Zespół Bazart nie jest w Polsce powszechnie znany, ale w Belgii ma wielu wiernych fanów i od paru lat uchodzi za jedną z największych gwiazd muzyki alternatywnej. Gra niezależny pop. Różnie przyjmowany. O ile pierwszy album zespołu spotkał się z ciepłym przyjęciem, to na drugi spadła fala krytyki. Onderweg miało ją zmyć i zmyło całkiem skutecznie. „Niezbyt przyjemnie czytało się negatywne opinie. Postanowiliśmy nie przejmować się nimi, robić dalej swoje. Ale na pewno gdzieś w głębi serca pamiętaliśmy o nich i to wpłynęło na nasze decyzje artystyczne”, powiedział w jednym z wywiadów gitarzysta Simon Nuytten.

Te zmiany słychać. Trzecia płyta jest mniej elektroniczna, twórcy częściej sięgają po syntezatory i gitary. Chwilami przypomina to, co Bazart umieścił na swojej pierwszej płycie. Zresztą różnicę widać też w inspiracjach, do których przyznają się twórcy. Kiedy pracowali nad drugim albumem, słuchali muzyki elektronicznej. Podczas prac nad trzecią wrócili do klasyki rocka, do REM, Oasis, Talking Heads, Fleetwood Mac czy The Verve. Dzięki pandemii mieli więcej czasu, by się skupić na nagraniach. Nie koncertowali jak szaleni.

Ten spokój sprawił, że ich życie stało się dużo mniej rock’n’rollowe. Może dlatego album jest chwilami dość melancholijny, nie pulsuje energią jak szalony. Większość piosenek powstała w języku flamandzkim, co nadaje im nieco innego brzmienia. O elektronicznych korzeniach przypomina na płycie Onderweg kilka zaledwie utworów, z przebojowym Laat Me Los na czele. Dzięki swojej spokojnej tonacji pasują do pozostałych nagrań.

Bazart zasługuje na to, by poznać go bliżej. W dobie streamingu jest to łatwiejsze niż kiedykolwiek wcześniej. A jednocześnie trudniejsze, bo w tym zalewie muzyki coraz trudniej wyłuskać to, co wartościowe. Mimo poleceń i sugestii automatów…

Joel

Bazart – Onderweg

Polub nas na Facebooku i Twitterze.