Skorumpowani są kolejną próbą nakręcenia w Polsce filmu amerykańskiego. A więc dynamicznego i efektownego widowiska o sensacyjnej fabule, rozgrywającego się w jakiejś fikcyjnej rzeczywistości tylko z pozoru przypominającej tę naszą. Aktorstwo nie ma tu większego znaczenia, podobnie akcenty, z którymi … Czytaj dalej Skorumpowani
Hel to nie tylko słynna polska mierzeja, ale i filmowy debiut Kingi Dębskiej. Nieco sztuczny debiut. Przez cały seans towarzyszyło mi wrażenie, że obserwuje teatralne popisy znanych aktorów i udziwnioną, niekoniecznie wiarygodną historię. Hel nie jest oczywiście złą produkcją, gdyż … Czytaj dalej Hel
Podobno każdy aktor chce wyreżyserować choć jeden film. Na planie bywa pomiatany, musi robić to, co powie mu boss. Jeśli dostaje swobodę, to w obrębie własnej roli. Nie ma wpływu na sposób opowiadania historii czy chociażby dobór obsady. Dlatego marzy … Czytaj dalej Jasne błękitne okna
To drugi kinowy film Wojciecha Smarzowskiego. Nie przypomina Wesela. Dom zły jest jeszcze bardziej surowy w ocenie naszych rodaków. Do tego mroczniejszy, bardziej ponury, pozbawiony jakiejkolwiek nadziei. Pokazuje bowiem świat, w którym nie ma miejsca na dobro. Wszyscy są źli, … Czytaj dalej Dom zły
To nietypowy film w karierze Wojciecha Smarzowskiego. Reżyser ten przyzwyczaił nas do mrocznych, bardzo mocnych dramatów, które sprawiają, że widownia w kinie milknie i w skupieniu przełyka raz po raz ślinę. Drogówka tymczasem to… komedia. Też mroczna, bardzo niepokojąca, wydobywająca … Czytaj dalej Drogówka
Żyjemy w erze Vegi. To jego filmy sprzedają się w Polsce najlepiej. Dwie dekady temu monopol na polską publiczność miał Pasikowski, a potem nastała epoka komedii romantycznych. Tylko mnie kochaj też się do nich zalicza, choć w sumie to obraz … Czytaj dalej Tylko mnie kochaj
W latach dziewięćdziesiątych polskie kino dogorywało. Nawet pies z kulawą nogą się nim nie interesował. Sprzedawał się Pasikowski, sprzedawały się superprodukcje i ekranizacje lektur szkolnych, poza tym jednak tylko pojedyncze produkcje przyciągały widzów. Taki los spotkał Nocne graffiti. Nie bez … Czytaj dalej Nocne graffiti
Początek lat dziewięćdziesiątych był marny dla polskiego kina. Rodzimi twórcy nie potrafili odnaleźć się w nowej rzeczywistości, szukali odpowiednich tematów i środków finansowych, jednak nie znajdowali ani jednych, ani drugich. Widzowie zachłysnęli się tymczasem zachodnimi produkcjami i na te rodzime … Czytaj dalej Samowolka
Na pierwszy rzut oka to taki typowy polski dramat. Dlaczego typowy? Bo są tu elementy składowe typowego polskiego dramatu: ciężka choroba, alkoholizm, patologiczne klimaty rodzinne i ogólna znieczulica. Aż żyć się odechciewa. Ale z drugiej strony Moje córki krowy nie … Czytaj dalej Moje córki krowy
Pamiętam, że gdy po raz pierwszy obejrzałem Niezawodny system, poczułem smutek. Świat staruszki z tego filmu odchodzi już do przeszłości. Coraz mniej jest takich domów, takich ludzi, takich rozmów. Mam bowiem wrażenie, że teraz starzeje się inne pokolenie. Już nie … Czytaj dalej Niezawodny system
W 1993 roku zadebiutował Filip Zylber, dziś ceniony polski reżyser i dokumentalista. Temat znalazł sobie niełatwy – zdecydował się bowiem przenieść na wielki ekran jedno z wojennych opowiadań Tadeusza Borowskiego, zatytułowane Pożegnanie z Marią. Tekst nieco zmienił, w paru miejscach … Czytaj dalej Pożegnanie z Marią
Amerykanie rozprawiają się w kinie z uzależnieniem od narkotyków, my mamy alkohol. Od lat. Do tego sporo wspaniałych filmów opowiadających o walce z nałogiem, począwszy od sędziwej Pętli po głośne Pod Mocnym Aniołem. Zabawa, zabawa nawet w tym gronie potrafi … Czytaj dalej Zabawa, zabawa
Przyznaję, obawiałem się wycieczki do kina. Oto za napisanie scenariusza i wyreżyserowanie filmu Autsajder wziął się Adam Sikora, operator klasy światowej, ale scenarzysta żaden. Główną rolę powierzył swojemu synowi, Łukaszowi, a kamerę oddał w ręce Tomasza Woźniczki, którego zdjęć dotąd … Czytaj dalej Autsajder
W 1994 roku czekano na premierę przygotowywanego od kilku lat dramatu Kazimierza Kutza, poświęconego pacyfikacji kopalni Wujek. Prace nad filmem Śmierć jak kromka chleba przedłużały się jednak i śląski reżyser znalazł sobie odskocznie. W wolnych chwilach, za niewielkie pieniądze, z … Czytaj dalej Zawrócony
To nie jest komedia romantyczna. Prędzej dramat. Romantyzmu tu tyle co szympans napłakał, ba, bohaterowie są wręcz jego zaprzeczeniem. Zmieniają się tylko na moment, w krótkiej chwili całkowicie niezrozumiałego szczęścia, a potem… Cóż, nie będę zdradzał, ale odnoszę wrażenie, że … Czytaj dalej Serce nie sługa (2018)
Tandetne horrory są straszne. Poważnie. Nakręcona w 2008 roku polska Pora mroku niemal idealnie potwierdza tę teorię. W założeniach miał to być obraz równie niepokojący, co osławiony Hostel. Słowację zastąpiono Polską i wprowadzono kilka drobnych poprawek do scenariusza, ale pozostawiono … Czytaj dalej Pora mroku
Pod koniec XIX wieku majętni mieszkańcy Warszawy „odkryli” Kazimierz nad Wisłą. Niewielka miejscowość położona nieopodal Puław w przeciągu kilku lat stała się modnym letniskiem. Jak grzyby po deszczu zaczęły w niej wyrastać malownicze domki i wille. Ludzie docenili malownicze wąwozy … Czytaj dalej Dwa księżyce
Przez kina Czeka na nas świat przefrunął niezauważony. Niewiele pomogła mu również premiera telewizyjna, bo w nocy tylko nieliczni polują na polskie kino. Co innego YouTube. Dostępne w sieci fragmenty zapewniły bohaterom komedii Roberta Krzempka nie tylko fanów, ale i … Czytaj dalej Czeka na nas świat
Z dala od polityki 