Debiutancka powieść Ernesta Cline Ready Player One ukazała się w 2011 roku. Bardzo szybko zdobyła popularność wśród czytelników i uznanie krytyków. Zainteresował się nią nawet Steven Spielberg, który pracuje właśnie nad jej wysokobudżetową adaptacją. Zadanie, które postawił przed sobą, nie jest łatwe. Powieść toczy się bowiem w wirtualnych światach gier komputerowych i jest przepełniona nostalgią za latami osiemdziesiątymi. Czasami, w których najpopularniejsze tytuły składały się raptem z kilkuset pikseli, a na listach przebojów dominowali Duran Duran i Rush.

Akcja książki toczy się w niedalekiej przeszłości, gdy kryzys wywołany gwałtownym wzrostem cen paliw doprowadził do zagłady naszej cywilizacji. Nie wyginęliśmy co prawda, ale przestaliśmy podróżować. Mieszkamy w rozpadających się przyczepach kempingowych tworzących gigantyczne miasta, a większość wolnego czasu spędzamy w wirtualnych światach takich jak OASIS. Jego twórca zmarł przed kilku laty, zostawiając swój gigantyczny majątek pierwszemu człowiekowi, który rozwiąże przygotowane przez niego trzy zagadki i zdobędzie trzy klucze. Gość chciał mieć pewność, że jego firma przejdzie w ręce osoby, która jej produkt zna od podszewki.

Wade Watts, przeciętny nastolatek mieszkający w jednej z wielu takich przyczep, prowadzi wirtualne życie jako Parzival. Pewnego dnia nieco przez przypadek wpada na trop pierwszego klucza. Okazuje się, że jest on ukryty nieopodal jego wirtualnej szkoły w labiryncie o nazwie Tomb of Horrors, wzorowanym na jednym ze scenariuszy Dungeons & Dragons. Próbując go zdobyć spotyka popularną blogerkę Art3mis i zaprzyjaźnia się z nią. Nie wie, że dzięki swojemu odkryciu ściągnie na siebie gniew potężnej korporacji Innovative Online Industries, usiłującej przejąć władzę nad OASIS.

Nawet jeśli brzmi to naiwnie, naiwne wcale nie jest. Powieść czyta się bowiem o wiele lepiej niż najpopularniejsze młodzieżowe antyutopie. Dla osoby wychowanej w latach osiemdziesiątych Ready Player One stanowi w dodatku niezwykłą podróż w czasy dzieciństwa, w epokę gier takich jak Joust czy Pac-Man. Odniesień do ówczesnej pop-kultury – filmów, seriali, muzyki, zabawek, gier – jest tu mnóstwo. Oparcie samej historii na mechanice rodem z MMORPG (rywalizacja, lista wyników, zdobywanie sprzętu w miarę postępów) sprawdza się doskonale.

Znajomość gier z pewnością się przydaje. Kulturowy background również jest wskazany, choć nie obowiązkowy. Ready Player One po prostu jest dobrze napisany. Zmusza czytelnika do polubienia głównego bohatera i zaangażowania się w jego historię. No i zmierzenia się z zagadkami, których rozwiązanie wcale nie jest takie oczywiste. Oby tylko film okazał się równie przyjemny!

Joel

Player One, Ernest Cline, Wydawnictwo Amber

Polub nas na Facebooku!