To miał być przełomowy film w karierze producenckiej Piotra Woźniaka-Staraka. Po lokalnych sukcesach Bogów i Sztuki kochania przygotował obraz, który może powalczyć o międzynarodowego widza. Ukryta gra powstała bowiem w języku angielskim i dotyka spraw znanych na całym świecie. Przyciąga też międzynarodową obsadą, wśród której pierwsze skrzypce gra wciąż ceniony Bill Pullman (Dzień niepodległości, Zagubiona autostrada), a partnerują mu między innymi Robert Więckiewicz (Król życia, Ja teraz kłamię), znana z co najmniej kilku seriali Lotte Verbeek oraz uwielbiany w Rosji Aleksey Serebryakov (Lewiatan).

Rok 1962. Radzieckie okręty wojenne zmierzają w kierunku Kuby i prezydent Kennedy rozważa interwencję. Trzecia wojna światowa – tym razem atomowa – wisi na włosku. Kluczowe dla jej wybuchu mogą być informacje od sowieckiego zdrajcy o pseudonimie John Gift (Cezary Kosiński – Jestem mordercą, Policjanci). Niestety, podjęta przez niego próba przekazania mikrofilmu podczas konferencji w Moskwie kończy się fiaskiem. Amerykanom udaje się zaaranżować drugą. Do kontaktu ma dojść podczas przygotowywanego od dawna pojedynku szachowych arcymistrzów w Warszawie.

Już na wstępie pojawia się problem. Amerykański mistrz umiera i zgodnie z regulaminem może go zastąpić jedynie człowiek, który pokonał go jako ostatni. To Joshua Mansky (Bill Pullman), niegdyś ceniony wykładowca i współpracownik Oppenheimera, a obecnie zapijaczony hazardzista. Agentka Stone (Lotte Verbeek) przewozi go siłą do ambasady amerykańskiej w Warszawie i w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu wprowadza w plan. Mansky ma po prostu grać. Długo i namiętnie. Problem w tym, że ważniejsza partia będzie się toczyć poza szachownicą.

Film umiejętnie oddaje atmosferę Zimnej Wojny. Może nawet trochę ją przerysowuje, upodabniając Pałac Kultury do wieżowców Gotham i wprowadzając naciągane, acz klimatyczne wątki poboczne. Za jeden z nich odpowiada dyrektor pałacu (Robert Więckiewicz występujący w oryginalnej peruce Mieczysława Moczara), który dostrzega w Manskym kolegę do picia i za wszelką cenę stara się mu zaprezentować polską gościnność. Debiutujący w roli reżysera operator Łukasz Kośmicki (Gry uliczne) umiejętnie dba o plastyczną stronę filmu, jednocześnie pozwalając aktorom na wykreowanie kilku niezapomnianych postaci. Bronią się epizody, choćby ten z hipnotyzerem, widz zaś raz po raz wodzony jest za nos.

Na słowa uznania zasługuje również Bill Pullman. Wskoczył do filmu w ostatniej chwili. Miał zagrać mniejszą rolę, jednak ostatecznie zagrał główną. Zastąpił Williama Hurta, który po kilku dniach zdjęciowych w Warszawie złamał sobie nogę i musiał zrezygnować z produkcji. Klimatu Ukrytej grze dodają dialogi nagrane w oryginalnych językach (Polacy między sobą mówią po polsku, Amerykanie po angielsku, a Rosjanie po rosyjsku) oraz niesamowita wizja stolicy z początków lat sześćdziesiątych. Oj, niewiele dzieli ostatnią produkcję Woźniaka-Staraka od hitów zza oceanu.

Zobacz, jeśli:
– Lubisz klimat zimnej wojny
– Masz ochotę na thriller szpiegowski

Odpuść sobie, jeśli:
– Oczekujesz realistycznej opowieści
– Boisz się hipnotyzerów

Michał Zacharzewski

Ukryta gra, The Coldest Game, 2019, reż. Łukasz Kośmicki, wyst. Bill Pullman, Lotte Verbeek, James Bloor, Robert Więckiewicz, Aleksey Serebryakov, Corey Johnson

Ocena: 7/10

Polub nas na Facebooku.
Spis naszych recenzji na serwisie Media Krytyk.