
Po raz pierwszy oglądałem ten serial blisko trzydzieści lat temu. Od tego czasu stale zyskuje w moich oczach. Kiedyś utożsamiałem się z jego najmłodszymi bohaterami i widziałem w nich odbicie siebie. Parę lat później z przerażeniem zauważyłem, że strasznie zdziecinnieli. Dziś najlepiej rozumiem ich rodziców, dzięki czemu wciąż odkrywam w Cudownych latach nowe, fascynujące wątki i kwestie, których wcześniej nie dostrzegałem…
Cudowne lata to serial przesiąknięty sentymentem do lat beztroskiego dzieciństwa. Nas, widzów, przenosi do lat sześćdziesiątych. Dla Ameryki to czasy utraty niewinności i ostatecznego upadku American Dream. A dla bohaterów? Początek życia! W pierwszej serii Kevin Arnold (Fred Savage) ma przecież zaledwie dwanaście lat i mieszka wraz z rodziną na przedmieściach dużego amerykańskiego miasta. Ma najlepszego kumpla, Pfeiffera (Josh Saviano), oraz uroczą sąsiadkę, Winnie (Danica McKellar), w której jest zakochany…
Przez sześć kolejnych sezonów podglądamy ich pierwsze pocałunki, pierwsze kłótnie i rozstania, zadymy w szkole i absurdalne wpadki, a także dramatyczne decyzje, przed którymi stają tak oni, jak i ich rodzice. Bo ich zwykłe, codzienne życie toczy się na tle epoki. Już w pierwszym odcinku brat Winnie ginie w Wietnamie, parę lat później nadchodzi kryzys gospodarczy i ojciec Kevina traci pracę w firmie realizującej zamówienia rządowe. Matka bohatera z kolei wraca na studia, a później do pracy. Z typowej kury domowej zamienia się w sprawną bizneswoman wraz z obserwowanym wówczas w USA rozwojem ruchów feministycznych.
Największym atutem Cudownych lat – prócz wspaniałej piosenki przewodniej i znakomicie dobranych aktorów – są bardzo starannie zarysowane postacie. Każda z postaci ma swoją historię, w której można się doszukiwać przyczyn konkretnych zachowań. Wspomniany ojciec Kevina przyszedł na świat w czasie Wielkiego Kryzysu, później walczył w Korei. Jest typowym przedstawicielem swojego pokolenia właśnie ze względu na swoją przeszłość. Nie inaczej jest z matką Kevina czy jego siostrą, rasową hippiską. Najważniejsze, że wszyscy są autentycznie sympatyczni, skutkiem czego finałowy odcinek okazuje się niezwykle wzruszający. Niejednego fana serialu doprowadził do łez!
Dla Amerykanów Cudowne lata były magiczną wyprawą w przeszłość. Podobno niezwykle prawdziwą i świetnie oddającą atmosferę lat sześćdziesiątych, a jednocześnie na wskroś współczesną. Z dzisiejszej perspektywy mogę jedynie napisać, że przydałoby się więcej takich słodko-gorzkich seriali. Produkcji pokoleniowych, zabawnych i wzruszających, które w ciepły i inteligentny sposób opowiadają o przeszłości. To wielka sztuka!
Zobacz, jeśli:
– Lubisz seriale retro
– Oglądałeś Cudowne lata w dzieciństwie i niewiele już pamiętasz
Odpuść sobie, jeśli:
– Liczysz na sitcom ze śmiechem z puszki
– Nie interesują cię problemy amerykańskich nastolatków
– Wciąż wierzysz, że gra tu młody Marilyn Manson
Michał Zacharzewski
Cudowne lata, The Wonder Years, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, wyst. Fred Savage, Josh Saviano, Danica McKellar, Daniel Stern, Jason Hervey, Alley Mills, Dan Lauria, Olivia d’Abo, Michael Tricario, Andy Berman, Giovanni Ribisi, Brandon Crane, Ben Stein, Crystal McKellar, Alicia Silverstone, Adam Jeffries, Ben Savage, David Schwimmer, Dustin Diamond, Harrison Page, Heather McComb, Holly Sampson, Juliette Lewis, Kelly Packard, Lindsay Sloane, Meredith Scott Lynn, Maia Brewton, Noah Blake, Soleil Moon Frye, Steven Gilborn, Victor Raider-Wexler, Seth Green, Breckin Meyer, John Corbett
Ocena: 7,5/10
Polub nas na Facebooku.
Spis naszych recenzji na serwisie Media Krytyk.
Sprawdź dostępność na platformach filmowych i VOD.
2 uwagi do wpisu “Cudowne lata (serial)”