Dla mnie to bardzo nierówny film. Obok scen znakomitych pojawiają się słabe, żeby nie powiedzieć żenujące. Czasami człowiek żałuje, że jakiś wątek nie ciągnie się dłużej, kiedy indziej spogląda na zegarek czekając, aż coś zacznie się dziać. W sumie nic … Czytaj dalej Wojna polsko-ruska
Plan lekcji to film jakby żywcem wyjęty z głębokich lat 90. Wtedy takie produkcje kręcili Amerykanie, opowiadając o policjantach-karatekach prowadzących nieformalne śledztwa i dzięki swoim umiejętnościom spuszczających łomot bandytom. Tu sytuacja wygląda dokładnie tak samo. Źli wręcz ustawiają się w … Czytaj dalej Plan lekcji
Niektóre filmy opowiadają jedną historię. Inne opowiadają ich kilka. Te historie często przecinają się i zazębiają, by chwilę później pobiec w zupełnie innych kierunkach, tak jak chociażby w Pulp Fiction, u Altmana czy Inarritu. W 2009 roku na podobny manewr … Czytaj dalej Zero (2009)
Sala samobójców podzieliła publiczność. Wielu widzów zobaczyło w tym filmie siebie lub swoich przyjaciół i uznało go za najlepszy jak dotąd opis problemów, z jakimi ścierają się osoby młode. Po premierze nie brakowało jednak głosów, że film Jana Komasy jest … Czytaj dalej Sala samobójców
Dobre intencje nie zawsze przekładają się na udany film. Najnowszy tego dowód to 1800 gramów, TVN-owska produkcja mająca wypełnić świąteczną lukę po Listach do M. Niestety, niezbyt udana. Słabo zrealizowana, pełna naciąganych wątków i nachalnego grania na emocjach widzów. Gdyby … Czytaj dalej 1800 gramów
Czytałem książkę, na podstawie której Borys Lankosz nakręcił ten film. Podejrzewam, że to sporo zmienia. Przez cały seans brakowało mi treści. Wyjaśnienia pewnych sytuacji czy zjawisk, wprowadzenia niektórych istotnych wątków, literackiego piękna kryjącego się w słowach Joanny Bator. Być może … Czytaj dalej Ciemno, prawie noc
Józef Kozioł (Jerzy Stuhr) w PRL-u był nauczycielem, pracował też jako kierowca karetki pogotowia. Należał do przeciwników obowiązującego systemu i nawet prowadził działalność opozycyjną, jednak po wybuchu stanu wojennego stracił wszelkie złudzenia. Pewnego dnia – ze strachu przed kolejnym aresztowaniem … Czytaj dalej Pogoda na jutro
Na początku tego wieku Polaków ogarnął szał ciał. Taniec z gwiazdami cieszył się olbrzymim zainteresowaniem, podobnie zresztą jak You Can Dance. W kinach królowały kolejne produkcje z serii Step Up. Nie dziwi więc, że nakręcono Kochaj i tańcz. Ba, reklamowano … Czytaj dalej Kochaj i tańcz
Przez blisko pół Całego szczęścia miałem wrażenie, że oglądam najbardziej niewiarygodną i absurdalną polską komedię romantyczną w historii naszej kinematografii. Siedziałem i czekałem, aż wszystko to runie jak domek z kart. Potem reżyser podpowiedział (zdecydowanie zbyt wcześnie) czekający widzów zwrot … Czytaj dalej Całe szczęście
To nie jest komedia romantyczna. Prędzej dramat. Romantyzmu tu tyle co szympans napłakał, ba, bohaterowie są wręcz jego zaprzeczeniem. Zmieniają się tylko na moment, w krótkiej chwili całkowicie niezrozumiałego szczęścia, a potem… Cóż, nie będę zdradzał, ale odnoszę wrażenie, że … Czytaj dalej Serce nie sługa (2018)
To straszne, co zrobiły z nami widzami polskie komedie romantyczne. Autentycznie boję się ich. Spodziewam się naciąganych postaci, siermiężnego humoru i sztampowej, nieciekawej fabuły. Jasne, są wyjątki. Planeta singli była filmem całkiem udanym. Ale zdecydowana większość tego typu produkcji dowodzi, … Czytaj dalej Podatek od miłości
Nie ma się co łamać, zawsze istnieje jakiś Plan B. Rozwiązanie, które postawi człowieka na nogi i pozwoli mu żyć z nadzieją na lepsze jutro. I o tym właśnie opowiada nowy film Kingi Dębskiej, kolejny po Polandji i Ataku paniki … Czytaj dalej Plan B
Pierwsza część Listów do M była czymś wyjątkowym na polskim rynku filmowym. Nakręcona przez Słoweńca Mitję Okorna świąteczna komedia romantyczna czarowała lekkością, humorem i klimatem. Skutecznie omijała też wszelkie rafy charakterystyczne tak dla gatunku, jak i polskiego kina. Nie była … Czytaj dalej Listy do M. 2
Do kin trafiła już trzecia część najpopularniejszej polskiej komedii romantycznej (albo, jak kto woli, świątecznej). Warto przypomnieć sobie, od czego się zaczęło, bo mimo upływu lat Listy do M. wciąż trzymają poziom. Stanowią dobry dowód na to, że nad Wisłą … Czytaj dalej Listy do M.
Idzie nowe. Na najwyższych szczeblach władzy zapadła decyzja, by PISF częściej dofinansowywał filmy dla dzieci. W efekcie w najbliższych latach czeka nas zasyp tego typu produkcji. Szlaki przedzierał Klub Włóczykijów, a w ubiegłym roku Za niebieskimi drzwiami osiągnęły całkiem przyzwoity … Czytaj dalej Tarapaty
Fascynującą historię Eugeniusza Bodo przeniesiono rok temu na telewizyjne ekrany. Serial spotkał się z ciepłym przyjęciem widzów i raczej wstrzemięźliwym krytyki. Doceniono zwłaszcza rozmach realizacyjny i wodewilową lekkość produkcji, kręcono zaś nosem nad portretem przedwojennego aktora. W opisach współczesnych mu … Czytaj dalej Bodo
W 2003 roku Dariusz Gajewski opowiedział nam o jednym dniu z życia kilkorga ludzi, którzy przybyli bądź mieszkali w Warszawie. Ten imponujący kolaż wątków i historii przyniósł mu główną nagrodę na festiwalu polskich filmów fabularnych w Gdyni. Cyprian T. Olencki … Czytaj dalej PolandJa
Z dala od polityki 