To niezwykła antologia. Osiemnastu reżyserów z całego świata nakręciło osiemnaście krótkich, kilkuminutowych filmów poświęconych osiemnastu dzielnicom Paryża. Mieli całkowitą swobodę twórczą, mogli zaprosić do współpracy dowolnych ludzi, w dowolny sposób wydać niewielki budżet. Byle tylko opowiedzieć o mieście, miłości, radości życia… Tak właśnie powstał Zakochany Paryż.

Krótkometrażówki są rozmaite. Niektóre poważne, inne zabawne. Jedne dramatyczne, inne pełne napięcia lub ocierające się wręcz o horror. Bardzo różne. Van Sant opowiada o uczuciu, które pojawia się nagle, Podalydès o potrzebie tego uczucia. Tęsknocie za nim. Bracia Coen zaciągają widzów na stację metra Tuileries i przypominają, by nie nawiązywać kontaktu wzrokowego z obcymi. Doyle zaprasza z kolei do Chinatown w trzynastej dzielnicy, zaś Coixet przygląda się parze, która w obliczu śmiertelnej choroby przypomina sobie, czym jest miłość.

Chomet spogląda na paryskich mimów, Suwa odgrywa magicznego kowboja, Cuarón zaś za pomocą mastershota przygląda się rozmowie pewnych Paryżan. W szóstej dzielnicy u Depardieu spotyka się para, która za chwile się rozstanie, a u Tykwera pewien niewidomy mężczyzna dochodzi do wniosku, że został sam. To niesamowity spacer po mieście, romantyczny, nastrojowy, próbujący uchwycić klimat stolicy Francji. I choć nie ma tu dzielnic biedy i palących samochody migrantów, czuć pulsujący rytm tego miasta wielu światów.

Nie ukrywam jednak, że Zakochany Paryż to film przede wszystkim dla ludzi zakochanych w Paryżu lub przynajmniej znających Paryż. Przeciętnemu widzowi konwencja – kilkuminutowe, niepowiązane ze sobą filmy – może się nie spodobać. Zwłaszcza, że to produkcje nierówne. Niektóre błyskotliwe, inne nudnawe. Efekciarskie sąsiadują ze stonowanymi, pomysłowe z dość banalnymi i mało odkrywczymi. Ale też każdy inaczej je oceni. Każdy dostrzeże w ich coś innego. Ja zaryzykowałem… i zakochałem się w filmie.

Zobacz, jeśli:
– Kochasz Paryż
– Lubisz antologie

Odpuść sobie, jeśli:
– Nie cierpisz krótkich historyjek
– Nie przepadasz za Francją
– Masz uczulenie na miłość i inne choroby psychiczne

Michał Zacharzewski

Zakochany Paryż, Paris je t’aime, 2006, reż. Gerard Depardieu, Joel Coen, Gus Van Sant, Wes Craven, Alexander Payne, Bruno Podalydès, Gurinder Chadha, Frédéric Auburtin, Emmanuel Benbihy, Christopher Doyle, Alfonso Cuarón, Richard LaGravenese, Isabel Coixet, Sylvain Chomet, Ethan Coen, Olivier Assayas, Vincenzo Natali, Walter Salles, Nobuhiro Suwa, Oliver Schmitz, Daniela Thomas, Tom Tykwer, wyst. Natalie Portman, Gena Rowlands, Juliette Binoche, Ben Gazzara, Steve Buscemi, Willem Dafoe, Axel Kiener, Emilie Ohana, Nick Nolte, Bob Hoskins, Ludivine Sagnier, Javier Cámara, Ludivine Sagnier, Olga Kurylenko, Elias McConnell, Fanny Ardant, Elijah Wood, Sara Martins, Yolande Moreau, Maggie Gyllenhaal, Paul Putner, Emily Mortimer, Joana Preiss, Marianne Faithfull, Rufus Sewell, Aïssa Maïga, Martin Combes, Margo Martindale, Sergio Castellitto, Julie Bataille, Leonor Watling, Catalina Sandino Moreno, Salah Teskouk, Melchior Derouet, Julien Beramis, Florence Muller, Cyril Descours, Leïla Bekhti, Barbet Schroeder, Li Xin, Frankie Pain, Miranda Richardson, Hippolyte Girardot, Wes Craven, Lionel Dray, Alexander Payne, Gerard Depardieu, Gulliver Hecq, Bruno Podalydès, Hervé Pierre, Nicolas Maury, Gaspard Ulliel, Marina Moncade, Hélène Patarot, Laetitia Spigarelli, Adel Bencherif, Walid Afkir, Chany Sabaty, Jean-Christophe Barc, Nino Kirtadze, Dinara Drukarova, Emmanuel Finkiel, Christophe Perie

Ocena: 8/10

Polub nas na Facebooku.
Polub nas w serwisie Media Krytyk.
Sprawdź dostępność na platformach filmowych i VOD.