Na przygodach czterech zakręconych żółwi wychowało się pokolenie dorastające w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Serial animowany o przygodach Rafaello, Leonardo, Michaelangelo i Donatello bił wówczas rekordy popularności. Towarzyszyła mu seria niezłych filmów fabularnych, które dwa lata temu Hollywood postanowiło odświeżyć.

Wojownicze żółwie ninja z 2014 roku zaskoczyły szybkim tempem i młodzieżowym klimatem. Lepiej niż w poprzednich odsłonach serii czuć było, że bohaterowie są nastolatkami zamkniętymi w skorupach potężnych gadów. Kilka pomysłowych scen akcji, niezłe efekty specjalne oraz całe morze gagów pozwoliło tej produkcji odnieść spory sukces. I pociągnęło za sobą sequel.

Film to efektowny, szalony, tętniący pozbawioną logiki akcją, z przyzwoitą dawką slapstickowego humoru i licznymi nawiązaniami do komiksu. Pojawiają się w nim nie tylko cztery żółwie i ich mistrz, sędziwy szczur Splinter, ale również uwielbiany przez fanów Krang (złowrogi mózg z kosmosu), zmutowani nosorożec i guziec, zamaskowany mściciel Casey Jones, jak również pancerny samuraj Shredder. Ta menażeria z trudem mieści się na ekranie, twórcom brakuje czasu, by ich wyeksponować.

Owo tempo wymusiło na nich liczne skróty, skutkiem czego scenariusz nie zawsze trzyma się kupy. Historia jest płaska, a relacje pomiędzy bohaterami szablonowe. Do tego dochodzi obowiązkowy polski dubbing, wykonany poprawnie, ale fanom nie mogący zastąpić oryginalnych angielskich głosów. Efekt? Wielu widzów wychodziło z kina zawiedzionych. Czy zasłużenie? Nie do końca – bo film nie jest przecież gorszy od produkcji sprzed dwóch lat.

Michał Zacharzewski

Wojownicze żółwie ninja: Wyjście z cienia, reż.: Dave Green, wyst.: Megan Fox, Will Arnett, Laura Linney, Tyler Perry

Ocena: 6/10