Przykład głupiego, szkodliwego filmu na ważny temat. Banksterzy przyglądają się bowiem problemom frankowiczów i działalności banków z pierwszej dekady XX wieku. Nie robią jednak tego zbyt dogłębnie. Wolą umacniać stereotypy i brnąć w spiskowe teorie, którą wieńczą absurdalną akcją rodem … Czytaj dalej Banksterzy
To kolejny mocny film w dorobku Wojciecha Smarzowskiego, w dodatku podejmujący temat w Polsce przemilczany. Chodzi o powojenne losy Mazurów, którzy podczas plebiscytu z 1920 roku zdecydowali się dołączyć do Niemiec i w związku z tym za Niemców byli w … Czytaj dalej Róża
To drugi kinowy film Wojciecha Smarzowskiego. Nie przypomina Wesela. Dom zły jest jeszcze bardziej surowy w ocenie naszych rodaków. Do tego mroczniejszy, bardziej ponury, pozbawiony jakiejkolwiek nadziei. Pokazuje bowiem świat, w którym nie ma miejsca na dobro. Wszyscy są źli, … Czytaj dalej Dom zły
Sukces komedii Kogel-mogel został błyskawicznie zdyskontowany. Zaledwie rok po jej premierze powstała kontynuacja zatytułowana Galimatias czyli kogel-mogel 2. Nakręcono ją jeszcze w PRL-u, jednak do kin trafiła już w nowej, demokratycznej rzeczywistości. Być może dlatego na część trzecią trzeba było … Czytaj dalej Galimatias czyli kogel-mogel 2
Głośny kinowy debiut Wojciecha Smarzowskiego, dosadny obraz swojskiej mentalności, wiecznie żywej kołtunerii, ale i różnych warstw społecznych. Ich przedstawiciele spotykają się na wiejskim weselu gdzieś na Podkarpaciu. Początkowo jeszcze się krygują, pozują, jednak z każdą kolejną butelką prawda coraz mocniej … Czytaj dalej Wesele (2004)
Latem 1988 roku Kogel-mogel podbił polskie kina. Pomogła mu kapryśna pogoda, ale nawet w słoneczne dni koloniści i urlopowicze ustawiali się w kolejkach, by obejrzeć najnowszą komedię Romana Załuskiego. Obraz życia mieszkańców prowincji oraz miejskiej inteligencji, który dziś może dziwić … Czytaj dalej Kogel-mogel
Ten film nie powinien powstać. Jerzy Hoffman był przecież spełnionym reżyserem. Przeniósł na ekrany całą trylogię Sienkiewicza, nakręcił Znachora i Trędowatą, a wcześniej błysnął talentem w Prawie i pięści. I choć zapisał się złotymi zgłoskami w historii polskiego kina, jego … Czytaj dalej 1920. Bitwa warszawska
Najpierw gruchnęła plotka, że powstaje film o Tyrmandzie, być może nawet ekranizacja jego dzienników. Potem, już całkiem niedawno, zaczęło się pisać o tym, że w Panu T. nie ma za wiele Tyrmanda, że to obraz jedynie inspirowany jego życiorysem, a … Czytaj dalej Pan T.
Rok 2003 raczej nie przejdzie do historii polskiego kina. Co prawda pojawiła się wtedy ciepło przyjęta Symetria, a także takie produkcje jak Pogoda na jutro czy Żurek, ale zabrakło tytułu, który odniósłby sukces tak komercyjny, jak i artystyczny. Na przykład … Czytaj dalej Zmruż oczy
Pomysł był ryzykowny. Kręcenie kontynuacji filmu sprzed trzydziestu lat nie jest przecież zjawiskiem codziennym. Postarzeli się aktorzy, zmienili się widzowie. Z czego innego się dziś śmieją. Jak wrócić do dawnych bohaterów i przyciągnąć do kin ludzi młodych, nie zapominając o … Czytaj dalej Miszmasz czyli kogel-mogel 3
Wojciech Wójcik, autor niezapomnianej Ekstradycji, w 2001 roku zabrał widzów na wycieczkę do PRL-u. Fikcyjną opowieść o trudnych wyborach, przed jakimi stawali zwykli ludzie, połączył z rzeczywistym skokiem na konwój bankowy, do którego doszło w grudniu 1964 roku. Powstał film … Czytaj dalej Tam i z powrotem
Po opowiadanie Kornela Filipowicza Dzień wielkiej ryby sięgnął Andrzej Barański, mistrz nostalgii i polskich krajobrazów. Ekipę filmową zabrał do swojego ukochanego Kazimierza nad Wisłą, któremu poświęcił Dwa Księżyce. Zatrudnił czołówkę polskich aktorów i pozwolił zadebiutować Joannie Brodzik. Nakręcił film niewątpliwie … Czytaj dalej Dzień wielkiej ryby
Pod koniec XIX wieku majętni mieszkańcy Warszawy „odkryli” Kazimierz nad Wisłą. Niewielka miejscowość położona nieopodal Puław w przeciągu kilku lat stała się modnym letniskiem. Jak grzyby po deszczu zaczęły w niej wyrastać malownicze domki i wille. Ludzie docenili malownicze wąwozy … Czytaj dalej Dwa księżyce
Szlachectwo zobowiązuje. Ostatni film Andrzeja Wajdy nie powinien być obrazem nieudanym i nie jest. Powidoki okazują się jednak dziełem zupełnie innym niż spodziewali się widzowie. To nie jest biografia. To nie jest również film o malarstwie. To nie jest nawet … Czytaj dalej Powidoki
Tego filmu nie trzeba się bać. Owszem, na ekranie nie brakuje okrucieństwa, ale Smarzowski pokazuje je tylko tam, gdzie rzeczywiście jest konieczne. Wielu scen nam oszczędza, choć pokazuje obdzieranie ze skóry, rozdzieranie końmi, mordowanie dzieci, obcinanie głów. Nie skupia się … Czytaj dalej Wołyń
Z dala od polityki 