Kinowa premiera Wiedźmina nie była do końca udana. Film cieszył się zainteresowaniem, ale zbierał fatalne recenzje. Krytykowano chaotycznie opowiedzianą historię, słabą charakteryzację, koszmarne efekty specjalne i słynne już gumowe stwory. Narzekano, że zniknęła gdzieś książkowa magia zaszyta w słowach Sapkowskiego. … Czytaj dalej Wiedźmin (serial)
Tych trzydzieści lat temu złodzieje ze sporym zaangażowaniem pracowali na negatywną opinię, jaką cieszyli się Polacy na zachodzie. Rodzime gangi kradły na zachodzie na potęgę. Obrabiały sklepy, napadały na TIR-y, „pożyczały” ople i mercedesy. Stąd kompletnie nie dziwi, że tamtejsza … Czytaj dalej Polski crash
Trzecia część trylogii hoffmanowsko-sienkiewiczowskiej powstała ćwierć wieku po Potopie. Hoffman był już innym reżyserem, starszym, mającym za sobą dłuższy rozbrat z kinem. To również się zmieniło. Nie tylko dlatego, że upadł komunizm, zmalały budżety, nastało nowe pokolenie aktorów. Także dlatego, … Czytaj dalej Ogniem i mieczem
Temat ważny, bez dwóch zdań. Mam jednak wrażenie, że Franco de Pena nie bardzo wiedział, jak go wykorzystać. W efekcie w Masz na imię Justine skupił się na niezbyt przekonującym pojedynku kata z ofiarą, sugestywnemu w swojej formie praniu mózgu, … Czytaj dalej Masz na imię Justine
Podobno każdy aktor chce wyreżyserować choć jeden film. Na planie bywa pomiatany, musi robić to, co powie mu boss. Jeśli dostaje swobodę, to w obrębie własnej roli. Nie ma wpływu na sposób opowiadania historii czy chociażby dobór obsady. Dlatego marzy … Czytaj dalej Jasne błękitne okna
Rok 1999. Schyłkowy okres popularności kaset VHS i filmów utrzymanych w „ich” stylistyce. Będący świeżo po sukcesie Ekstradycji reżyser Wojciech Wójcik postanawia nakręcić „zachodni” film sensacyjny. Szpiegowski thriller z zagranicznymi plenerami i takimiż gwiazdami. Na te ostatnie go jednak nie … Czytaj dalej Ostatnia misja
To jeden z najważniejszych filmów w karierze Stevena Spielberga oraz, co trzeba zaznaczyć, w historii współczesnej polskiej kinematografii. Obsypany nagrodami obraz życia w niemieckim getcie trwa ponad trzy godziny i na długo zapada w pamięć. Lista Schindlera przeraża, porusza i … Czytaj dalej Lista Schindlera
Nakręcony z okazji czterdziestej rocznicy wydarzeń poznańskich dramat Filipa Bajona wywołał na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych wielką dyskusję. Krytycy spodziewali się laurki, grzecznej, czarno-białej opowieści o bohaterach tamtych dni. I rzeczywiście dostali film czarno-biały, ale niepokorny, zdecydowanie antyrocznicowy, daleki od … Czytaj dalej Poznań ’56
Machulski świetnie zaczął. Nakręcił doskonały Vabank, a chwilę później Seksmisję i Vabank 2. Kwartet uzupełnił Kingsajz, jeden z największych przebojów 1988 roku. Później mistrz obniżył loty i nigdy już nie stworzył tak udanego dzieła. Owszem, miewał wzloty (patrz Kiler i … Czytaj dalej Kingsajz
Rok 1991. Dwa lata wcześniej upadł w Polsce komunizm, a twórcy zyskali pełną wolność artystyczną. Póki co nie bardzo sobie z nią radzą, szukają ciekawych tematów, z trudem dopinają budżety. W tych właśnie warunkach swój pierwszy film kręci 32-letni Władysław … Czytaj dalej Kroll
Marek Koterski to w polskim kinie człowiek instytucja. Specjalista od walki ze złośliwościami otaczającego świata, z durnym pechem dławiącym podupadającą inteligencję od czasów obywatela Piszczyka. Twórca postaci Miauczyńskiego, który może i miał wiele twarzy, ale nigdy nie dogadał się z … Czytaj dalej Nic śmiesznego
W 1993 roku zadebiutował Filip Zylber, dziś ceniony polski reżyser i dokumentalista. Temat znalazł sobie niełatwy – zdecydował się bowiem przenieść na wielki ekran jedno z wojennych opowiadań Tadeusza Borowskiego, zatytułowane Pożegnanie z Marią. Tekst nieco zmienił, w paru miejscach … Czytaj dalej Pożegnanie z Marią
O filmowym Wiedźminie napisano swego czasu wszystko. Wypominano mu kiepskie efekty specjalne i gumowe potwory, paskudne elfy i Malbork w roli Cintry, wreszcie ciężkawą reżyserię Michała Brodzkiego. Scenarzysta Michał Szczerbic wycofał swoje nazwisko z projektu, a Żebrowski i Zamachowski zostali … Czytaj dalej Wiedźmin
Rok 1989. Właśnie wali się komunizm, oba kanały Telewizji Polskiej raz po raz pokazują obrady okrągłego stołu. Gdzieś pomiędzy poważniejszymi produkcjami decydenci próbują upchnąć 50-minutowy film Szklany dom, debiut Małgorzaty Kopernik. Ostatecznie zostaje on wyświetlony rok później, w nowej rzeczywistości, … Czytaj dalej Szklany dom
Z dala od polityki 