Stacja to dobrze przyjęty kryminał z domieszką komedii; takie swojskie kino gangsterskie charakterystyczne dla czasów przedunijnych. Wszystko wtedy było „zachodnie”, a jednocześnie siermiężne, prowizoryczne, nieudolne. I nic nie wskazywało, by miało być lepiej. Czuć tu dalekie echa Fargo. Oto mamy … Czytaj dalej Stacja
LARP. Miłość, trolle i inne questy to klasyczna opowieść o licealnej miłości – oto prześladowany przez bogate dzieciaki nerd zwraca uwagę na atrakcyjną nową uczennicę. Spośród podobnych produkcji film wyróżnia się tym, że główny bohater jest miłośnikiem inscenizowanych gier fabularnych. … Czytaj dalej LARP. Miłość, trolle i inne questy
Układ warszawski to polski serial kryminalny, który miał być perłą w ramówce TVN-u. Nie spodobał się i nie przyciągnął przed ekrany zbyt wielu widzów. Z perspektywy lat nie bardzo to rozumiem, bo to przyzwoita produkcja. Dobrze nakręcona, nieźle zagrana, z … Czytaj dalej Układ warszawski (serial)
Prawo ojca wpłynęło na ekrany na fali popularności „polskich amerykanów”, czyli rodzimych filmów reprezentujących kino gatunkowe. Tym razem wymieszano głośny Konwój z klasycznym kinem zemsty i opowieściami o ojcach, którzy stają w obronie córki. Kilkunastoletnia dziewczyna zostaje brutalnie zgwałcona. Sprawcy … Czytaj dalej Prawo ojca (1999)
Boisko bezdomnych to inspirowana prawdziwą historią opowieść o grupce panów, którzy postanawiają założyć drużynę piłki nożnej. A jak postanawiają, tak robią, co dla jednych będzie triumfem ducha, dla innych społeczną propagandą skażoną duchem, ale idealizacji… Pochodzący z Zabrza Jacek Mróz … Czytaj dalej Boisko bezdomnych
Idealny facet dla mojej dziewczyny to kolejna polska komedia duetu Saramonowicz-Konecki. Poprzednie nie tylko bawiły publiczność, ale spotkały się też z ciepłą reakcją krytyki. Ale to się skończyło… Główną bohaterką filmu jest… No dobra, bohaterek mamy tu sporo, podobnie jak … Czytaj dalej Idealny facet dla mojej dziewczyny
Orlęta. Grodno ’39 to lekcja historii przeznaczona dla młodych widzów, głównie nastolatków. Stąd też wpisuje się w „martyrologiczny” nurt w polskim kinie i jednocześnie od razu się z niego wypisuje. Nie jest to bowiem opowieść ku pokrzepieniu serc ani też … Czytaj dalej Orlęta. Grodno ’39
Rok 1989 musiał być dla wielu Polaków szokiem. Oto po dwustu latach ograniczeń, z którą przerwą na sanacyjną dyktaturę, kraj nasz stał się wreszcie niepodległy. Wybuchł kapitalizm, stare symbole legły w gruzach. Ludzie wreszcie mogli z tego piekiełka wyjechać, mogli … Czytaj dalej Kraj świata
Hel to nie tylko słynna polska mierzeja, ale i filmowy debiut Kingi Dębskiej. Nieco sztuczny debiut. Przez cały seans towarzyszyło mi wrażenie, że obserwuje teatralne popisy znanych aktorów i udziwnioną, niekoniecznie wiarygodną historię. Hel nie jest oczywiście złą produkcją, gdyż … Czytaj dalej Hel
Serial kryminalny Paradoks nie osiągnął sukcesu. Tuż po premierze nie przyciągnął przed telewizory masowej publiczności i dlatego też nie doczekał się drugiego sezonu. Dopiero po latach, dzięki dostępności na platformach netowych, zbiera pozytywne opinie. Czas mu najwyraźniej służy, choć nie … Czytaj dalej Paradoks S01 (serial)
Żeby nie było śladów to polski kandydat do Oscarów. Tych, którzy go jeszcze nie widzieli, ten wybór może niepokoić. No bo co może obchodzić Amerykanów mało znany kawałek historii mało znanego kraju? Jakiś Grzegorz Przemyk, o którym nigdy nie słyszeli? … Czytaj dalej Żeby nie było śladów
Nam, Polakom, nakręcenie filmu o problemie alkoholizmu nie powinno sprawiać większych problemów. W końcu procenty mamy we krwi. Przyszli aktorzy uczą się grania pijaków, jeszcze zanim trafią do szkół teatralnych. Później korzystają już z własnego doświadczenia lub doświadczenia kolegów, z … Czytaj dalej Pod Mocnym Aniołem
To drugi kinowy film Wojciecha Smarzowskiego. Nie przypomina Wesela. Dom zły jest jeszcze bardziej surowy w ocenie naszych rodaków. Do tego mroczniejszy, bardziej ponury, pozbawiony jakiejkolwiek nadziei. Pokazuje bowiem świat, w którym nie ma miejsca na dobro. Wszyscy są źli, … Czytaj dalej Dom zły
To nietypowy film w karierze Wojciecha Smarzowskiego. Reżyser ten przyzwyczaił nas do mrocznych, bardzo mocnych dramatów, które sprawiają, że widownia w kinie milknie i w skupieniu przełyka raz po raz ślinę. Drogówka tymczasem to… komedia. Też mroczna, bardzo niepokojąca, wydobywająca … Czytaj dalej Drogówka
Tytuł tego filmu idealnie pasowałby do wielu rodzimych komedii romantycznych, jednak wątpię, by ich producenci się zdecydowali się na taką uczciwość. Producenci mają bowiem to do siebie, że kłamią na potęgę. Ci od Polskiego gówna również. Bo Polskie gówno wcale … Czytaj dalej Polskie gówno
Głośny kinowy debiut Wojciecha Smarzowskiego, dosadny obraz swojskiej mentalności, wiecznie żywej kołtunerii, ale i różnych warstw społecznych. Ich przedstawiciele spotykają się na wiejskim weselu gdzieś na Podkarpaciu. Początkowo jeszcze się krygują, pozują, jednak z każdą kolejną butelką prawda coraz mocniej … Czytaj dalej Wesele (2004)
To jedna z tych polskich komedii, które powinny odnieść sukces. Producentom udało się zgromadzić na planie naprawdę dobrych aktorów i wybrać niebanalny temat. Gdyby jeszcze się w niego wgryźli… Niestety, scenarzysta Wyjazdu integracyjnego poszedł w farsę spod znaku Kac Vegas. … Czytaj dalej Wyjazd integracyjny
Profesjonaliści na ekranie, profesjonaliści za kamerą. Dobrzy rzemieślnicy. Ludzie pracujący na chłodno, nieokazujący emocji. Niewywołujący też emocji u widza, w końcu widz też ma prawo poczuć się jak profesjonalista. Szkoda, bo Trick zapowiadał się naprawdę fajnie. Jako nie do końca … Czytaj dalej Trick
Pierwszy raz widziałem ten film na pokazie prasowym w 1998 roku. Podobał mi się, ale po latach pamiętałem tylko oryginalny tytuł – Demony wojny wg Goyi. Błąd w odmianie nazwiska słynnego malarza wywołał wówczas głośną dyskusję o kulturotwórczej roli kina … Czytaj dalej Demony wojny wg Goi
Drugi sezon popularnego polskiego kryminału Ultraviolet ustępuje pierwszemu. Sprawy są ciut mniej oryginalne, a główny wątek prawie w ogóle nie porywa. Szwankuje psychologia wzajemnych relacji między bohaterami, zwłaszcza bohaterką i jej matką. Ale i tak tę historię ogląda się z … Czytaj dalej Ultraviolet S02 (serial)
Wyjazdy bywają ciężkie. Powroty jeszcze bardziej. Dobrze wie o tym Ola Serafin (Marta Nieradkiewicz – Solid Gold), która z Londynu wróciła bez męża, z jedną tylko torbą. Zamieszkała w ciasnym mieszkanku matki (Agata Kulesza – Zimna wojna, Zabawa, zabawa) i … Czytaj dalej Ultraviolet S01 (serial)
Najpierw gruchnęła plotka, że powstaje film o Tyrmandzie, być może nawet ekranizacja jego dzienników. Potem, już całkiem niedawno, zaczęło się pisać o tym, że w Panu T. nie ma za wiele Tyrmanda, że to obraz jedynie inspirowany jego życiorysem, a … Czytaj dalej Pan T.
Film z gatunku „polska smuta narodowa”, obficie reprezentowanej w polskim kinie (patrz choćby 53 wojny, Fuga czy Zabawa, zabawa). A dokładniej kolejny dołujący dramat obyczajowy, w którym wszyscy chlają, przeklinają, obrażają się, oszukują, a widz po wyjściu z kina ma … Czytaj dalej Żelazny most
To nie jest ani dramat, ani komedia. To tak zwany feel good movie, choć człowiek po seansie jakoś specjalnie dobrze się nie czuje. Bo Król życia przypomina filmowy odpowiednik książek Paulo Coelho. Jednych zachwyci i oczaruje, innym wyda się płyciutki … Czytaj dalej Król życia
Wielka wsypa była sukcesem. Może niezbyt wielkim, ale w trudnych dla polskiego kina czasach, jakim był początek lat dziewięćdziesiątych, każdy tysiąc widzów miał swój gatunkowy ciężar. Jan Łomnicki postanowił kuć żelazo póki gorące i nakręcił kontynuację losów Jarka, polskiego cwaniaka, … Czytaj dalej Szczur
W 1993 roku zadebiutował Filip Zylber, dziś ceniony polski reżyser i dokumentalista. Temat znalazł sobie niełatwy – zdecydował się bowiem przenieść na wielki ekran jedno z wojennych opowiadań Tadeusza Borowskiego, zatytułowane Pożegnanie z Marią. Tekst nieco zmienił, w paru miejscach … Czytaj dalej Pożegnanie z Marią
Ten film dobrze wyczuł nastroje społeczne i nadejście tak zwanej Dobrej Zmiany. Pokazuje bowiem świat takim, jakim widzą go niektórzy politycy prawicy. Dawne służby komunistyczne razem z WSI spiskują, zaś Polski muszą bronić księża i niezależni, niepokorni policjanci. Zdanie scenarzystów … Czytaj dalej Sługi boże
W 1918 roku odzyskaliśmy niepodległość, ale wojna o nią wciąż trwała. Wróg stał u bram. Potrzeba było cudu nad Wisłą, by utrwalić istnienie naszego kraju w kształcie. Film Na plebanii w Wyszkowie: 1920 przypomina nieznany epizod z tego konfliktu, zainspirowany … Czytaj dalej Na plebanii w Wyszkowie: 1920
Jest skandal, ale jest i sukces. Frekwencyjny i finansowy. Ale czy jest dobry film? Na to pytanie w zasadzie nie trzeba już odpowiadać. Wystarczy wsłuchać się w opowieści osób wychodzących z kina. Zdecydowana większość Kler chwali. Twierdzi, że to niezwykle … Czytaj dalej Kler
To od początku był bardzo ambitny projekt. Ambitny na poziomie zamierzeń, nie treści. Krzysztof Łukaszewicz postanowił nakręcić film, którego moglibyśmy spodziewać się po Amerykanach – widowiskowe kino wojenne osadzone wśród piasków irackiej Karbali. Podstawą scenariusza zostały wydarzenia, do których doszło … Czytaj dalej Karbala
Trzydzieści lat temu mieliśmy dość komunizmu i tęskniliśmy za zachodem – także w kinach. Od pewnego czasu sytuacja się odwróciła. Filmy, w których taka Warszawa wygląda jak zachodnia metropolia, wywołują drwiny, z kolei produkcje przywołujące klimat PRL cieszą się sporym … Czytaj dalej Sztos 2
Nowy rok bardzo dobrze rozpoczął się dla polskiego kina. Film Po prostu przyjaźń szturmem podbił serca publiczności. Nie bez powodu – to kolejny ciepły, wciągający, zabawny i wzruszający obraz rodzimej produkcji. Szkoda tylko, że jego twórcy wpadli w kilka pułapek, … Czytaj dalej Po prostu przyjaźń
Z dala od polityki 