Francuski numer to kolejna próba nakręcenia w Polsce światowej komedii. Światowej, czyli nowoczesnej, efektownej i oczywiście zabawnej. Zgodniej z obowiązującymi trendami. W przypadku tego akurat filmu trendy te oznaczają wielu bohaterów, których historie przeplatają się i łączą, by stworzyć jedną … Czytaj dalej Francuski numer
Jakoś tak się przyjęło w naszym pięknym kraju, że wesele jest motywem chętnie przez artystów wykorzystywanym. Już Wyspiański zauważył, że daje ono okazje do skonfrontowania ze sobą różnych postaw i spojrzeń na życie, zderzenia różnych stanów. Ostatnio po wesele sięgnął … Czytaj dalej Testosteron
Fuks wyrósł na kino kultowe. No dobra, może to niewłaściwe słowo, ale używają go producenci części drugiej. Twierdzą przy tym, że to jedna z najlepszych polskich komedii i że swoją popularność zawdzięcza jej Maciej Stuhr. Moim zdaniem sporo w tym … Czytaj dalej Fuks
To nietypowy film w karierze Wojciecha Smarzowskiego. Reżyser ten przyzwyczaił nas do mrocznych, bardzo mocnych dramatów, które sprawiają, że widownia w kinie milknie i w skupieniu przełyka raz po raz ślinę. Drogówka tymczasem to… komedia. Też mroczna, bardzo niepokojąca, wydobywająca … Czytaj dalej Drogówka
Wino truskawkowe w reżyserii cenioneo producenta filmowego, Dariusza Jabłońskiego, to jeden z tych nieskomplikowanych, ale jednocześnie ciepłych i uroczych filmów, które sławią polską prowincję. Pokazują ją piękną, zieloną, malowniczą, trochę może zacofaną, ale kierującą się swoistą ludową mądrością. Przyjemnie ogląda … Czytaj dalej Wino truskawkowe
Głośny kinowy debiut Wojciecha Smarzowskiego, dosadny obraz swojskiej mentalności, wiecznie żywej kołtunerii, ale i różnych warstw społecznych. Ich przedstawiciele spotykają się na wiejskim weselu gdzieś na Podkarpaciu. Początkowo jeszcze się krygują, pozują, jednak z każdą kolejną butelką prawda coraz mocniej … Czytaj dalej Wesele (2004)
Swój nowy film Patryk Vega (Botoks, Kobiety mafii) poświęcił polskiej piłce nożnej. Opowiedział o klubach, ale przede wszystkim kibolach. Historię sklecił z wydarzeń, do których rzeczywiście doszło lub o których przynajmniej się mówiło. Czy odniósł sukces? Chyba jednak nie. Tym … Czytaj dalej Bad Boy
Kino nagradzane, kino wybitne, kino zmagające się z Trudnym Tematem. Osobiste, bardzo prywatne, ale też aktualne pod każdą szerokością geograficzną. Szkoda, że 33 sceny z życia są też kinem męczącym i depresyjnie ponurym, zatapiającym się w pokazywaniu tego, co dla … Czytaj dalej 33 sceny z życia
To najsłabszy film Vegi od lat. Najgorszy od czasów Hansa Klossa. Autor – ponoć mistrz marketingu – padł ofiarą promocji właśnie. Polityka kompletnie nie jest tym, czym miała być. Nie jest filmem demaskatorskim, który pogrąży rząd Prawa i Sprawiedliwości. Nie … Czytaj dalej Polityka
No i się nie udało. Film, który miał być połączeniem kultowego Vabanku z W starym, dobrym stylu, okazuje się rozczarowaniem. Nie porażką, nie kpiną z widza, ale na pewno strzałem chybionym. Pomysł w Na bank się uda może i był … Czytaj dalej Na bank się uda
Janusz Majewski uchodzi za mistrza kina historycznego. Jego najlepsze produkcje – C.K. Dezerterzy, Zaklęte rewiry czy Lokis – działy się w przeszłości i wręcz bazowały na klimacie epoki. Nie inaczej jest w przypadku filmu Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, … Czytaj dalej Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy
Witkacy uchodzi za jednego z najbardziej szalonych polskich twórców. Odjechanych, zagadkowych, na pewno niełatwych w odbiorze, ale jednocześnie na swój sposób fascynujących. Nie dziwi więc, że to właśnie jemu poświęcił swój film Jacek Koprowicz. Nie bardzo jednak wiem, w jakim … Czytaj dalej Mistyfikacja
Józef Kozioł (Jerzy Stuhr) w PRL-u był nauczycielem, pracował też jako kierowca karetki pogotowia. Należał do przeciwników obowiązującego systemu i nawet prowadził działalność opozycyjną, jednak po wybuchu stanu wojennego stracił wszelkie złudzenia. Pewnego dnia – ze strachu przed kolejnym aresztowaniem … Czytaj dalej Pogoda na jutro
Zaledwie kilka miesięcy minęło od listopadowej premiery Planety singli 2 i proszę bardzo – część trzecia trafiła do kin. Twórcy zastosowali metodę stosowaną nieraz w Hollywood, to znaczy nakręcili dwa filmy jednocześnie, ograniczając tym samym koszty produkcji i podtrzymując zainteresowanie … Czytaj dalej Planeta singli 3
Znowu udała się nam komedia romantyczna. Planeta singli 2 to produkcja zabawna, sympatyczna, całkiem sprawnie nakręcona. Nie gorsza od zachodnich przebojów tego gatunku. Jednak nie odpowiada za nią Polak. Tak jak pierwszą część wyreżyserował Słoweniec Mitja Okorn, tak drugą scenarzysta … Czytaj dalej Planeta singli 2
Może to banał, ale… Juliusza mógłby nakręcić Marek Koterski. To przecież kolejna opowieść o Adasiu Miauczyńskim, oczywiście lżejsza i bardziej komediowa, z pozytywnym wątkiem romantycznym, ale wciąż jednak opowieść o Miauczyńskim. Juliusz idealnie pasowałby na bohatera Życia wewnętrznego czy Dnia … Czytaj dalej Juliusz
Kiedyś byłem zdania, że jak film budzi kontrowersje, zmusza ludzi do dyskusji, irytuje i boli, to musi być po prostu dobry. Po Smoleńsku zmieniłem zdanie. Nie zmienia to faktu, że wciąż lubię Pokłosie. To ważny obraz, dotykający tego kawałka historii … Czytaj dalej Pokłosie
Dwadzieścia pięć lat po wydarzeniach sierpnia 1980 roku Andrzej Wajda wpadł na ciekawy pomysł. Postanowił namówić czołowych polskich reżyserów do nakręcenia krótkich, kilkuminutowych nowel związanych z przemianami, do których doszło w Polsce. Nie wszyscy zdecydowali się wziąć udział w projekcie. … Czytaj dalej Solidarność, Solidarność…
Pierwsza część Listów do M była czymś wyjątkowym na polskim rynku filmowym. Nakręcona przez Słoweńca Mitję Okorna świąteczna komedia romantyczna czarowała lekkością, humorem i klimatem. Skutecznie omijała też wszelkie rafy charakterystyczne tak dla gatunku, jak i polskiego kina. Nie była … Czytaj dalej Listy do M. 2
Do kin trafiła już trzecia część najpopularniejszej polskiej komedii romantycznej (albo, jak kto woli, świątecznej). Warto przypomnieć sobie, od czego się zaczęło, bo mimo upływu lat Listy do M. wciąż trzymają poziom. Stanowią dobry dowód na to, że nad Wisłą … Czytaj dalej Listy do M.
Nakręcona osiem lat temu Operacja Dunaj zapowiadała się jako wyśmienite danie. Kibicowałem jej, gdyż oczyma wyobraźni widziałem zwariowaną komedię frontową – taką jak CK Dezerterzy czy Jak rozpętałem drugą wojnę światową. Pomysł wydawał mi się znakomity. Oto nadchodzi rok 1968 … Czytaj dalej Operacja Dunaj
Czasami jedną decyzją dystrybutor potrafi zmienić odbiór filmu. Czerwony kapitan jest tego doskonałym przykładem – to dubbing, a nie fabuła czy gra aktorów stały się głównym tematem rozmów widzów wychodzących z kina. Jego teatralna sztuczność przeszkadza w odbiorze niektórych scen, … Czytaj dalej Czerwony kapitan (film)
Podobno Polacy nie potrafią kręcić komedii romantycznych. Starają się jak mogą, kadrują, montują, wycinają, ale gotowe dziełka zawsze okazują się niezbyt śmieszne, a chwilami nawet żenujące. Dlatego ze zdziwieniem słuchałem opinii, że Planeta singli jest autentycznie zabawna. Okazało się, że … Czytaj dalej Planeta singli
Z dala od polityki 