba jednak nie. Tym … Czytaj dalej Bad Boy
Dobre intencje nie zawsze przekładają się na udany film. Najnowszy tego dowód to 1800 gramów, TVN-owska produkcja mająca wypełnić świąteczną lukę po Listach do M. Niestety, niezbyt udana. Słabo zrealizowana, pełna naciąganych wątków i nachalnego grania na emocjach widzów. Gdyby … Czytaj dalej 1800 gramów
Fantastyczna sprawa. Bogowie udowodnili polskim widzom, że rodzime kino ma im sporo do zaoferowania i że potrafi opowiadać ciekawiej od zachodnich twórców. Chociażby dlatego, że dotyka bliższych nam tematów, że opowiada o naszych bohaterach i naszych czasach. Ludziach takich jak … Czytaj dalej Bogowie
To najsłabszy film Vegi od lat. Najgorszy od czasów Hansa Klossa. Autor – ponoć mistrz marketingu – padł ofiarą promocji właśnie. Polityka kompletnie nie jest tym, czym miała być. Nie jest filmem demaskatorskim, który pogrąży rząd Prawa i Sprawiedliwości. Nie … Czytaj dalej Polityka
Rok 1997. Kryzys w polskim kinie trwa, widzowie chodzą co prawda na superprodukcje, ale inne rodzime filmy omijają szerokim łukiem. W kraju króluje bowiem Aleksander Kwaśniewski, disco polo i „Tankie tango” Budki Suflera. Nic dziwnego, że reżyser Robert Gliński postanawia … Czytaj dalej Kochaj i rób co chcesz
O filmowym Wiedźminie napisano swego czasu wszystko. Wypominano mu kiepskie efekty specjalne i gumowe potwory, paskudne elfy i Malbork w roli Cintry, wreszcie ciężkawą reżyserię Michała Brodzkiego. Scenarzysta Michał Szczerbic wycofał swoje nazwisko z projektu, a Żebrowski i Zamachowski zostali … Czytaj dalej Wiedźmin
Władysław Pasikowski nie po raz pierwszy sięgnął po biografię jednego z polskich bohaterów. I dobrze, bo Jack Stong naprawdę mu się udał. To był kawał soczystego kina szpiegowskiego osadzonego w realiach postkomunistycznej Polski. Kurier wymagał kolejnego skoku w przeszłość, ale … Czytaj dalej Kurier
Rok 2003 raczej nie przejdzie do historii polskiego kina. Co prawda pojawiła się wtedy ciepło przyjęta Symetria, a także takie produkcje jak Pogoda na jutro czy Żurek, ale zabrakło tytułu, który odniósłby sukces tak komercyjny, jak i artystyczny. Na przykład … Czytaj dalej Zmruż oczy
W 1994 roku czekano na premierę przygotowywanego od kilku lat dramatu Kazimierza Kutza, poświęconego pacyfikacji kopalni Wujek. Prace nad filmem Śmierć jak kromka chleba przedłużały się jednak i śląski reżyser znalazł sobie odskocznie. W wolnych chwilach, za niewielkie pieniądze, z … Czytaj dalej Zawrócony
Wielka majówka przeszła do historii polskiego kina z co najmniej dwóch powodów. Przede wszystkim była filmowym debiutem Zbigniewa Zamachowskiego. Nie mniej ważna jest jednak muzyka rozpoczynającego wówczas swoją wielką karierę Maanamu oraz ekranowy występ jego wokalistki, Kory. Sama historia – … Czytaj dalej Wielka majówka
Kiedyś byłem zdania, że jak film budzi kontrowersje, zmusza ludzi do dyskusji, irytuje i boli, to musi być po prostu dobry. Po Smoleńsku zmieniłem zdanie. Nie zmienia to faktu, że wciąż lubię Pokłosie. To ważny obraz, dotykający tego kawałka historii … Czytaj dalej Pokłosie
Zamieszało się z tym Pitbullami. Po pierwszej, ciepło przyjętej części oraz przebojowym serialu telewizyjnym Patryk Vega całkowicie zmienił poetykę opowieści. Zamiast kolejnego realistycznego, mrocznego kryminału nakręcił dwie komedie sensacyjne, wulgarne, prostackie, ale efektowne. Pitbull: Nowe porządki i Pitbull: Niebezpieczne kobiety … Czytaj dalej Pitbull. Ostatni pies
To straszne, co zrobiły z nami widzami polskie komedie romantyczne. Autentycznie boję się ich. Spodziewam się naciąganych postaci, siermiężnego humoru i sztampowej, nieciekawej fabuły. Jasne, są wyjątki. Planeta singli była filmem całkiem udanym. Ale zdecydowana większość tego typu produkcji dowodzi, … Czytaj dalej Podatek od miłości
Degrengolada. Może brutalne słowo, ale samo ciśnie się na usta podczas projekcji Listów do M. 3. Pierwsza część była naprawdę udana. Druga miała swoje wady, ale dało się ją obejrzeć bez zgrzytania zębami. Część trzecia okazuje się po prostu słaba. … Czytaj dalej Listy do M. 3
Nakręcona osiem lat temu Operacja Dunaj zapowiadała się jako wyśmienite danie. Kibicowałem jej, gdyż oczyma wyobraźni widziałem zwariowaną komedię frontową – taką jak CK Dezerterzy czy Jak rozpętałem drugą wojnę światową. Pomysł wydawał mi się znakomity. Oto nadchodzi rok 1968 … Czytaj dalej Operacja Dunaj
Z dala od polityki 