Kolejna komedia duetu małżeńskiego Falcone-McCarthy, Szefowa, niczym szczególnym nie zaskakuje. Do standardowej już porcji mało wysublimowanych, choć niekiedy całkiem zabawnych żartów dokłada typowo amerykańską wiarę w sukces. A nawet nie tyle w sukces, co w powrót na szczyt po upadku. … Czytaj dalej Szefowa
Tammy to klasyczny przedstawiciel hałaśliwych komedii amerykańskich, które niby usiłują powiedzieć coś o życiu, zwrócić uwagę na pewne problemy, ale z uwagi na swój luźny charakter tego nie robią. A że jednocześnie nie śmieszą… Cóż, uważam, że oglądanie ich nie … Czytaj dalej Tammy
Droga do szczęścia to kolejny z katorżniczych filmów Sama Mendesa. Katorżniczych, czyli ciężkich i poważnych. Po seansie człowiek nie ma najmniejszej ochoty na jakiekolwiek związki czy znajomości. Bo ludzie – także ci, którzy zawsze mówią ci „dzień dobry” – bywają … Czytaj dalej Droga do szczęścia
W latach 80. Tim Burton zapracował na opinię filmowego wizjonera, specjalisty od opowieści przełamanych mrocznym klimatem, historii o samotnikach, dziwolągach i odmieńcach. Edward Nożycoręki świetnie się w takie portfolio wpisuje. Nie bez powodu tuż po premierze stał się dla młodych … Czytaj dalej Edward Nożycoręki
Przez piętnaście lat banda Jessie Jamesa siała postrach wśród mieszkańców Dzikiego Zachodu. Przerażała, ale i fascynowała, czego efektem była cała seria tandetnych powieści, które zaczęły się pojawiać tuż po śmierci jej herszta. Przedstawiały go jako ówczesnego Robin Hooda, człowieka prawego, … Czytaj dalej Bandyci
W latach 80. horrory w tonacji komediowej cieszyły się zaskakująco dużą popularnością. Niektóre były naprawdę udane, ale powstawało też sporo naprawdę produkcji marnych. Chociażby opowiadających o nastolatkach odkrywających w sobie ‘potworne’ moce. Taki był Nastoletni wilkołak, taki jest też Nastoletni … Czytaj dalej Nastoletni wampir
W 80 dni dookoła świata to zrealizowana nakładem stu dziesięciu milionów dolarów niezwykle efektowna ekranizacja słynnej powieści Juliusza Verne’a. Pieniędzy starczyło na zapierające dech w piersiach plenery i gwiazdy w epizodach, a także na efekty specjalne. Zabrakło ich na lepszego … Czytaj dalej W 80 dni dookoła świata (2004)
Scenariusz The Highwaymen powstał w 2005 roku. Został uznany za dobry, ale nie gwarantujący sukcesu komercyjnego. Dlatego przez kilkanaście długich lat błąkał się po Hollywood, podróżował z wytwórni do wytwórni, zmieniał producentów. W międzyczasie mający zagrać główną rolę Paul Newman … Czytaj dalej The Highwaymen
To taki eastwoodowski film. Powolny, nieśpieszny, nieco staroświecki, wypchany amerykańskimi flagami aż po brzegi. Jednocześnie jednak skupiony na osamotnionym bohaterze, zwykłym, szarym człowieku, którego spotkała niezwykła historia. O takich ludzi kino rzadko się upomina. Mało kiedy pokazuje ich ze współczuciem … Czytaj dalej Richard Jewell
To już jedenasty sezon Teorii wielkiego podrywu. Imponujące! Zwłaszcza to, że nam, widzom, wciąż chce się oglądać dalsze przygody bohaterów. W końcu widzieliśmy już właściwie wszystko: awantury, wspólne szaleństwa, randki i rozstania, śluby i narodziny dzieci, naukowe odkrycia, wizyty gwiazd. … Czytaj dalej Teoria wielkiego podrywu S11 (serial)
Znakomity serial, amerykańska wersja brytyjskiego przeboju telewizyjnego. Razem z ekipą dokumentalnej telewizji zaglądamy za kulisy firmy papierniczej Dunder Mifflin, a ściślej jej oddziału w Scranton. Biuro prowadzi niejaki Michael Scott (Steve Carell – Śmietanka towarzyska, Foxcatcher), który nie potrafi znaleźć … Czytaj dalej Biuro (serial)
Podobno ludzie dzielą się na tych, którzy uwielbiają Titanica, i tych, którzy go nienawidzą. Osobiście zaliczam się do tej pierwszej grupy i nie mogę się nadziwić, że komuś ten film może się tak całkowicie nie podobać. Być może to efekt … Czytaj dalej Titanic
Woody Allen nakręcił wiele znakomitych dramatów i nawet w komediach starał się przemycić ważne prawdy o życiu. Cienie i mgłę od początku traktował jako filmowy żart, rodzaj zabawy z formą i konwencją. Obrazem tym – nakręconym w czerni i bieli … Czytaj dalej Cienie i mgła
Mówi się, że Woody Allen (Na karuzeli życia, Słoneczni chłopcy) seryjnie kręci takie same filmy. W rzeczywistości miewa różne okresy w swojej twórczości. Czasami trzyma się komedii i stara się bawić widza, kiedy indziej tworzy poruszające dramaty z drobnymi elementami … Czytaj dalej O północy w Paryżu
To niewiarygodne, że na kontynuację Złego Mikołaja przyszło nam czekać trzynaście długich lat. W międzyczasie zestarzeli się aktorzy, koncept, wreszcie sami widzowie. Oczywiście była szansa, żeby się wybronić. Potrzebna była oryginalna volta, która wywróciłaby historię do góry nogami i przyjemnie … Czytaj dalej Zły Mikołaj 2
Dustin Hoffman przez długie lata uchodził za czołowego amerykańskiego aktora. Zagrał w wielu klasykach, od Absolwenta i Nocnego kowboja po Sprawę Kramerów czy Tootsie. W latach dziewięćdziesiątych próbował znaleźć dla siebie miejsce wśród gwiazd kina komercyjnego. Wystąpił między innymi w … Czytaj dalej Chór
Dwadzieścia lat temu powstał film, który podobnie jak The House of Cards w bardzo niekorzystnym świetle pokazuje polityków. Stylizowany na Billa Clintona gubernator Jack Stanton uśmiecha się uroczo i bez mrugnięcia okiem recytuje formułki o uczciwości, otwartości i chęci pomagania … Czytaj dalej Barwy kampanii
Z dala od polityki 