Służka to kolejny sztampowy horror o demonie prześladującym młode dziewczyny. Spośród podobnych produkcji wyróżnia się tym, że próbuje sięgnąć po mitologię indyjską. Ostatecznie jednak korzysta z niej zbyt niechętnie, by czymś widza zaskoczyć. Sam (Megan Suri – Missing) wychowuje się … Czytaj dalej Służka
Świąteczny slasher, w którym w święta grasuje tajemniczy morderca w białej masce? Super! Z chęcią obejrzę! Czerwień krwi na bieli wygląda bardzo dobrze! Szkoda tylko, że Nóż w nocnej ciszy nie wykorzystuje ciekawych pomysłów scenarzystów, a wątki komediowe giną gdzieś … Czytaj dalej Nóż w nocnej ciszy
Eli Roth kręci horrory dobre, ale i słabe. Noc dziękczynienia akurat mu się udała. To jeden z lepszych slasherów ostatnich lat, który ma szanse zapoczątkować nową przebojową serię. Trzymam za nią kciuki, bo brakowało mi takich właśnie filmów. Ciekawa jest … Czytaj dalej Noc dziękczynienia (2023)
Przestraszmy Jessicę na śmierć to niezależny amerykański horror z 1971 roku, jedna z tych produkcji, które zapoczątkowały modę na straszenie. Scenarzysta widział ją jako satyrę, reżyser uderzył w bardziej poważne tony. Nakręcił obraz z elementami psychologicznymi, niegdyś uważany za ważny … Czytaj dalej Przestraszmy Jessicę na śmierć
Trzecia część Hostelu nie powstała z myślą o kinach. Dlatego właśnie wydaje się skromniejsza, nieco mniej klimatyczna i przede wszystkim wtórna. Jej twórcy mieli jednak swoje ambicje. Oróbowali jakoś się wyróżnić i na parę ciekawych pomysłów wpadli. Zawiedli tłumacze. Powinni … Czytaj dalej Hostel 3
Doceniam techniczny potencjał i reżyserską sprawność, ale… Fiona to trochę blaga. Jak na opowieść z uniwersum Shreka brakuje mi tu choćby odrobiny finezji i zaskoczenia. Rozpisaną na marnych pięć minut jest dokładnie taka, jaką wymyśliłby pierwszy lepszy domorosły scenarzysta… Fiona … Czytaj dalej Fiona
Podpalaczka to druga już ekranizacja całkiem niezłej powieści Stephena Kinga. Tą pierwszą, z 1984 roku, trudno uznać za udaną, choć miała niezły klimat i młodziutką Drew Barrymore w roli tytułowej. Nowa wersja jest jeszcze słabsza. Naprawdę bardzo, bardzo słaba. Nudna, … Czytaj dalej Podpalaczka (2022)
Filmy o szpitalach dla tak zwanych wariatów są albo bardzo dobre, albo bardzo złe. Horror The Incident jest na ich tle nietypowy, bo przyzwoity. Ot, thriller toczący się podczas blackoutu. Ciary są. Rok 1989. George (Rupert Evans – Hellboy), Max … Czytaj dalej The Incident (2011)
Horror Strażnik nieco się zestarzał. Pozbawiony jump scare’ów, hektolitrów krwi i brutalnej przemocy, nie robi już na współczesnych widzach wrażenia. Zresztą to niepokojąca podróż w głąb ludzkiej psychiki, pełna niepokojących zdarzeń i dziwacznych spotkań. Reżyser Michael Winner stawia nie na … Czytaj dalej Strażnik (1977)
Pięć koszmarnych nocy, ekranizacja komputerowego horroru Five Nights at Freddy’s, dość nieoczekiwanie okazała się wielkim hitem i jednym z najpopularniejszych horrorów ostatnich lat. Spora w tym zasługa bardzo młodych widzów, trzynasto- i czternastolatków, którzy tłumnie stawili się w kinach. Co … Czytaj dalej Pięć koszmarnych nocy
Slotherhouse: Leniwa śmierć to, niestety, kolejny po Puchatku film, który dobrze prezentuje tylko na etapie pomysłu. No bo spójrzcie tylko – oto pierwszy horror, w którym zabija leniwiec. Czy nie brzmi to fajnie? Akcja obrazu toczy się w żeńskim akademiku … Czytaj dalej Slotherhouse: Leniwa śmierć
Krótkometrażówki są z definicji krótkie i z reguły to im pasuje. Opowiadają nieskomplikowaną historię, są odpowiednio nasycone treścią, nie przynudzają. Tymczasem Cmentarz wydaje mi się za krótki. Z chęcią obejrzałbym dłuższą wersję tej historii. Taki horror z prawdziwego zdarzenia. Cmentarz … Czytaj dalej Cmentarz (2019)
Lunapark to głośny horror Tobe Hoopera z 1981 roku. Wielkiej furory w kinach nie zrobił, krytyków też nie oczarował, ale w latach 80. cieszył się zasłużoną popularnością podczas nocnych projekcji na studenckich kampusach. Stąd dla niektórych to pozycja kultowa. Trochę … Czytaj dalej Lunapark (1981)
Czterysta milionów dolarów wyłożył Universal za prawa do nowej trylogii Egzorcysty. Liczył na filmowe petardy próbujące dorównać klasą oryginałowi, jednemu z najlepszych horrorów w historii gatunku. Niestety, pierwszy film nowej serii – Egzorcysta: Wyznawca – okazał się wilgotnym kapiszonem. To … Czytaj dalej Egzorcysta: Wyznawca
Egzorcysta do dziś uchodzi za jeden z najlepszych horrorów w historii kina. Jego dwie kontynuacje nie udały się, dlatego Renny Harlin, doświadczony reżyser pracujący nad prequelem zatytułowanym Egzorcysta: Początek, postanowił dokonać sporych zmian. Powstał film, któremu znacznie bliżej do kina … Czytaj dalej Egzorcysta: Początek
Pierwsza Piła mi się podobała. Kolejne boleśnie rozczarowały. Właściwie żadna kontynuacja mnie nie zaciekawiła, a było ich aż osiem, włącznie z próbą reaktywowania serii pod postacią Spirali. Stąd Piłę X uważam za sporą niespodziankę. Nie jest to oczywiście wybitny horror, … Czytaj dalej Piła X
Zemsta po latach to kanadyjski horror z 1980 roku, świetnie przyjęty przez publiczność i obsypany później nagrodami. To właśnie z nim kojarzy się powtarzana po wielokroć scena przedstawiająca piłę toczącą się po schodach (lub wzdłuż korytarza) i lądująca u stóp … Czytaj dalej Zemsta po latach
Kontynuacja Zakonnicy zaczyna się wkrótce po wydarzeniach z części pierwszej i… w sumie rozczarowuje. Scenariusz ma kilka słabszych momentów, sam film zaś tylko chwilami trzyma w napięciu. Za mało tu klimatu, nie za wiele prawdziwego strachu. Pamiętacie siostrę Irene (Taissa … Czytaj dalej Zakonnica 2
Alyce to ponoć feministyczny horror wymieszany z lekką parodią gatunku. A przy okazji ponura wiwisekcja stanu psychicznego bohaterki, tytułowej Alyce. Brzmi fajnie? Możliwe, ale to nudny, a przede wszystkim bardzo tani film. Kim jest Alyce (Jade Dornfeld)? Samotną kobietą wykonującą … Czytaj dalej Alyce
Mów do mnie! to australijski horror autorstwa dwóch uzdolnionych youtuberów, braci Philippou. W odróżnieniu od amerykańskich produkcji jest znacznie skromniejszy, chwilami wręcz minimalistyczny, no i nie zasypuje widza tandetnymi jump scare’ami. Skupia się na opowieści o młodych ludziach, którzy zbyt … Czytaj dalej Mów do mnie!
Choć kot pojawia się w filmie Kot w mózgu, ale nie jest to film o kocie. Tytuł jest przenośnią, po polsku też mówi się „mieć kota”. I ma go reżyser nieco tandetnych włoskich horrorów, Lucio Fulci, który tym obrazem rozlicza … Czytaj dalej Kot w mózgu
Uzależnienia to przekleństwo. Najlepiej ich unikać. Grożą różnymi konsekwencjami, a najbardziej niebezpieczną jest spotkanie z pewną morderczą parą, o czym opowiada amerykański horror pod wiele mówiącym polskim tytułem Krwawe cumowanie. Grupka nastolatek uzależnionych od nowych technologii przyjeżdża na wakacyjny obóz. … Czytaj dalej Krwawe cumowanie
Hiszpańsko-włoski horror Żywe trupy w Manchester Morgue powstał zaledwie kilka lat po narodzinach współczesnej wersji zombie. Szybko zapracował na miano kultowego klasyka i dziś wciąż jest chętnie oglądany przez miłośników gatunku. To prawda, zestarzał się, nie trzyma w napięciu tak … Czytaj dalej Żywe trupy w Manchester Morgue
Some Guy Who Kills People to produkcja Johna Landisa, twórcy uchodzącego niegdyś za specjalistę od kina efektownego i zakręconego. Swoje piętno odcisnął na tej produkcji, ale nie na tyle duże, by uznać ją za interesującą. Ken (Kevin Corrigan – Infiltracja) … Czytaj dalej Some Guy Who Kills People
Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości jest straszliwą chorobą, ale i malowniczą. Nie bez powodu kino wykorzystuje ją na potęgę, niepotrzebnie strasząc widzów. Oto bowiem do Split czy Psychozy dołącza Inkarnacja, która zaczyna się jak kryminał, by potem powędrować ku zupełnie innemu gatunkowi… … Czytaj dalej Inkarnacja (2010)
Tragiczna ceremonia to włosko-hiszpański horror z początków lat siedemdziesiątych. Wielkiej popularności nigdy nie zdobył, ale wśród najbardziej zatwardziałych fanów gatunku uchodzi za produkcję znaną i wartościową. W 2004 roku jego odrestaurowaną wersję pokazano w Cannes. Obraz zyskał niezły wygląd, co … Czytaj dalej Tragiczna ceremonia
Ukryty wymiar miał pecha. Kiedy okazało się, że premierę Titanica trzeba będzie przesunąć, przyspieszono jego wydanie. Postprodukcja odbyła się na wariackich papierach, a pierwszą, 130-minutową wersję producenci mocno skrócili, pozbywając się bezpowrotnie wielu scen gore. W efekcie Ukryty wymiar nie … Czytaj dalej Ukryty wymiar
Niektóre filmy zmieniają sposób, w jaki człowiek patrzy na świat. Czasami to zmiany kluczowe, kiedy indziej drobne, wręcz nieistotne, a jednak zachodzące. Ten film mnie zmienił. Ilekroć wchodzę wcześnie rano do autobusu i spoglądam na zaspanych pasażerów, widzę Wysyp żywych … Czytaj dalej Wysyp żywych trupów
Disney po raz kolejny zdecydował się zekranizować atrakcję z Disneylandu i w ten sposób sprzedać widzom pełnometrażową reklamę. Po Piratach z Karaibów, Krainie jutra czy chociażby Wyprawie do dżungli przyszła pora na Nawiedzony dwór. Zekranizowany już w 2003 roku z … Czytaj dalej Nawiedzony dwór (2023)
Naznaczony: Czerwone drzwi, piąta i na jakiś czas ostatnia część serii, przypomina bohaterów dwóch pierwszych części. To rodzina Lambertów, która zmagała się z nieprzyjemnym demonem i dzięki pomocy profesjonalistów zdołała go pokonać. Przynajmniej na jakiś czas. Z Naznaczony: Czerwone drzwi … Czytaj dalej Naznaczony: Czerwone drzwi
Blair Witch Project – horror kultowy dla fanów found footage – był dziełem amatorskim. Nagranym za grosze przez ludzi bez większego doświadczenia. Podobne filmy kręcili później zawodowcy, a Szubienica wraca do korzeni gatunku. To dzieło grupki kumpli, nakręcone za niecałe … Czytaj dalej Szubienica
Na wycieczkę do Paryża zaprasza widzów horror found footage Jako w piekle, tak i na Ziemi. Zapakowano do niego wiele wątków i motywów, zastosowano kilka ciekawych pomysłów. Szkoda, że nieudało się wybrnąć z tych wszystkich obciążeń, które niesie ze sobą … Czytaj dalej Jako w piekle, tak i na Ziemi
Cassadaga: Strefa duchów to niezależny horror autorstwa Anthony’ego DiBlasi. Człowieka, który w przeszłości współpracował z Clive’em Barkerem i stażował u Marvela. Sporo się nauczył, bo film nakręcił co najmniej przyzwoity. Może przewidywalny, ale potrafiący wywołać uczucie obrzydzenia. Niesłysząca Lily (Kelen … Czytaj dalej Cassadaga: Strefa duchów
Czwarta część cyklu Naznaczony, Ostatni klucz, nie ma czwórki w tytule. To dlatego, że jest w pewnym sensie spin-offem. Opowiada historię z życia Elise Rainier (Lin Shaye – Trzy serca), postaci ważnej dla serii, a jednocześnie o rodzinie Lambertów zapomina. … Czytaj dalej Naznaczony: Ostatni klucz
Pierwsza nie była zła. Druga Anakonda była jednak ewidentnie słabsza od pierwszej. Trzecia jest już tandetnym filmem klasy C, w którym nie zgadza się właściwie nic. Słabe efekty specjalne, marne dialogi i niedopracowana historia sprawiają, że człowiek zaczyna tęsknić za … Czytaj dalej Anakonda 3: Potomstwo
Tytuł mówi wszystko. W Nawiedzonym liceum mamy nawiedzone liceum, a więc dzieciaki zadzierające z duchami. Wszystko przez dawnego dyrektora szkoły, który był przywódcą groźnego kultu, mordercą i w dodatku szaleńcem. Cóż, to typowa produkcja kanału SyFy… Szkoła Holloman High School … Czytaj dalej Nawiedzone liceum
Z dala od polityki 