Początek wieku. Trwa moda na brit pop i college rock, a zespoły takie jak Blur, Coldplay czy Oasis biją rekordy popularności. W warszawskiej Szkole Głównej Handlowej grupka studentów zakłada własną kapelę, jej nazwę Renton zapożyczając z filmu Trainspotting. Najpierw po prostu się bawią, uczą gry ze sobą, potem zaczynają pracę nad własnym materiałem. Aż w końcu piosenka Hey Girl pojawia się w reklamie jednego z operatorów komórkowych. Trudno jej wówczas nie nucić…

Debiutancki album zespołu, Take Off, ukazał się w 2008 roku. Zawierał trzynaście kawałków nagranych w języku angielskim i idealnie pasujących do klimatów indie. Takich blurowych, gitarowych, bardzo rytmicznych i zagranych z pazurem. Promował go właśnie Hey Girl, bardzo brytyjski utwór, pozytywny i zaangażowany, ale dobrych piosenek było więcej. Choćby Lover’s Game, No Milk z zaśpiewanym dość wysoko finałem czy perkusyjny 3 Days.  

Oczywiście nie zawsze było po prostu dynamicznie. Drifted to na przykład ballada, przyjemna i dająca słuchającego trochę oddechu. Z kolei w Lazy Wild pojawia się trąbka, która wynosi na płytę odrobinę świeżości. Kolejny singiel z Take Off, czyli Walk Aside, to z kolei pozytywna porcja energii. Renton do końca oferuje dobrą zabawę, a lekkie, chwilami mocno młodzieżowe teksty idealnie do niej pasują.

Szkoda więc, że zespół Renton z czasem zniknął. Płyta Take Off była nominowana do Fryderyków, kapela wystąpiła w 2009 roku na Off Festivalu oraz Open’erze, walczyła też o zostanie polskim kandydatem na Eurowizję, ustępując ostatecznie Lidii Kopani. W 2011 roku pojawił się jeszcze album Niech wszystko staje się lepsze, potem zaś muzyków wciągnęło życie zawodowe i tak zwana proza życia. W rezultacie odpuścili sobie wspólne granie. Kto wie, może kiedyś wrócą. Potrzebujemy w Polsce dobrej, angielskiej muzyki.

Joel

Renton, Take Off

Polub nas na Facebooku, TikToku, BlueSky i Instagramie.
Polub nas w serwisie Media Krytyk.