Zmiennicy to serial kultowy, ostatnie wielkie dzieło Stanisława Barei, a zarazem jedna z najwyżej ocenianych polskich produkcji telewizyjnych lat 80. W momencie premiery bawił, śmieszy też i dziś, choć mam wrażenie, że nieco się postarzał. To nie jest idealna produkcja. … Czytaj dalej Zmiennicy (serial)
Spona to adaptacja niezwykle kiedyś popularnej powieści Edmunda Niziurskiego Sposób na Alcybiadesa. Scenarzyści postanowili ją uwspółcześnić, a także zmodyfikować. Dopasować do wymagań publiczności z końca lat 90. Efekt nie jest najlepszy, choć film okazuje się ciekawym zapisem ówczesnych myśli i … Czytaj dalej Spona
Runął mur berliński. Idzie nowe. W powietrzu czuć swobodę, radość życia, niekończące się możliwości. Na zaproszenie swoich przyjaciół, aktorów od lat mieszkających w Niemczech, przyjeżdża do Berlina polski reżyser teatralny, Max (Piotr Fronczewski – Ostatnia misja, Czterdziestolatek). Od dziesięciu lat … Czytaj dalej Obcy musi fruwać
Marek Koterski to w polskim kinie człowiek instytucja. Specjalista od walki ze złośliwościami otaczającego świata, z durnym pechem dławiącym podupadającą inteligencję od czasów obywatela Piszczyka. Twórca postaci Miauczyńskiego, który może i miał wiele twarzy, ale nigdy nie dogadał się z … Czytaj dalej Nic śmiesznego
Miasto 44 nie było pierwszym polskim filmem o Powstaniu Warszawskim. Przecież w 1979 roku Telewizja Polska wyemitowała Godzinę „W”, bardzo przyzwoitą produkcję zrealizowaną na motywach opowiadania Jerzego Stefana Stawińskiego z 1979 roku. Człowieka, który tworzył scenariusze do klasyki polskiego kina, … Czytaj dalej Godzina „W”
Witkacy uchodzi za jednego z najbardziej szalonych polskich twórców. Odjechanych, zagadkowych, na pewno niełatwych w odbiorze, ale jednocześnie na swój sposób fascynujących. Nie dziwi więc, że to właśnie jemu poświęcił swój film Jacek Koprowicz. Nie bardzo jednak wiem, w jakim … Czytaj dalej Mistyfikacja
Wyobraź sobie taką scenę. Kobieta w średnim wieku, dziwnie ubrana, ale na szpilkach, wychodzi z tunelu kolejowego na Dworcu Centralnym w Warszawie. Nieuczesana, kołysząca się na nogach, ewidentnie pozostaje pod wpływem jakichś środków. Z najwyższym trudem wdrapuje się na peron, … Czytaj dalej Fuga
W 2003 roku Dariusz Gajewski opowiedział nam o jednym dniu z życia kilkorga ludzi, którzy przybyli bądź mieszkali w Warszawie. Ten imponujący kolaż wątków i historii przyniósł mu główną nagrodę na festiwalu polskich filmów fabularnych w Gdyni. Cyprian T. Olencki … Czytaj dalej PolandJa
To film dla dzieci, tyle że niemałych. Sześciolatki mogą zwiać z kina, z kolei starsi widzowie pewnie się wynudzą lub dostrzegą w filmie Za niebieskimi drzwiami wady, których młodsi nawet nie zauważą. Jedno jest pewne – w porównaniu do schematycznych … Czytaj dalej Za niebieskimi drzwiami
Podobno Polacy nie potrafią kręcić komedii romantycznych. Starają się jak mogą, kadrują, montują, wycinają, ale gotowe dziełka zawsze okazują się niezbyt śmieszne, a chwilami nawet żenujące. Dlatego ze zdziwieniem słuchałem opinii, że Planeta singli jest autentycznie zabawna. Okazało się, że … Czytaj dalej Planeta singli
Z dala od polityki 