Pan Magoo

Na początku były kreskówki. Stare, bo stare, ale jednak zabawne. Pan Magoo pojawiał się w nich od 1949 roku i trzykrotnie walczył o Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany. Potem jednak stracił na popularności, czego najlepszym dowodem jest finansowa klęska aktorskiej produkcji z 1997 roku, zatytułowanej właśnie Pan Magoo.

Bohater filmu, całkiem sympatyczny starszy pan (Leslie NielsenNaga Broń 33 i 1/3, Czy leci z nami pilot), dorobił się milionów na produkcji puszkowanych warzyw. Wśród przyjaciół uchodzi więc za człowieka inteligentnego, przebojowego i mającego zmysł do interesów. I może rzeczywiście taki jest, gdyby nie jedna wada. Facet nie cierpi przyznawać się do swoich słabości. Ot, chociażby ma problemy ze wzrokiem. Spore. Mimo to nie nosi okularów i ukrywa swą krótkowzroczność przed całym światem. Aż do momentu, gdy skradziony przez oprychów cenny kamień szlachetny przypadkowo ląduje w jego kieszeni…

Magoo w mig staje się głównym podejrzanym. Policja rusza jego śladem, podobnie zresztą jak i złodzieje dowodzeni przez ponętną Luannę (Kelly LynchAniołki Charliego). Bohater może liczyć jedynie na swojego siostrzeńca Waldoo (Matt Keeslar) oraz buldoga Angusa (Frank Welker – Shrek, Dzień niepodległości). A także na odrobinę szczęścia, z którego słynie. Czy uda mu się wykaraskać z kłopotów? Odpowiedź wydaje się oczywista.

Największą wadą Pana Magoo jest… dziecinność. Wiele dowcipów rozśmieszy jedynie kilkulatków, gdyż starsi widzowie będą zażenowani popisami Leslie Nielsena. Aktor nie włożył wysiłku w rolę, choć pewnie nieźle się na planie bawił. Sęk w tym, że nie zdecydował się zgolić włosów (komiksowy Magoo był łysy) i nie wyczarował przekonującej postaci, a w wielu scenach powtarza swoje miny i patenty z wcześniejszych komedii. W efekcie film staje się przydługim i niezbyt śmiesznym żartem z ludzi niedowidzących bądź wręcz niewidomych. A producenci tuż przed napisami informują, że nawet tym nie jest…

Zobacz, jeśli:
– Znasz komiksowy oryginał
– Śmieszą cię komedie z Nielsenem

Odpuść sobie, jeśli:
– Nie lubisz buldogów
– Nie lubisz milionerów
– Nie lubisz diamentów, rubinów, agatów…

Michał Zacharzewski

Pan Magoo, Mr. Magoo, 1997, reż. Stanley Tong, wyst. Leslie Nielsen, Kelly Lynch, Ernie Hudson, Stephen Tobolowsky, Matt Keeslar, Jennifer Garner, Malcolm McDowell, Frank Welker

Ocena: 5/10

Polub nas na Facebooku.
Spis naszych recenzji na serwisie Media Krytyk.

2 uwagi do wpisu “Pan Magoo

Dodaj komentarz

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.