Czego naprawdę chcą kobiety? Dzieci. Tą oczywistą prawdę proponuje konserwatywna polska produkcja z 2009 roku, zatytułowana Nigdy nie mów nigdy. Sprzedawana jako komedia romantyczna, komedią romantyczną nie jest. Być może miała być, ale… jak to w polskim kinie bywa, kompletnie … Czytaj dalej Nigdy nie mów nigdy (2009)
Kinowa premiera Wiedźmina nie była do końca udana. Film cieszył się zainteresowaniem, ale zbierał fatalne recenzje. Krytykowano chaotycznie opowiedzianą historię, słabą charakteryzację, koszmarne efekty specjalne i słynne już gumowe stwory. Narzekano, że zniknęła gdzieś książkowa magia zaszyta w słowach Sapkowskiego. … Czytaj dalej Wiedźmin (serial)
Kiedy film zaczyna się sceną, w której kasjer karmi kotka kanapką z papierka, to musi być to Zanussi. Serio – Serce na dłoni źle się zaczyna, źle rozwija i źle kończy. Opowiada niewiarygodną historię w sposób nieinteresujący, tandetny i moralizatorski. … Czytaj dalej Serce na dłoni
Zdzisław Najmrodzki dorobił się w PRL-u miana „Króla Złodziei” i „Mistrza Ucieczek”. Pierwszy raz siedział za pobicie, później głównie za kradzieże. Obrabiał Peweksy i kradł polonezy, ale do historii przeszedł dlatego, że aż 29 razy wymykał się nieudolnej milicji obywatelskiej. … Czytaj dalej Najmro. Kocha, kradnie, szanuje
Nam, Polakom, nakręcenie filmu o problemie alkoholizmu nie powinno sprawiać większych problemów. W końcu procenty mamy we krwi. Przyszli aktorzy uczą się grania pijaków, jeszcze zanim trafią do szkół teatralnych. Później korzystają już z własnego doświadczenia lub doświadczenia kolegów, z … Czytaj dalej Pod Mocnym Aniołem
Lubicie kawały? No, takie dowcipy, co się opowiada przy piwie albo w biurowej kuchni? Suchary, żarty, teksty z długą brodą? Ja lubię. To znaczy lubię tylko te autentycznie zabawne i tylko wtedy, kiedy słyszę je po raz pierwszy. No, powiedzmy … Czytaj dalej Job czyli ostatnia szara komórka
To głośna sprawa. Jej bohaterką była nastoletnia Monika, córka prawicowego polityka, wicemarszałka Sejmu Andrzeja Kerna. W czasie imprezy sylwestrowej poznała pięć lat starszego od siebie Maćka, syna właścicielki pizzerii. Chłopaka prostego, niewykształconego (ledwo skończył podstawówkę), ale zabójczo przystojnego. Młodzi zaczęli … Czytaj dalej Uprowadzenie Agaty
Na papierze to był naprawdę świetny pomysł. Wręcz genialny! Ot, serial Dylematu 5 miał ożywić po dwudziestu latach bohaterów kultowego serialu Alternatywy 4, opowiedzieć o tym, jak sobie radzą w kapitalistycznej rzeczywistości. Spojrzeć na mieszkańców najsłynniejszego ursynowskiego bloku z innej … Czytaj dalej Dylematu 5 S01 (serial)
Komedie z Tomaszem Karolakiem uchodzą za oddzielny gatunek filmowy. Śniadanie do łóżka też do nich należy, a jednak nie jest tragiczny. Ba, ma niezłe momenty i niekiedy autentycznie zabawne dialogi. Jako całość raczej rozczarowuje, ale powiedzmy sobie szczerze – polskie … Czytaj dalej Śniadanie do łóżka
Głośny kinowy debiut Wojciecha Smarzowskiego, dosadny obraz swojskiej mentalności, wiecznie żywej kołtunerii, ale i różnych warstw społecznych. Ich przedstawiciele spotykają się na wiejskim weselu gdzieś na Podkarpaciu. Początkowo jeszcze się krygują, pozują, jednak z każdą kolejną butelką prawda coraz mocniej … Czytaj dalej Wesele (2004)
Ponoć to jedna z najsłabszych produkcji pierwszej dekady tego wieku. Nieśmieszna komedia w reżyserii Cezarego Pazury, z jego kumplami w rolach głównych i niepotrzebnymi efektami specjalnymi. Omijać, uciekać, bać się, radzą internetowi znawcy. A ja pamiętam, że w kinie nieźle … Czytaj dalej Weekend
Nakręcone w 2010 roku Ciacho Patryka Veginosi zaszczytny tytuł najgorszej polskiej komedii pierwszej dekady XXI wieku. Moim zdaniem jest to tytuł niezasłużony. Film faktycznie nie jest najlepszy, ale w badanym okresie powstało co najmniej kilka słabszych produkcji. Ciacho miało tymczasem … Czytaj dalej Ciacho
To najsłabszy film Vegi od lat. Najgorszy od czasów Hansa Klossa. Autor – ponoć mistrz marketingu – padł ofiarą promocji właśnie. Polityka kompletnie nie jest tym, czym miała być. Nie jest filmem demaskatorskim, który pogrąży rząd Prawa i Sprawiedliwości. Nie … Czytaj dalej Polityka
Marek Koterski to w polskim kinie człowiek instytucja. Specjalista od walki ze złośliwościami otaczającego świata, z durnym pechem dławiącym podupadającą inteligencję od czasów obywatela Piszczyka. Twórca postaci Miauczyńskiego, który może i miał wiele twarzy, ale nigdy nie dogadał się z … Czytaj dalej Nic śmiesznego
Rok 1997. Kryzys w polskim kinie trwa, widzowie chodzą co prawda na superprodukcje, ale inne rodzime filmy omijają szerokim łukiem. W kraju króluje bowiem Aleksander Kwaśniewski, disco polo i „Tankie tango” Budki Suflera. Nic dziwnego, że reżyser Robert Gliński postanawia … Czytaj dalej Kochaj i rób co chcesz
Przez blisko pół Całego szczęścia miałem wrażenie, że oglądam najbardziej niewiarygodną i absurdalną polską komedię romantyczną w historii naszej kinematografii. Siedziałem i czekałem, aż wszystko to runie jak domek z kart. Potem reżyser podpowiedział (zdecydowanie zbyt wcześnie) czekający widzów zwrot … Czytaj dalej Całe szczęście
Amerykanie rozprawiają się w kinie z uzależnieniem od narkotyków, my mamy alkohol. Od lat. Do tego sporo wspaniałych filmów opowiadających o walce z nałogiem, począwszy od sędziwej Pętli po głośne Pod Mocnym Aniołem. Zabawa, zabawa nawet w tym gronie potrafi … Czytaj dalej Zabawa, zabawa
Przyznaję, obawiałem się wycieczki do kina. Oto za napisanie scenariusza i wyreżyserowanie filmu Autsajder wziął się Adam Sikora, operator klasy światowej, ale scenarzysta żaden. Główną rolę powierzył swojemu synowi, Łukaszowi, a kamerę oddał w ręce Tomasza Woźniczki, którego zdjęć dotąd … Czytaj dalej Autsajder
Strach, smutek, wstyd, zazdrość, złość, wstręt i radość. 7 uczuć, których w chyba każdym filmie doświadcza Adaś Miauczyński – klasyczny polski wiecznie niezadowolony inteligent. Marek Koterski opowiada o nim od blisko czterdziestu lat. Czasem na wesoło, kiedy indziej nieco bardziej … Czytaj dalej 7 uczuć
To nie jest komedia romantyczna. Prędzej dramat. Romantyzmu tu tyle co szympans napłakał, ba, bohaterowie są wręcz jego zaprzeczeniem. Zmieniają się tylko na moment, w krótkiej chwili całkowicie niezrozumiałego szczęścia, a potem… Cóż, nie będę zdradzał, ale odnoszę wrażenie, że … Czytaj dalej Serce nie sługa (2018)
To straszne, co zrobiły z nami widzami polskie komedie romantyczne. Autentycznie boję się ich. Spodziewam się naciąganych postaci, siermiężnego humoru i sztampowej, nieciekawej fabuły. Jasne, są wyjątki. Planeta singli była filmem całkiem udanym. Ale zdecydowana większość tego typu produkcji dowodzi, … Czytaj dalej Podatek od miłości
Degrengolada. Może brutalne słowo, ale samo ciśnie się na usta podczas projekcji Listów do M. 3. Pierwsza część była naprawdę udana. Druga miała swoje wady, ale dało się ją obejrzeć bez zgrzytania zębami. Część trzecia okazuje się po prostu słaba. … Czytaj dalej Listy do M. 3
Telewizja Polsat nienajlepiej kojarzy się miłośnikom polskich seriali. To na jego antenie najczęściej pojawiają się przedziwne produkcje obsadzane amatorami, wypełnione aż po brzegi kuriozalnymi dialogami i sztampowymi historiami. Pochodzący z 1999 roku Policjanci na szczęście do nich nie należą. Główne … Czytaj dalej Policjanci S01 (serial)
Trzydzieści lat temu mieliśmy dość komunizmu i tęskniliśmy za zachodem – także w kinach. Od pewnego czasu sytuacja się odwróciła. Filmy, w których taka Warszawa wygląda jak zachodnia metropolia, wywołują drwiny, z kolei produkcje przywołujące klimat PRL cieszą się sporym … Czytaj dalej Sztos 2
Tego filmu nie trzeba się bać. Owszem, na ekranie nie brakuje okrucieństwa, ale Smarzowski pokazuje je tylko tam, gdzie rzeczywiście jest konieczne. Wielu scen nam oszczędza, choć pokazuje obdzieranie ze skóry, rozdzieranie końmi, mordowanie dzieci, obcinanie głów. Nie skupia się … Czytaj dalej Wołyń
Z dala od polityki 