Podobno każdy aktor chce wyreżyserować choć jeden film. Na planie bywa pomiatany, musi robić to, co powie mu boss. Jeśli dostaje swobodę, to w obrębie własnej roli. Nie ma wpływu na sposób opowiadania historii czy chociażby dobór obsady. Dlatego marzy … Czytaj dalej Jasne błękitne okna
Nam, Polakom, nakręcenie filmu o problemie alkoholizmu nie powinno sprawiać większych problemów. W końcu procenty mamy we krwi. Przyszli aktorzy uczą się grania pijaków, jeszcze zanim trafią do szkół teatralnych. Później korzystają już z własnego doświadczenia lub doświadczenia kolegów, z … Czytaj dalej Pod Mocnym Aniołem
To kolejny mocny film w dorobku Wojciecha Smarzowskiego, w dodatku podejmujący temat w Polsce przemilczany. Chodzi o powojenne losy Mazurów, którzy podczas plebiscytu z 1920 roku zdecydowali się dołączyć do Niemiec i w związku z tym za Niemców byli w … Czytaj dalej Róża
To drugi kinowy film Wojciecha Smarzowskiego. Nie przypomina Wesela. Dom zły jest jeszcze bardziej surowy w ocenie naszych rodaków. Do tego mroczniejszy, bardziej ponury, pozbawiony jakiejkolwiek nadziei. Pokazuje bowiem świat, w którym nie ma miejsca na dobro. Wszyscy są źli, … Czytaj dalej Dom zły
Podobno ten film powstawał w ekspresowym tempie. Jeszcze w sierpniu trwały prace na planie, a już z początkiem listopada Dzień dobry, kocham cię! wjechało do kin, całkiem skutecznie demolując konkurencję. Pomógł całkiem zabawny zwiastun i sympatia, jaką Polacy darzyli w … Czytaj dalej Dzień dobry, kocham cię!
To nietypowy film w karierze Wojciecha Smarzowskiego. Reżyser ten przyzwyczaił nas do mrocznych, bardzo mocnych dramatów, które sprawiają, że widownia w kinie milknie i w skupieniu przełyka raz po raz ślinę. Drogówka tymczasem to… komedia. Też mroczna, bardzo niepokojąca, wydobywająca … Czytaj dalej Drogówka
„Mój stary to fanatyk wędkarstwa. Pół mieszkania zajebane wędkami, najgorzej. Średnio raz w miesiącu ktoś wdepnie w leżący na ziemi haczyk czy kotwicę i trzeba wyciągać w szpitalu, bo mają zadziory na końcu. W swoim dwudziestodwuletnim życiu już z 10 … Czytaj dalej Fanatyk (2017)
Wino truskawkowe w reżyserii cenioneo producenta filmowego, Dariusza Jabłońskiego, to jeden z tych nieskomplikowanych, ale jednocześnie ciepłych i uroczych filmów, które sławią polską prowincję. Pokazują ją piękną, zieloną, malowniczą, trochę może zacofaną, ale kierującą się swoistą ludową mądrością. Przyjemnie ogląda … Czytaj dalej Wino truskawkowe
Tytuł tego filmu idealnie pasowałby do wielu rodzimych komedii romantycznych, jednak wątpię, by ich producenci się zdecydowali się na taką uczciwość. Producenci mają bowiem to do siebie, że kłamią na potęgę. Ci od Polskiego gówna również. Bo Polskie gówno wcale … Czytaj dalej Polskie gówno
Nie jest to z pewnością najlepszy film Romana Polańskiego, ale bez wątpienia jeden z głośniejszych. Oto kontrowersyjny reżyser o żydowskich korzeniach, który sam doświadczył okrucieństwa Holocaustu, zdecydował się opowiedzieć historię innego polskiego Żyda, Władysława Szpilmana. Wybitnego pianisty, który jeszcze przed … Czytaj dalej Pianista
Mam świadomość, że to nie jest dobry film. Nie jest dobry od strony technicznej i nie jest również dobry aktorsko, gdyż wiele ról grają tu naturszczycy. Twórcy popełnili kilka błędów aktorskich, kilka scenariuszowych, parę scen spokojnie mogliby usunąć. Cóż z … Czytaj dalej Czas surferów
Głośny kinowy debiut Wojciecha Smarzowskiego, dosadny obraz swojskiej mentalności, wiecznie żywej kołtunerii, ale i różnych warstw społecznych. Ich przedstawiciele spotykają się na wiejskim weselu gdzieś na Podkarpaciu. Początkowo jeszcze się krygują, pozują, jednak z każdą kolejną butelką prawda coraz mocniej … Czytaj dalej Wesele (2004)
To pierwszy film w karierze Wojciecha Smarzowskiego. Choć może film to zbyt wiele powiedziane – Małżowina została zrealizowana na zlecenie TVP i wyświetlona w paśmie przeznaczonym dla Teatru Telewizji. Ponadto nie przypomina późniejszych produkcji reżysera. Nie jest tak ostra, tak … Czytaj dalej Małżowina
Profesjonaliści na ekranie, profesjonaliści za kamerą. Dobrzy rzemieślnicy. Ludzie pracujący na chłodno, nieokazujący emocji. Niewywołujący też emocji u widza, w końcu widz też ma prawo poczuć się jak profesjonalista. Szkoda, bo Trick zapowiadał się naprawdę fajnie. Jako nie do końca … Czytaj dalej Trick
Ten film nie powinien powstać. Jerzy Hoffman był przecież spełnionym reżyserem. Przeniósł na ekrany całą trylogię Sienkiewicza, nakręcił Znachora i Trędowatą, a wcześniej błysnął talentem w Prawie i pięści. I choć zapisał się złotymi zgłoskami w historii polskiego kina, jego … Czytaj dalej 1920. Bitwa warszawska
Komornik to jeden z tych filmów, które wstrząsnęły polską publicznością. Pokazały słabość państwa, niesprawiedliwość prawa, bezsilność zwykłych ludzi. Jednak w odróżnieniu od Linczu czy Długu reżyser Feliks Falk stworzył obraz wielowymiarowy i dodatkowo pozwolił sobie na promyk nadziei. Zgodnie z … Czytaj dalej Komornik
To film antyharcerski i antyakowski, stwierdzili zaraz po premierze przedstawiciele jednej z harcerskich organizacji. Ich zdaniem w filmie Kamienie na szaniec brakowało „etosu polskiej konspiracji niepodległościowej oraz polskiego inteligenta zmagającego się z najeźdźcą i okupantem”, nie wspominając o harcerskich ideałach. … Czytaj dalej Kamienie na szaniec
No i się nie udało. Film, który miał być połączeniem kultowego Vabanku z W starym, dobrym stylu, okazuje się rozczarowaniem. Nie porażką, nie kpiną z widza, ale na pewno strzałem chybionym. Pomysł w Na bank się uda może i był … Czytaj dalej Na bank się uda
Historia stara jak świat: krytycy pieją z zachwytu, widzowie jęczą z zażenowania. Polskie kino przerabiało tego typu sytuacje już niejeden raz i najczęściej zmuszony byłem przyznać radę widzom. Tym razem jest odwrotnie. Ja teraz kłamię naprawdę mi się podobało. Nawet … Czytaj dalej Ja teraz kłamię
Na pierwszy rzut oka to taki typowy polski dramat. Dlaczego typowy? Bo są tu elementy składowe typowego polskiego dramatu: ciężka choroba, alkoholizm, patologiczne klimaty rodzinne i ogólna znieczulica. Aż żyć się odechciewa. Ale z drugiej strony Moje córki krowy nie … Czytaj dalej Moje córki krowy
Z wiekiem człowiek się psuje. Jednemu siada wzrok, innemu kręgosłup, kolejnemu serce. Jeśli komuś nerki odmówią posłuszeństwa, skazany jest na dializy – czterogodzinne wizyty w szpitalu dosłownie co dwa dni, podłączanie do skomplikowanych maszyn, wieczny dyskomfort z tym związany. Szczęściarze … Czytaj dalej Szóstka S01 (serial)
Janusz Majewski uchodzi za mistrza kina historycznego. Jego najlepsze produkcje – C.K. Dezerterzy, Zaklęte rewiry czy Lokis – działy się w przeszłości i wręcz bazowały na klimacie epoki. Nie inaczej jest w przypadku filmu Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, … Czytaj dalej Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy
Wielka szkoda, że Juliusz Machulski jest twórcą tak nierównym. W latach osiemdziesiątych zapracował sobie na miano klasyka. Filmami takimi jak Vabank, Seksmisja czy Kingsajz udowodnił olbrzymi talent do kręcenia lekkich, autentycznie zabawnych komedii gatunkowych. Wielu wróżyło mu nawet karierę w … Czytaj dalej Vinci
Czy chciałbyś, by losy świata zależały od Mariusza Pujszo? No, tego siwowłosego komika, który wsławił się występami w takich produkcjach jak Kac Wawa, Polisz Kicz Projekt czy Skorumowani? No dobra, przyznaję, zawsze to lepsze niż Marian Dzięgiel na stanowisku Ministra … Czytaj dalej Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości
Zamieszało się z tym Pitbullami. Po pierwszej, ciepło przyjętej części oraz przebojowym serialu telewizyjnym Patryk Vega całkowicie zmienił poetykę opowieści. Zamiast kolejnego realistycznego, mrocznego kryminału nakręcił dwie komedie sensacyjne, wulgarne, prostackie, ale efektowne. Pitbull: Nowe porządki i Pitbull: Niebezpieczne kobiety … Czytaj dalej Pitbull. Ostatni pies
Druga Rzeczpospolita przyniosła kilka imponujących projektów, które miały podźwignąć nasz kraj z gospodarczego zapóźnienia i pchnąć na zupełnie nowe tory. Jednym z nich była budowa portu w Gdyni, niewielkiej wiosce położonej nieopodal Gdańska. Inwestycja była gigantyczna, nad morze zjeżdżali więc … Czytaj dalej Miasto z morza
W 1996 roku ten film mógł robić wrażenie. Komunizm dopiero co upadł, a już krajem zaczęły wstrząsać kolejne afery gospodarcze. Do władzy wrócili postkomuniści, w polityce zaczęło rządzić słowo „układ”, a w kinach królowały Psy i palenie akt. Opowieść o … Czytaj dalej Gry uliczne
Z dala od polityki 