Słyszeliście o Michaelu Patricku Kellym? Być może powiecie, że nie słyszeliście, ale jeśli macie co najmniej trzydzieści lat, to na pewno go znacie. Gość z pochodzenia jest Irlandczykiem. Urodził się w Dublinie i przez długie lata występował w rodzinnym zespole The Kelly Family. To był wielki band, miliony fanów, plakaty w Bravo, koncerty na całym świecie. Paddy debiutował w nim jako sześciolatek, choć potrafił wówczas tylko śpiewać i grać na fujarce. Z czasem opanował gitarę, akordeon, fortepian, flet i lirę.

Obecnie od lat rozwija karierę solową, a płyta B.O.A.T.S. jest naprawdę udana. B.O.A.T.S. czyli Based On A True Story. Zestaw piosenek opartych na prawdziwych historiach, świetnie zaśpiewanych czterooktawowym, miękkim i ciepłym głosem, ciekawie zaangażowanych w pop-rockowym klimacie. Balladowe Beautiful Madness i Throwback szybko stały się przebojami. Blurry Eyes też zdobył wiernych fanów. Mnie osobiście najbardziej podoba się nieco bardziej zadziorna America. Z kolei Diamonds and Metals jest przyjemnie mroczne.

Trudno jednoznacznie określić, jaka jest muzyka Kelly’ego. Jednym kojarzy się z Miką, innym z Millow czy Reą Garveyem. Doskonały głos budzący niekiedy skojarzenia z Jonem Andersonem i przyjemna, nienachalna muzyka w tle. Bardziej gitarowa niż elektroniczna, choć z pewnością nie ciężka, nie zadziorna, raczej relaksująca. W The World dołącza do niego Ilse DeLange, z kolei w Thank You często zmienia tonację, dryfując gdzieś pomiędzy soft a hard rockiem. Brzmi to nieźle.

Icon poświęcony jest więźniom, Running Blind niewidomemu biegaczowi paraolimpijskiemu, Mother’s Day osobistym przeżyciom wokalisty, którego matka zmarła, kiedy miał pięć lat. Utworów jest więcej – na rozszerzonej wersji B.O.A.T.S., dostępnej w większości platform streamingowych, znajdują się 22 utwory. Dostatecznie dużo, by przez jakąś godzinę przyjemnie bawić się przy tej muzyce. To dobry towar.

Fifi

Michael Patrick Kelly, B.O.A.T.S.

Polub nas na Facebooku i Twitterze.