Skąpani w ogniu to kolejna – obok Prawa i pięści – emocjonująca opowieść o tym, co działo się tuż po wojnie. Niemcy odeszli, a do ich miast i miasteczek zaczęli nadciągać Polacy. Niektórzy mieszkali tu już wcześniej, inni zostali przesiedleni … Czytaj dalej Skąpani w ogniu
W 1983 roku powstała nie tylko Seksmisja, ale i oparta na podobnym pomyśle Synteza Macieja Wojtyszki – niby produkcja dla dzieci, a zarazem ciekawa wizja zetknięcia się przyszłych ludzi z ówczesnymi. I choć technicznie mocno się zestarzała, to treści niesie … Czytaj dalej Synteza
Dla części widzów Plac Zbawiciela to jeden z najlepszych polskich filmów pierwszej dekady XXI wieku. Dla innych – i dla mnie – to obraz podejmujący ważne tematy, jednak nie do końca dobrze skonstruowany. Chciałoby się współczuć bohaterom, ale ma się … Czytaj dalej Plac Zbawiciela
Ku mojemu zaskoczeniu Nie kłam, kochanie znalazło się na co najmniej kilku listach najlepszych polskich komedii romantycznych. Jeśli to jest nasz top, to nie jestem pewien, czy chcę oglądać inne produkcje. A już na pewno nie te spoza topu, gdyż … Czytaj dalej Nie kłam, kochanie
Machulski świetnie zaczął. Nakręcił doskonały Vabank, a chwilę później Seksmisję i Vabank 2. Kwartet uzupełnił Kingsajz, jeden z największych przebojów 1988 roku. Później mistrz obniżył loty i nigdy już nie stworzył tak udanego dzieła. Owszem, miewał wzloty (patrz Kiler i … Czytaj dalej Kingsajz
Dla wielu najlepsza polska komedia w historii. Dla innych „tylko” najlepszy film Machulskiego tudzież komediowy symbol lat osiemdziesiątych (uwielbiam słowo tudzież!). Jedno jest pewne: Seksmisja mimo upływu lat wciąż śmieszy. W dodatku bawi kolejne pokolenia, które zgodnie uważają ją za … Czytaj dalej Seksmisja
Wyobraźcie sobie, że macie kumpla, którego wyrolowaliście. Nieoczekiwanie okazuje się, że to on wyrolował was. Co robicie? Rolujecie go po raz kolejny. Nawet jeśli oznacza to ripostę z jego strony. To kwestia honoru. Oczywista oczywistość. Właśnie dlatego fabularnie Vabank II, … Czytaj dalej Vabank II, czyli riposta
Strasznie durny to film. Ciut za bardzo amerykański. Jako serial pasowałby do ramówki Disney Channel, a na jednej z platform streamingowych mógłby się ścigać z głupawymi produkcjami dla nastolatków. Broni się tym, że chwilami jest uroczo przeszarżowany. Niestety, autor tej … Czytaj dalej Studniówk@
Po opowiadanie Kornela Filipowicza Dzień wielkiej ryby sięgnął Andrzej Barański, mistrz nostalgii i polskich krajobrazów. Ekipę filmową zabrał do swojego ukochanego Kazimierza nad Wisłą, któremu poświęcił Dwa Księżyce. Zatrudnił czołówkę polskich aktorów i pozwolił zadebiutować Joannie Brodzik. Nakręcił film niewątpliwie … Czytaj dalej Dzień wielkiej ryby
Zanussi zawsze był twórcą nierównym. Obok produkcji znakomitych albo przynajmniej bardzo dobrych, nagradzanych na światowych festiwalach, kręcił obraz zwyczajnie słabe, nieciekawe i niezbyt poruszające. Mimo to zawsze pozostanie klasykiem polskiego kina. Autorem cenionej Struktury kryształu, Życia rodzinnego, Barw ochronnych czy … Czytaj dalej Dotknięcie ręki
Ubiegłoroczna komedia Na układy nie ma rady była mieszaniną klasycznej polskiej żenady z aktorskim drewnem pierwszego sortu. W dodatku zaserwowano ją w idiotycznej politycznej polewie, która tylko potęgowała moje zażenowanie. Uświadomiłem sobie, że kiedyś już widziałem taki film. Może nie … Czytaj dalej Zamiana
Do kin trafiła już trzecia część najpopularniejszej polskiej komedii romantycznej (albo, jak kto woli, świątecznej). Warto przypomnieć sobie, od czego się zaczęło, bo mimo upływu lat Listy do M. wciąż trzymają poziom. Stanowią dobry dowód na to, że nad Wisłą … Czytaj dalej Listy do M.
Pod koniec XIX wieku majętni mieszkańcy Warszawy „odkryli” Kazimierz nad Wisłą. Niewielka miejscowość położona nieopodal Puław w przeciągu kilku lat stała się modnym letniskiem. Jak grzyby po deszczu zaczęły w niej wyrastać malownicze domki i wille. Ludzie docenili malownicze wąwozy … Czytaj dalej Dwa księżyce
Aktorzy nie mają łatwego życia. Przez długie lata pozostają w centrum zainteresowania. Grają w filmach, udzielają wywiadów, jeżdżą na gale i spotykają się z fanami. Są obiektem jeśli nie uwielbienia, to przynajmniej szacunku. Potem jednak starzeją się, tracą siły, przestają … Czytaj dalej Jeszcze nie wieczór
Z dala od polityki 