Szklany Szpon jest zbiorem opowiadań Eugeniusza Dębskiego jednego z bardziej zasłużonych polskich autorów fantasy/science-fiction. Dębski urodził się w 1952 roku, ukończył rusycystykę we Wrocławiu i tam pracował jako lektor. Ba, kierował nawet Centrum Języków Obcych na wrocławskim AWF-ie. W latach 80. debiutował jako pisarz w miesięczniku Fantastyka. Wydał ponad 20 książek i wiele opowiadań, napisał scenariusz do Crime Cities, recenzował gry w CD Action, a od niedawna pisuje też kryminały.
W Szklanym Szponie z 2004 roku znajdziemy osiemnaście jego tekstów. I to tekstów bardzo różnych. Krótkich, długich, zabawnych, poważnych, oryginalnych i wtórnych. Takich, w których uwagę zwraca zaskakująca puenta, ale też takich, których atutem ma być niecodzienny świat czy niecodzienna postać. Stąd też poziom opowiadań jest bardzo różny. Obok tych autentycznie ciekawych pojawiają się przegadane bądź po prostu nudne. Albo takie, które ciężko się czyta bądź kwituje słowami „I co z tego?”.
Tytułowy Szklany Szpon to historia z życia kotów. Magicbox z podwójnie zwertfikowaną powierzchnią roboczą przybliża wynalazek biurowy, który w magiczny sposób materializuje zamówienia osób z niego korzystających. Króciuchna Tragifarsa dla bezrobotnych pokazuje świat, w którym w ramach walki z bezrobociem rząd postanowił opłacać proste zawody, takie jak ekspresser czy windziarz blokowy. Z kolei w Smoczym duchu grupka doświadczonych łowców smoków wyrusza na polowanie, z którego nie wszyscy wrócą cało.
Trochę szkoda, że te teksty nie zapadają w pamięć. Przeczytałem Szklany Szpon tydzień temu i dziś nie jestem w stanie streścić ani jednego opowiadania. Wyleciały mi z głowy, uciekły, niczym się w niej nie zapisały. Cóż, niby człowiek nie słoń, nie musi wszystkiego pamiętać… Ale niektóre teksty takiego Sapkowskiego czy Martina pamiętam do dziś.
Joel
Szklany Szpon
Autor: Eugeniusz Dębski
Wydawnictwo: Fabryka słów
Z dala od polityki 