Może i Mężczyźni wolą blondynki, ale blondynki wolą diamenty. Taki przynajmniej wniosek można wysnuć z przewrotnej komedii muzycznej autorstwa Howarda Hawksa, która w 1953 roku oczarowała światową publiczność. Wspięła się też do czołowej dziesiątki najpopularniejszych filmów roku, a szlagier Diamonds … Czytaj dalej Mężczyźni wolą blondynki
Jednym z filmów, które z całą pewnością zasługują na przymiotnik „kultowy”, jest Rocky Horror Picture Show z 1975 roku. Wyrosło wokół niego mnóstwo legend. Nocne pokazy, problemy z cenzurą w wielu krajach, przedziwne wydarzenia, do których dochodziło na planie… Dziś … Czytaj dalej Rocky Horror Picture Show
Epoka hippisów trwała krótko, ale wywarła olbrzymi wpływ na amerykańską kontrkulturę. Dowodem niech będzie musical Hair wystawiony w 1968 roku na Broadwayu. Olbrzymi hit, a zarazem symbol nowych czasów, wtedy jeszcze nie do końca zrozumiałych dla konserwatywnej części społeczeństwa. Jego … Czytaj dalej Hair
To jeden z najlepszych musicali w historii kina i zarazem jeden z najlepszych filmów. Deszczowa piosenka od lat zajmuje czołowe miejsca we wszelkich możliwych rankingach (może poza rankingiem slasherów, ale też slaherem nie jest) i jednocześnie oczarowuje kolejne pokolenia kinomanów. … Czytaj dalej Deszczowa piosenka
Tytuł tego filmu idealnie pasowałby do wielu rodzimych komedii romantycznych, jednak wątpię, by ich producenci się zdecydowali się na taką uczciwość. Producenci mają bowiem to do siebie, że kłamią na potęgę. Ci od Polskiego gówna również. Bo Polskie gówno wcale … Czytaj dalej Polskie gówno
Historia West Side Story rozpoczyna się w 1957 roku na Broadwayu. Leonard Bernstein, Arthur Laurents i Stephen Sondheim przygotowują musical bazujący na oryginalnej, szekspirowskiej Romeo i Julii. Przenoszą jednak akcję w czasy współczesne. Bohaterowie są członkami skłóconych gangów młodzieżowych z … Czytaj dalej West Side Story (1961)
Coś jest nie tak z tymi Kotami. Bardzo nie tak. I… chyba od początku biedaczki się buntowały. Już na etapie koncepcyjnym powinny odmówić współpracy. Przecież zwierzęta te przywiązują się do miejsc i nie lubią się przenosić. Powinny zostać tam, gdzie … Czytaj dalej Koty
Nie lubię musicali, ale Chicago mnie kupiło. Przede wszystkim swoim niesamowitym klimatem z pogranicza kina noir i burleski, ale również doskonałym wykonaniem, świetną choreografią, perfekcyjnie dobranymi aktorami. Czuć tu również rękę genialnego Boba Fosse, autora broadwayowskiego oryginału z 1975 roku. … Czytaj dalej Chicago
David Lynch dał się poznać jako twórca nietypowy, wręcz awangardowy, odważnie poszukujący nowych form i środków wyrazu. Jego Symfonia przemysłowa nr 1 z 1990 roku to trwająca niespełna 50 minut sztuka teatralna przeniesiona na kinowy ekran. Oniryczna, przepełniona muzyką, raz … Czytaj dalej Symfonia przemysłowa nr 1
Najnowszy film Danny’ego Boyle’a, twórcy Slumdoga i Trainspotting, nie jest obrazem udanym. Brakuje w nim głębszych emocji i ekranowej magii. Odrobiny szaleństwa, która cechowała wcześniejsze produkcje brytyjskiego reżysera. W Yesterday wszystko jest zbyt przemyślane, zbyt wycyzelowane, by zachwycić. Wszystko też … Czytaj dalej Yesterday
Dla mnie to zaskoczenie. Twórcy Rocketmana – filmowej biografii Eltona Johna – wybrali zupełnie inną drogę niż autorzy Bohemian Rhapsody. Otóż zdecydowali się na formułę musicalu, pozwalając swoim bohaterom za pomocą piosenek opowiadać o swoich odczuciach. Do tego tańczyć i … Czytaj dalej Rocketman
Ten rok upłynie pod znakiem aktorskich adaptacji znanych kreskówek Disneya. Na pierwszy rzut ruszył Dumbo, w wakacje dołączy do niego Król Lew, a na jesieni na platformie Disney+ zadebiutuje Zakochany kundel. Teraz przez kina triumfalnie kroczy Aladyn, nowa wersja kreskówki … Czytaj dalej Aladyn (2019)
Uroczą nianię Mary Poppins powołała do życia jeszcze przed drugą wojną światową australijska pisarka Pamela Lyndon Travers. Wkrótce wyjechała do Nowego Jorku, gdzie pracowała dla brytyjskiego ministerstwa informacji. To właśnie wtedy Walt Disney skontaktował się z nią po raz pierwszy. … Czytaj dalej Mary Poppins powraca
Przyznam szczerze: nie jestem fanem pierwszej części. Siłą rzeczy druga też mi się nie spodobała. Przede wszystkim dlatego, że Mamma Mia: Here We Go Again! to najprościej mówiąc dwugodzinny teledysk prezentujący największe hity zespołu ABBA w pięknych, greckich plenerach. Na … Czytaj dalej Mamma Mia: Here We Go Again!
Nie mam wątpliwości, że w niektórych kręgach Mamma Mia! uchodzi za film kultowy. Zostanę pewnie odsądzony od czci i wiary za to, że się nim nie zachwycam. Ale nie zachwycam się. Oczywiście piosenki zespołu ABBA są fantastyczne i w nowych … Czytaj dalej Mamma Mia!
Pamiętacie Elektrę, córkę Agamemnona? Jej matka wraz z kochankiem zabiła jej ojca tuż po wojnie trojańskiej. Chciała też zabić Elektrę, ale tej się upiekło. Mało tego, ocaliła swojego brata. Osiem lat później razem z młodszym bratem dopełniła zemsty. Później wyszła … Czytaj dalej Biały, biały świat
To film typowy dla Roberta Altmana, wręcz zasypany bohaterami, a przy okazji przyjemnie nostalgiczny. Jedni dostrzegą w nim klasyczny dramat, inni nietypowy musical, choć znajdą się i tacy, co uznają Ostatnią audycję za wzorcową komedię w doborowej obsadzie. W rzeczywistości … Czytaj dalej Ostatnia audycja
W pierwszej części Pitch Perfect niewątpliwie utalentowane Bellas, dziewczyny z zespołu śpiewającego a’capella, walczyły o tytuł najlepszych w Stanach Zjednoczonych. W części drugiej ubiegały się o światowy czempionat, dlatego liczyłem, że w części trzeciej polecą w kosmos i stoczą wokalny … Czytaj dalej Pitch Perfect 3
To była spora niespodzianka. Kontynuacja Pitch Perfect, komedii muzycznej dla nastolatków, zadebiutowała na pierwszym miejscu amerykańskiej listy przebojów, pokonując ze znaczną przewagą oczekiwanego Mad Maxa. Raz jeszcze okazało się, jak ważni dla współczesnego kina są młodzi widzowie i jakie też … Czytaj dalej Pitch Perfect 2
Olbrzymi sukces serialu Glee oraz dziecięcych produkcji muzycznych serwowanych przez Disney Channel musiał kiedyś znaleźć swoje odzwierciedlenie na ekranach kin. Tak właśnie narodził się Pitch Perfect, obraz poświęcony beztrosce śpiewania i życia w kompletnym oderwaniu od realnych problemów. Takie niestety … Czytaj dalej Pitch Perfect
Pamiętam jak do dziś zachwyt nad animowaną Piękną i Bestią. Był rok 1991 i wszyscy podziwiali wiszące w jednej ze scen żyrandole, przepiękne lampiony wykonane w całości na komputerze. Dotychczas filmy animowane tworzone były ręcznie. Disney udowodnił wówczas, że marzenia … Czytaj dalej Piękna i Bestia
Fascynującą historię Eugeniusza Bodo przeniesiono rok temu na telewizyjne ekrany. Serial spotkał się z ciepłym przyjęciem widzów i raczej wstrzemięźliwym krytyki. Doceniono zwłaszcza rozmach realizacyjny i wodewilową lekkość produkcji, kręcono zaś nosem nad portretem przedwojennego aktora. W opisach współczesnych mu … Czytaj dalej Bodo
Za marzenia przyjdzie ci zapłacić – choć brzmi to jak wróżba z chińskiego ciasteczka, naprawdę w rytm tej maksymy, da się świetnie zatańczyć i przyzwoicie zaśpiewać. Czego „La La Land” pozostaje dźwięcznym dowodem. Gdy nieopatrznie podjąłem próbę zachęcenia do wybrania … Czytaj dalej La La Land
To musical. Musicale rządzą się swoimi prawami, inaczej być nie może. W normalnym świecie ludzie, którzy zamiast mówić śpiewają, natychmiast zostaliby odwiezieni do szpitala. Tu uważane jest to za normalne czy wręcz wskazane. W efekcie również inne „odchyły” uchodzą za … Czytaj dalej Tajemnice lasu
Naród nam się rozśpiewał. Popularność telewizyjnych konkursów dla amatorów jest ogromna, coraz więcej utalentowanych wokalistów debiutuje też na YouTubie. I chociażby z tego powodu powierzenie aktorom głównych ról we #wszystkogra może dziwić. Lepiej byłoby, gdyby twórcy zdecydowali się na ludzi … Czytaj dalej #wszystkogra
Z dala od polityki 