Wes Craven zakończył trylogię Krzyk w 2000 roku. I to zakończył definitywnie. Co prawda nie zabił wszystkich głównych bohaterów, ale w wywiadach twierdził, że zakończył opowieść o morderstwach z Woodsboro i nie zamierza jej kontynuować. Po dziesięciu latach zmienił zdanie. … Czytaj dalej Krzyk 4
Krzyk 2 należał do tych nielicznych kontynuacji, które okazały się lepsze od oryginału. Stąd kompletnie nie dziwi mnie, że powstała część trzecia (a później jeszcze czwarta). I ta trzecia część jest ciekawa, sprawnie zrealizowana, dająca widzowi satysfakcję. Niestety, widać już … Czytaj dalej Krzyk 3
Czy zdarzają się sequele lepsze od oryginału? Zdarzają się. Jednym z nich jest Krzyk 2, o kilku innych rozmawiają zaś jego bohaterowie. Ich dyskusje o kinematografii skrzą dowcipem; meta-wymiarowość scenariusza oraz dystans twórców do opowiadanej historii robią spore wrażenie. Ale … Czytaj dalej Krzyk 2
Druga połowa lat dziewięćdziesiątych obfitowała w znakomite slashery – świetnie zrealizowane, trzymające w napięciu i jednocześnie zabawne, wreszcie autentycznie inteligentne i autoironiczne. Najjaśniej, obok tak udanych tytułów jak Koszmar minionego lata czy Ulice strachu, błyszczy cravenowski Krzyk. Ten pochodzący z … Czytaj dalej Krzyk
W połowie lat dziewięćdziesiątych Wes Craven uchodził już za klasyka horroru. Nie wiem, co strzeliło mu do głowy, by nakręcić komedię z Eddie’em Murphym. Co prawda pozostał w klimatach kina grozy, ale próbował obśmiać je w bardzo sztampowy sposób. Z … Czytaj dalej Wampir w Brooklynie
