Ten film nie powinien powstać. Jerzy Hoffman był przecież spełnionym reżyserem. Przeniósł na ekrany całą trylogię Sienkiewicza, nakręcił Znachora i Trędowatą, a wcześniej błysnął talentem w Prawie i pięści. I choć zapisał się złotymi zgłoskami w historii polskiego kina, jego … Czytaj dalej 1920. Bitwa warszawska
Nakręcony z okazji czterdziestej rocznicy wydarzeń poznańskich dramat Filipa Bajona wywołał na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych wielką dyskusję. Krytycy spodziewali się laurki, grzecznej, czarno-białej opowieści o bohaterach tamtych dni. I rzeczywiście dostali film czarno-biały, ale niepokorny, zdecydowanie antyrocznicowy, daleki od … Czytaj dalej Poznań ’56
To stylowy romans z odrobiną historii w tle. Efekt nawiązania kontaktów przez polskich producentów ze swoimi odpowiednikami z Kraju Środka. Scenariusz powstał niejako pod zamówienie, część stanowisk produkcyjnych obsadzili rodowici Chińczycy. I udało się. Kochankowie roku tygrysa pozostają nietypową jak … Czytaj dalej Kochankowie roku tygrysa
Początek lat dziewięćdziesiątych był marny dla polskiego kina. Rodzimi twórcy nie potrafili odnaleźć się w nowej rzeczywistości, szukali odpowiednich tematów i środków finansowych, jednak nie znajdowali ani jednych, ani drugich. Widzowie zachłysnęli się tymczasem zachodnimi produkcjami i na te rodzime … Czytaj dalej Samowolka
O filmowym Wiedźminie napisano swego czasu wszystko. Wypominano mu kiepskie efekty specjalne i gumowe potwory, paskudne elfy i Malbork w roli Cintry, wreszcie ciężkawą reżyserię Michała Brodzkiego. Scenarzysta Michał Szczerbic wycofał swoje nazwisko z projektu, a Żebrowski i Zamachowski zostali … Czytaj dalej Wiedźmin
W 2003 roku Jerzy Hoffman, nasz jedyny obecnie specjalista od kinowej historii Polski, postanowił przenieść na wielki ekran jedną ze swoich ukochanych książek – Starą baśń Józefa Ignacego Kraszewskiego. Producenci mu przyklasnęli. Przecież kilka lat wcześniej nakręcił Ogniem i mieczem, … Czytaj dalej Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem
Wszyscy znamy grzechy polskich komedii romantycznych. Przede wszystkim nie są śmieszne, a do tego bardzo nierealistyczne. Ich bohaterowie zachowują się sztucznie i lądują w sztucznych sytuacjach. Sami też są sztuczni – mieszkają w przepięknych apartamentach, zawsze się uśmiechają i prawie … Czytaj dalej Wszystko albo nic
