W lesie dziś nie zaśnie nikt 2 to bezpośrednia kontynuacja głośnego, za to średnio udanego horroru Bartosza M. Kowalskiego. Część druga to jeszcze bardziej zakręcony miks motywów, schematów i gatunków. To jednocześnie obraz, który nie porywa, ale zapada w pamięć. … Czytaj dalej W lesie dziś nie zaśnie nikt 2
Kleks i wynalazek Filipa Golarza jest filmem odrobinę lepszym od Akademii Pana Kleksa, bardziej zwartym, z lepiej napisaną historią mającą swój początek, rozwinięcie i koniec. Nadal to jednak katastrofa, w której prócz niezłych efektów specjalnych i paru przyzwoitych piosenek nie … Czytaj dalej Kleks i wynalazek Filipa Golarza
Szósta odsłona Listów do M. proponuje widzom kolejne spotkanie z bohaterami serii. Trochę banalniejsze, jakby bardziej naciągane, pozbawione większej finezji. I dopiero w ostatnich minutach seansu szykujące pewną niespodziankę, dzięki której film chwyta za serce. Co dzieje się u naszych … Czytaj dalej Listy do M.: Pożegnania i powroty
Cisza nocna to gatunkowy misz-masz z ostatnią rolą Macieja Damięckiego. Z jednej strony baśniowy horror, z drugiej opowieść o starzeniu się i związanej z tym samotności, wreszcie próba przyjrzenia się postępującej demencji. Lucjana (Maciej Damięcki – Ciało) odwozi do domu … Czytaj dalej Cisza nocna
Nie ma się czego bać. To nie jest Zenek ani nawet Kochaj i rób co chcesz. Disco polo to efektowna zabawa z formą, stylistyczna petarda sunąca w rytmie owej muzyki i pokazująca jej światek z mocnym przymrużeniem oka. Filmu nie … Czytaj dalej Disco polo
Rozczarowanie – tak najlepiej określić nową wersję Akademii Pana Kleksa. Bo choć komercyjnie to wielki sukces, to fabularnie historia rozchodzi się w szwach. W efekcie tylko najmłodsze dzieci wychodzą z kina zachwycone. Te nieco starsze kręcą nosami, a dorośli mogą … Czytaj dalej Akademia Pana Kleksa (2023)
Zakopane trochę nam spsiało. Kojarzy się dziś przede wszystkim z drożyzną, z paragonami grozy i toaletami po dychu. Z zapchanymi Krupówkami, nocnymi imprezami pijanych gości i hotelami zasłaniającymi widok na Tatry. A przecież do tego dochodzą tłumy na szlakach, konie … Czytaj dalej Niebezpieczni dżentelmeni
Gdzie diabeł nie może tam baby pośle (programowo bez przecinka) to polska komedia „przekrętowa” ocierająca się o czasy PRL-u. Poza fajnym pomysłem oferuje niewiele dobrego. Humoru wyraźnie tu brakuje, napięcia w ogóle nie ma, a przede wszystkim nie bardzo wiadomo, … Czytaj dalej Gdzie diabeł nie może tam baby pośle
Za pierwszym razem wszystko smakuje najlepiej. Oczywiście poza wódką oraz śledziami serwowanymi z ziemniakami. Także życie smakuje fajnie, kiedy dopiero się je zaczyna. I to właśnie sentyment do lat młodości zachęcił Jacka Bromskiego do nakręcenia Biletu na księżyc. Jest rok … Czytaj dalej Bilet na księżyc
Najpierw umiejętnie budowane napięcie, efektowne zwiastuny i bullshitowe hasła w rodzaju „pierwszy polski slasher”. Potem nagły atak koronawirusa i odwołanie premiery dosłownie „za pięć dwunasta”. Wreszcie niespodzianka – W lesie dziś nie zaśnie nikt trafia na Netfliksa! Działo się, prawda? … Czytaj dalej W lesie dziś nie zaśnie nikt
Przez kilka lat do boju o polskiego widza stanęła platforma Showmax. Pochodziła z RPA, ale miała ambicję zostania europejskim Netfliksem. Oferowała odpowiednio niższe ceny i choć miała nieco skromniejszą ofertę, to jednak starała się ją stale poszerzać. Inwestowała w produkcje … Czytaj dalej Plagi Breslau
Najpierw gruchnęła plotka, że powstaje film o Tyrmandzie, być może nawet ekranizacja jego dzienników. Potem, już całkiem niedawno, zaczęło się pisać o tym, że w Panu T. nie ma za wiele Tyrmanda, że to obraz jedynie inspirowany jego życiorysem, a … Czytaj dalej Pan T.
Filip Zylber zapowiadał się na niezłego reżysera. Jego Pożegnanie z Marią – ekranizacja opowiadania Tadeusza Borowskiego – było naprawdę ciekawym, niepozbawionym ambicji kinem wojennym o sporym potencjale dramatycznym. Również Egzekutor zapowiadał rodzący się talent. Niestety, później Zylber wziął się za … Czytaj dalej Jak poślubić milionera?
Sprawne żonglowanie cytatami, ciekawie pomyślany wątek podróży w czasie oraz interesujący, choć niezbyt spójny koncept Warszawy przyszłości to atrakcje, jakie czekają na widzów romansu science-fiction Człowiek z magicznym pudełkiem w reżyserii Bodo Koxa. Skojarzenia z kinem Piotra Szulkina nasuwają się … Czytaj dalej Człowiek z magicznym pudełkiem
Ubiegłoroczna komedia Na układy nie ma rady była mieszaniną klasycznej polskiej żenady z aktorskim drewnem pierwszego sortu. W dodatku zaserwowano ją w idiotycznej politycznej polewie, która tylko potęgowała moje zażenowanie. Uświadomiłem sobie, że kiedyś już widziałem taki film. Może nie … Czytaj dalej Zamiana
Pokochałem tę komedię już na etapie zwiastuna. Jego bohaterowie w jakiś dziwny, pokrętny sposób przypominali mi moich kumpli. I jak to faceci, nie chcieli dojrzeć. Wciąż buntowali się przeciwko dorosłości i odpowiedzialności, nadal wierzyli w młodzieńcze ideały. Przed laty swoje … Czytaj dalej Gotowi na wszystko. Exterminator
Pierwsza część Listów do M była czymś wyjątkowym na polskim rynku filmowym. Nakręcona przez Słoweńca Mitję Okorna świąteczna komedia romantyczna czarowała lekkością, humorem i klimatem. Skutecznie omijała też wszelkie rafy charakterystyczne tak dla gatunku, jak i polskiego kina. Nie była … Czytaj dalej Listy do M. 2
Do kin trafiła już trzecia część najpopularniejszej polskiej komedii romantycznej (albo, jak kto woli, świątecznej). Warto przypomnieć sobie, od czego się zaczęło, bo mimo upływu lat Listy do M. wciąż trzymają poziom. Stanowią dobry dowód na to, że nad Wisłą … Czytaj dalej Listy do M.
Docierające do polskich kin francuskie komedie zbudowane są z reguły wokół jakiegoś wyrazistego pomysłu. W Facecie na miarę mamy karłowatego kochanka, w Dusigroszu gościa, który na wszystkim oszczędza, zaś w Czym chata bogata! Cyganów wprowadzających się do domu wpływowego polityka. … Czytaj dalej Słaba płeć?
W 2003 roku wydawnictwo Croma publikuje debiutancką powieść Krystiana Bali Amok. Jej główny bohater, tłumacz i intelektualista Chris, w dosadny sposób opisuje swoje alkoholowe i erotyczne przygody. Książka zdobywa jednak niewielką popularność. Krytycy wyrażają się o niej niepochlebnie, choć niektórzy … Czytaj dalej Amok (2017)
Dwa grzyby w barszcz to czasami za dużo, a twórcy Szkoły uwodzenia Czesława M. chcieli ich upchnąć jeszcze więcej. Pewnie dlatego trochę miotali się pomiędzy różnymi odmianami komedii, przy żadnej nie zatrzymując się na dłużej. Najdziwniejsze, że nakręcili film, który … Czytaj dalej Szkoła uwodzenia Czesława M
Z dala od polityki 