Początek XXI wieku. Polska przeżywa fascynację programami reality show. Big Brother nie jest może nowością, ale ma wiernych fanów, i jak grzyby po deszczu wyrastają podobne formaty. W tym kontekście kompletnie nie dziwi powstanie filmu Show. Czarek (Cezary Pazura – … Czytaj dalej Show (2003)
Fuks 2 to kontynuacja średnio udanej i umiarkowanie popularnej komedii sprzed ćwierćwiecza. Dzięki licznym telewizyjnym powtórkom zdobyła ona sporą widownię i wielu widzów jakimś cudem oczarowała. Być może dlatego jej twórcy postanowili do niej wrócić. I tak właśnie – trochę … Czytaj dalej Fuks 2
Powstaniec 1863 próbuje załatać bolesną lukę w polskiej kinematografii, jaką jest niedobór filmów poświęconych XIX-wiecznym powstaniom. Niestety, brakuje mu dobrego scenariusza, a przede wszystkim budżetu, który pozwoliłby na przedstawienie zrywu w szerszej perspektywie. Historia rozpoczyna się tuż przed bitwą warszawską, … Czytaj dalej Powstaniec 1863
Czwarta część Listów do M miała pecha. Jej premiera zbiegła się w czasie z kolejną falą pandemii i zamknięciem kin w całym kraju. W efekcie ominęła wielkie ekrany i trafiła bezpośrednio na VOD. Dziś obejrzeć ją można również w telewizji. … Czytaj dalej Listy do M. 4
Dzieci i ryby to pochodząca z 1996 roku komedia obyczajowa. Z jednej strony prekursor wszystkich tych romkomów, które zalały polskie kina dekadę później, z drugiej zaś całkiem przyzwoity zapis ówczesnych czasów. Za kamerą stanął nie byle kto – Jacek Bromski, … Czytaj dalej Dzieci i ryby
To jedna z najlepszych polskich komedii przełomu wieków, prawdziwy klasyk dla jednych, przereklamowany i idiotyczny chłam dla drugich. Chłopaki nie płaczą z pewnością nie dorasta poziomem Barei, chociażby z uwagi na oderwanie od rzeczywistości, ale też nie jest to tvn-owska … Czytaj dalej Chłopaki nie płaczą
Było trochę szumu. Apokawixa zdobyła kilka nagród na festiwalu w Gdyni, zebrała ciepłe recenzje, a do kin wkroczyła jako „pierwsza poważna polska produkcja o zombie”. W rzeczywistości to nieskomplikowana, ale całkiem niezła komedia, która z wielu klisz składa coś odrobinę … Czytaj dalej Apokawixa
Pamiętnik znaleziony w garbie w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego to typowa dla polskiego kina historia przeciętnej-nieprzeciętnej rodziny, rozciągająca się od roku wybuchu drugiej wojny światowej po lata wczesne 90. Oglądamy ją w pięciu odsłonach, a centralną postacią jest garbaty Janek… Pierwsza … Czytaj dalej Pamiętnik znaleziony w garbie
Nie ma jednej Polski, są dwie Polski. Jedna narodowa, katolicka, biała, druga europejska, świecka, tęczowa. Komedia Kryptonim Polska opowiada o ich zderzeniu w pięknym mieście Białymstoku i, jak to komedia, mocno obie strony przerysowuje. Stąd podnoszone w internetach argumenty, że … Czytaj dalej Kryptonim Polska
Tych trzydzieści lat temu złodzieje ze sporym zaangażowaniem pracowali na negatywną opinię, jaką cieszyli się Polacy na zachodzie. Rodzime gangi kradły na zachodzie na potęgę. Obrabiały sklepy, napadały na TIR-y, „pożyczały” ople i mercedesy. Stąd kompletnie nie dziwi, że tamtejsza … Czytaj dalej Polski crash
Rok 1989 musiał być dla wielu Polaków szokiem. Oto po dwustu latach ograniczeń, z którą przerwą na sanacyjną dyktaturę, kraj nasz stał się wreszcie niepodległy. Wybuchł kapitalizm, stare symbole legły w gruzach. Ludzie wreszcie mogli z tego piekiełka wyjechać, mogli … Czytaj dalej Kraj świata
Nie jest to może kontynuacja przebojowego Testosteronu, ale z całą pewnością „damska” odpowiedź na niego. Przygotowana przez ten sam duet Konecki-Saramonowicz i operująca podobnym humorem komedia Lejdis odniosła błyskawiczny sukces. Przez kolorowe czasopisma została wręcz okrzyczana „kobiecym spojrzeniem na męski … Czytaj dalej Lejdis
Piłka nożna – nasz sport narodowy – kilkanaście lat temu kojarzyła się przede wszystkim z pseudokibicami. Ludźmi, którzy chodzili na stadion, aby się lać z kibolami przeciwnika albo przynajmniej solidnie na nich bluzgać. EURO 2012 trochę sprawę ucywilizowało. Podobnie jak … Czytaj dalej Skrzydlate świnie
To głośna sprawa. Jej bohaterką była nastoletnia Monika, córka prawicowego polityka, wicemarszałka Sejmu Andrzeja Kerna. W czasie imprezy sylwestrowej poznała pięć lat starszego od siebie Maćka, syna właścicielki pizzerii. Chłopaka prostego, niewykształconego (ledwo skończył podstawówkę), ale zabójczo przystojnego. Młodzi zaczęli … Czytaj dalej Uprowadzenie Agaty
Skoro w Poszukiwany, poszukiwana wyszło znakomicie i w Tootsie się udało, a nawet w Pani Doubtfire, to czemu nie powtórzyć patentu po raz kolejny? Komedia Złoty środek bazuje zatem na prosty pomyśle – Anna Przybylska przebiera się za faceta. Wygląda … Czytaj dalej Złoty środek
Kilka lat temu Netflix kupił prawa do kilkunastu powieści Harlana Cobena, niezwykle popularnego autora trzymających w napięciu kryminałów. Teraz powoli je ekranizuje i to nie zawsze w oczywisty sposób. Przykładowo na bazie jednej z jego książek powstał polski serial W … Czytaj dalej W głębi lasu S01 (serial)
Ponoć to jedna z najsłabszych produkcji pierwszej dekady tego wieku. Nieśmieszna komedia w reżyserii Cezarego Pazury, z jego kumplami w rolach głównych i niepotrzebnymi efektami specjalnymi. Omijać, uciekać, bać się, radzą internetowi znawcy. A ja pamiętam, że w kinie nieźle … Czytaj dalej Weekend
Słodko gorzki, obraz dość nietypowy dla twórczości Władysława Pasikowskiego, trafił do kin w 1996 roku. Miałem to szczęście, że zdawałem wtedy maturę. Tym samym byłem w podobnym wieku co bohaterowie filmu. Rozumiałem ich bolączki i znałem filozofię życiową, którą wyznawali. … Czytaj dalej Słodko gorzki
Ćwierć wieku przyszło nam czekać na trzecią część kultowych Psów. Długo. Za długo. W tym czasie wszystko się zmieniło: czasy, sposoby opowiadania, tematy. To, co kiedyś bawiło, dziś już na nikim nie robi wrażenia. Zresztą nowych pomysłów Pasikowski nie miał, … Czytaj dalej Psy 3: W imię zasad
Rok 1992 – a więc rok premiery Psów – był najgorszym w historii rodzimego rynku kinowego. Sprzedano wówczas nieco ponad 13 milionów biletów, z czego najwięcej, 926 tysięcy, na Kevina samego w domu. Film Władysława Pasikowskiego z wynikiem 400 tysięcy … Czytaj dalej Psy 2. Ostatnia krew
Polska, początek lat dziewięćdziesiątych. Cały kraj zachłystuje się odzyskaną dopiero co wolnością, kapitalizmem i Ameryką. Jak grzyby po deszczu wyrastają wypożyczalnie kaset video, w których największą popularnością cieszą się filmy sensacyjne. Takie, jakich Polacy jeszcze nie umieją robić. Z jednym … Czytaj dalej Psy
To miały być nowe Chłopaki nie płaczą. Reżyser Michał Milowicz chciał nakręcić komedię sensacyjną o gangsterach-idiotach i w tym celu zgromadził przed kamerą drugi garnitur aktorów ze wspomnianego przeboju. Zadbał też o przyzwoity budżet, przyjemne dla oka plenery i dobrą … Czytaj dalej Futro z misia
Rok 1991. Dwa lata wcześniej upadł w Polsce komunizm, a twórcy zyskali pełną wolność artystyczną. Póki co nie bardzo sobie z nią radzą, szukają ciekawych tematów, z trudem dopinają budżety. W tych właśnie warunkach swój pierwszy film kręci 32-letni Władysław … Czytaj dalej Kroll
Jerzy Drewnowski, współzałożyciel konspiracyjnej organizacji socjalistyczno-niepodległościowej PLAN, tuż po rozpoczęciu wojny wpadł w ręce Rosjan i wylądował w łagrze. Spędził tam kilka lat, co później szczegółowo opisał w głośnej książce zatytułowanej Cynga. Wspomnienia z łagrów północy 1940-1944. W 1991 o … Czytaj dalej Cynga
Marek Koterski to w polskim kinie człowiek instytucja. Specjalista od walki ze złośliwościami otaczającego świata, z durnym pechem dławiącym podupadającą inteligencję od czasów obywatela Piszczyka. Twórca postaci Miauczyńskiego, który może i miał wiele twarzy, ale nigdy nie dogadał się z … Czytaj dalej Nic śmiesznego
Fajny miał ten debiut reżyserski Olaf Lubaszenko. Czuć, że siedział nad tym projektem, że włożył w niego całe swoje serce. Ściągnął na plan Sztosu przyjaciół, zadbał o efektowne cameosy (Olaf Deriglasoff, Przemysław Saleta, Nikodem Stokarczak), a przede wszystkim sięgnął po klasykę … Czytaj dalej Sztos
Polskie komedie romantyczne nie narodziły się dekadę temu. Zmagania z tym gatunkiem nasi twórcy podejmują od wielu lat i na ogół odnoszą efektowne porażki. Tak było chociażby w 1994 roku, kiedy na ekrany kin trafiły Oczy niebieskie promowane przez przebojową … Czytaj dalej Oczy niebieskie
W 1993 roku zadebiutował Filip Zylber, dziś ceniony polski reżyser i dokumentalista. Temat znalazł sobie niełatwy – zdecydował się bowiem przenieść na wielki ekran jedno z wojennych opowiadań Tadeusza Borowskiego, zatytułowane Pożegnanie z Marią. Tekst nieco zmienił, w paru miejscach … Czytaj dalej Pożegnanie z Marią
Władysław Pasikowski nie po raz pierwszy sięgnął po biografię jednego z polskich bohaterów. I dobrze, bo Jack Stong naprawdę mu się udał. To był kawał soczystego kina szpiegowskiego osadzonego w realiach postkomunistycznej Polski. Kurier wymagał kolejnego skoku w przeszłość, ale … Czytaj dalej Kurier
Dobra wiadomość jest taka, że Polacy coraz częściej próbują sił w kinie gatunkowym. Do perfekcji opanowali już biografie i thrillery szpiegowskie, całkiem nieźle radzą też sobie z produkcjami sportowymi. Z innymi gatunkami mają problem. Diablo. Wyścig o wszystko jest filmem … Czytaj dalej Diablo. Wyścig o wszystko
Po 1989 roku polscy filmowcy nie bardzo wiedzieli, o czym opowiadać. Nadal chcieli tworzyć obrazy poświęcone naszej rzeczywistości, ale ta zmieniała się tak szybko, że błyskawicznie traciły one na aktualności. Jedynie niektóre tematy wydawały się wiecznie na czasie. Takie chociażby, … Czytaj dalej Zwolnieni z życia
Strach, smutek, wstyd, zazdrość, złość, wstręt i radość. 7 uczuć, których w chyba każdym filmie doświadcza Adaś Miauczyński – klasyczny polski wiecznie niezadowolony inteligent. Marek Koterski opowiada o nim od blisko czterdziestu lat. Czasem na wesoło, kiedy indziej nieco bardziej … Czytaj dalej 7 uczuć
Moda na kryminały trwa w najlepsze. Polskie telewizje również próbują ją wykorzystać, kręcąc kolejne seriale z trupami w tle. Do najciekawiej zapowiadających się tytułów należało Belle Epoque. Na papierze wyglądało znakomicie – Kraków, początek XX wieku, zdolny, niezwykle inteligentny policjant … Czytaj dalej Belle Epoque S01 (serial)
Zamieszało się z tym Pitbullami. Po pierwszej, ciepło przyjętej części oraz przebojowym serialu telewizyjnym Patryk Vega całkowicie zmienił poetykę opowieści. Zamiast kolejnego realistycznego, mrocznego kryminału nakręcił dwie komedie sensacyjne, wulgarne, prostackie, ale efektowne. Pitbull: Nowe porządki i Pitbull: Niebezpieczne kobiety … Czytaj dalej Pitbull. Ostatni pies
Pod koniec XIX wieku majętni mieszkańcy Warszawy „odkryli” Kazimierz nad Wisłą. Niewielka miejscowość położona nieopodal Puław w przeciągu kilku lat stała się modnym letniskiem. Jak grzyby po deszczu zaczęły w niej wyrastać malownicze domki i wille. Ludzie docenili malownicze wąwozy … Czytaj dalej Dwa księżyce
Król polskiej komedii powrócił i po raz kolejny stara się udowodnić, że jest sprawnym rzemieślnikiem. Niewątpliwie posiada talent do pisania tekstów, wychwytywania zabawnych powiedzonek i umiejętnego manipulowania widzem. Jednocześnie ma już swoje lata i dlatego często pali dowcipy. No i … Czytaj dalej Volta
Z dala od polityki 