Wujek Foliarz w odróżnieniu od swojego prequela, krótkiego Fanatyka, nie bazuje na popularnej copypaście. Mimo to oferuje podobny rodzaj humoru, nieskładny, absurdalny, niekiedy błyskotliwy, innym razem siermiężny. Jest też fabuła, dość miałka, ale oryginalna. Na tyle ciekawa, by widz mógł … Czytaj dalej Wujek Foliarz
Kiedy z perspektywy lat patrzę na tę serię, to właściwie tylko U Pana Boga za piecem miało ów niesamowity czar polskiej prowincji, trochę oderwanej od rzeczywistości, nostalgicznej, słodko-gorzkiej, ale za to zabawnej. W części drugiej zgrzytał mi wątek kryminalny, taki … Czytaj dalej U Pana Boga w Królowym Moście
Tajemnica Sagali to polsko-niemiecki serial dla dzieci, który zadebiutował w polskiej telewizji w 1996 roku i był później wielokrotnie powtarzany. Dzięki temu dla całego pokolenia uchodzi za produkcję kultową, choć dziś już nie zachwyca. Wątki przygodowe w połączeniu z fantastycznymi … Czytaj dalej Tajemnica Sagali (serial)
Kroniki domowe w reżyserii Leszka Wosiewicza przypominają trochę wcześniejszy o cztery lata Pamiętnik znaleziony w garbie. Tu również śledzimy losy pewnej rodziny w kilku krótkich, ale istotnych dla niej okresach. Historia zaczyna się w czasie wojny i zahacza o stalinizm … Czytaj dalej Kroniki domowe
Nie wiem, jak wy, ale ja święta Bożego Narodzenia obchodzę pod koniec roku. Tak się jakoś utarło w mojej rodzinie, że 24 grudnia urządzamy sobie Wigilię, dzień później pierwszy dzień świąt i tak dalej. W związku z tym myślenie o … Czytaj dalej Listy do M. 5
Serial kryminalny Paradoks nie osiągnął sukcesu. Tuż po premierze nie przyciągnął przed telewizory masowej publiczności i dlatego też nie doczekał się drugiego sezonu. Dopiero po latach, dzięki dostępności na platformach netowych, zbiera pozytywne opinie. Czas mu najwyraźniej służy, choć nie … Czytaj dalej Paradoks S01 (serial)
Fajny miał ten debiut reżyserski Olaf Lubaszenko. Czuć, że siedział nad tym projektem, że włożył w niego całe swoje serce. Ściągnął na plan Sztosu przyjaciół, zadbał o efektowne cameosy (Olaf Deriglasoff, Przemysław Saleta, Nikodem Stokarczak), a przede wszystkim sięgnął po klasykę … Czytaj dalej Sztos
Rok 1997. Kryzys w polskim kinie trwa, widzowie chodzą co prawda na superprodukcje, ale inne rodzime filmy omijają szerokim łukiem. W kraju króluje bowiem Aleksander Kwaśniewski, disco polo i „Tankie tango” Budki Suflera. Nic dziwnego, że reżyser Robert Gliński postanawia … Czytaj dalej Kochaj i rób co chcesz
Polskie komedie romantyczne nie narodziły się dekadę temu. Zmagania z tym gatunkiem nasi twórcy podejmują od wielu lat i na ogół odnoszą efektowne porażki. Tak było chociażby w 1994 roku, kiedy na ekrany kin trafiły Oczy niebieskie promowane przez przebojową … Czytaj dalej Oczy niebieskie
Może to banał, ale… Juliusza mógłby nakręcić Marek Koterski. To przecież kolejna opowieść o Adasiu Miauczyńskim, oczywiście lżejsza i bardziej komediowa, z pozytywnym wątkiem romantycznym, ale wciąż jednak opowieść o Miauczyńskim. Juliusz idealnie pasowałby na bohatera Życia wewnętrznego czy Dnia … Czytaj dalej Juliusz
Po opowiadanie Kornela Filipowicza Dzień wielkiej ryby sięgnął Andrzej Barański, mistrz nostalgii i polskich krajobrazów. Ekipę filmową zabrał do swojego ukochanego Kazimierza nad Wisłą, któremu poświęcił Dwa Księżyce. Zatrudnił czołówkę polskich aktorów i pozwolił zadebiutować Joannie Brodzik. Nakręcił film niewątpliwie … Czytaj dalej Dzień wielkiej ryby
Druga Rzeczpospolita przyniosła kilka imponujących projektów, które miały podźwignąć nasz kraj z gospodarczego zapóźnienia i pchnąć na zupełnie nowe tory. Jednym z nich była budowa portu w Gdyni, niewielkiej wiosce położonej nieopodal Gdańska. Inwestycja była gigantyczna, nad morze zjeżdżali więc … Czytaj dalej Miasto z morza
W 1996 roku ten film mógł robić wrażenie. Komunizm dopiero co upadł, a już krajem zaczęły wstrząsać kolejne afery gospodarcze. Do władzy wrócili postkomuniści, w polityce zaczęło rządzić słowo „układ”, a w kinach królowały Psy i palenie akt. Opowieść o … Czytaj dalej Gry uliczne
Trzydzieści lat temu mieliśmy dość komunizmu i tęskniliśmy za zachodem – także w kinach. Od pewnego czasu sytuacja się odwróciła. Filmy, w których taka Warszawa wygląda jak zachodnia metropolia, wywołują drwiny, z kolei produkcje przywołujące klimat PRL cieszą się sporym … Czytaj dalej Sztos 2
Największe wrażenie ten film robi na ludziach, którzy o Beksińskich niewiele wiedzą. Kojarzą jedynie, że starszy malował futurystyczne obrazy, młodszy zaś prowadził audycje radiowe oraz tłumaczył Bonda czy Monty Pythona. Ot, zwykła rodzina, dwóch utalentowanych facetów, których los potraktował niezbyt … Czytaj dalej Ostatnia rodzina
Z dala od polityki 