Wydany wiosną 2022 roku album The Oz Tapes zawiera osiem utworów Les Rallizes Dénudés, japońskiego zespołu awangardowego zaliczanego do przedstawicieli rocka psychodelicznego, noise rocka, a niekiedy nawet muzyki eksperymentalne. Utwory zostały nagrane niemalże 50 lat temu i nie są jeszcze tak rozbudowane jak na znanym wcześniej nagraniu z 1977 roku. Nie są też tak surowe i chropowate jak w wersji live.

Największą zaletą The Oz Tapes jest to, że nagrania zostały oczyszczone, pozbawione szumów i trzasków. Kompozycje są jednak dość klasyczne; to rock przełomu lat 60. i 70., melodyjny, wyrazisty, rytmiczny, bazujący na prostych riffach i głośnych gitarach. Wybija się z nich wokal śpiewający po japońsku, dużo wyraźniejszy niż na znanych mi do tej pory bootlegach. Język dzięki innej melodyce przykuwa uwagę, choć jednocześnie traci się warstwę znaczeniową.

Po typowym dla Les Rallizes Dénudés wprowadzeniu (Oz Days) pojawia się kilka zaskakująco przyjemnych, rockowych kompozycji. A Shadow On Our Joy czy Wilderness Of False Flowers brzmią niemal jak dokonania amerykańskich zespołów z tamtego okresu. Uwagę zwraca trwający jedenaście minut Vertigo Otherwise My Conviction z psychodelicznymi fragmentami oraz dwie jamowe wersje dwukrotnie dłuższego (!) The Last One z 1970 roku.

A skąd Oz w tytule? To był tokijski klub, który przyciągał miłośników muzyki alternatywnej, zachodniej, nietypowej. Nie istniał zbyt długo, ale zyskał status kultowego i doczekał się nawet kilku opracowań. Les Rallizes Dénudés występowali tam wielokrotnie, stąd to ważne miejsce w historii zespołu. Fani doskonale je znają. Pora, by graną tam muzykę poznali też ludzie, którzy o „walizkach” usłyszeli po raz pierwszy.

Joel

The Oz Tapes – Les Rallizes Dénudés

Polub nas na Facebooku i Twitterze.