Trzecia część trylogii hoffmanowsko-sienkiewiczowskiej powstała ćwierć wieku po Potopie. Hoffman był już innym reżyserem, starszym, mającym za sobą dłuższy rozbrat z kinem. To również się zmieniło. Nie tylko dlatego, że upadł komunizm, zmalały budżety, nastało nowe pokolenie aktorów. Także dlatego, … Czytaj dalej Ogniem i mieczem
Temat ważny, bez dwóch zdań. Mam jednak wrażenie, że Franco de Pena nie bardzo wiedział, jak go wykorzystać. W efekcie w Masz na imię Justine skupił się na niezbyt przekonującym pojedynku kata z ofiarą, sugestywnemu w swojej formie praniu mózgu, … Czytaj dalej Masz na imię Justine
Podobno każdy aktor chce wyreżyserować choć jeden film. Na planie bywa pomiatany, musi robić to, co powie mu boss. Jeśli dostaje swobodę, to w obrębie własnej roli. Nie ma wpływu na sposób opowiadania historii czy chociażby dobór obsady. Dlatego marzy … Czytaj dalej Jasne błękitne okna
Rok 1999. Schyłkowy okres popularności kaset VHS i filmów utrzymanych w „ich” stylistyce. Będący świeżo po sukcesie Ekstradycji reżyser Wojciech Wójcik postanawia nakręcić „zachodni” film sensacyjny. Szpiegowski thriller z zagranicznymi plenerami i takimiż gwiazdami. Na te ostatnie go jednak nie … Czytaj dalej Ostatnia misja
To jeden z najważniejszych filmów w karierze Stevena Spielberga oraz, co trzeba zaznaczyć, w historii współczesnej polskiej kinematografii. Obsypany nagrodami obraz życia w niemieckim getcie trwa ponad trzy godziny i na długo zapada w pamięć. Lista Schindlera przeraża, porusza i … Czytaj dalej Lista Schindlera
Nakręcony z okazji czterdziestej rocznicy wydarzeń poznańskich dramat Filipa Bajona wywołał na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych wielką dyskusję. Krytycy spodziewali się laurki, grzecznej, czarno-białej opowieści o bohaterach tamtych dni. I rzeczywiście dostali film czarno-biały, ale niepokorny, zdecydowanie antyrocznicowy, daleki od … Czytaj dalej Poznań ’56
Machulski świetnie zaczął. Nakręcił doskonały Vabank, a chwilę później Seksmisję i Vabank 2. Kwartet uzupełnił Kingsajz, jeden z największych przebojów 1988 roku. Później mistrz obniżył loty i nigdy już nie stworzył tak udanego dzieła. Owszem, miewał wzloty (patrz Kiler i … Czytaj dalej Kingsajz
Rok 1991. Dwa lata wcześniej upadł w Polsce komunizm, a twórcy zyskali pełną wolność artystyczną. Póki co nie bardzo sobie z nią radzą, szukają ciekawych tematów, z trudem dopinają budżety. W tych właśnie warunkach swój pierwszy film kręci 32-letni Władysław … Czytaj dalej Kroll
Marek Koterski to w polskim kinie człowiek instytucja. Specjalista od walki ze złośliwościami otaczającego świata, z durnym pechem dławiącym podupadającą inteligencję od czasów obywatela Piszczyka. Twórca postaci Miauczyńskiego, który może i miał wiele twarzy, ale nigdy nie dogadał się z … Czytaj dalej Nic śmiesznego
W 1993 roku zadebiutował Filip Zylber, dziś ceniony polski reżyser i dokumentalista. Temat znalazł sobie niełatwy – zdecydował się bowiem przenieść na wielki ekran jedno z wojennych opowiadań Tadeusza Borowskiego, zatytułowane Pożegnanie z Marią. Tekst nieco zmienił, w paru miejscach … Czytaj dalej Pożegnanie z Marią
O filmowym Wiedźminie napisano swego czasu wszystko. Wypominano mu kiepskie efekty specjalne i gumowe potwory, paskudne elfy i Malbork w roli Cintry, wreszcie ciężkawą reżyserię Michała Brodzkiego. Scenarzysta Michał Szczerbic wycofał swoje nazwisko z projektu, a Żebrowski i Zamachowski zostali … Czytaj dalej Wiedźmin
Rok 1989. Właśnie wali się komunizm, oba kanały Telewizji Polskiej raz po raz pokazują obrady okrągłego stołu. Gdzieś pomiędzy poważniejszymi produkcjami decydenci próbują upchnąć 50-minutowy film Szklany dom, debiut Małgorzaty Kopernik. Ostatecznie zostaje on wyświetlony rok później, w nowej rzeczywistości, … Czytaj dalej Szklany dom
Z dala od polityki 