Wszyscy wiemy, jakie komedie podbijają polskie kina. A jakie stają się przebojami w Hiszpanii? Co kręci tamtejszych widzów, z czego się śmieją i co uważają za dowcipy na poziomie? Odpowiedzi na to pytanie udziela film Kiki i sekrety seksu, ubiegłoroczny przebój lokalnych kin. Nie jest to, co ciekawe, komedia romantyczna. Pod względem tematyki najbliżej jej do Sztuki kochania, gdyż historia – czy raczej historie – kręci się wokół seksu.

Film zgodnie z obowiązującą modą opowiada o przeplatających się losach kilku osób mających dość nietypowe preferencje seksualne. Jedna z pań wyznaje swojemu ukochanemu, że jest niezły w łóżku, ale prawdziwy orgazm przeżyła zaatakowana przez złodzieja. Ukochany bierze to sobie do serca i próbuje zaspokoić ją, całkiem skutecznie udając bandytę. Inna para trafia do seks-klubu, w którym popularnością cieszy się klepanie starych dziadków po tyłku i obsikiwanie partnerów. Jest też chirurg plastyczny, który usypia niepełnosprawną żonę, by odbyć z nią stosunek. Do tego dochodzi głuchnąca, hodująca jaszczurkę kobieta, którą pociągają jedwabne materiały. Kiedy wpadnie jej w oko mężczyzna w gładkiej, śliskiej koszuli, z trudem powstrzymuje się, by do niego nie podejść…

Film stanowi remake amerykańskiego To właśnie seks. Podobnie jak w oryginale, humor wynika z dialogów oraz sytuacji, w których dążący do seksualnej satysfakcji bohaterowie się znajdują. Reżyser Paco Leon sugeruje raz po raz, że ludzie ciągle walczą ze swoimi kompleksami i często się poddają. Tym samym zbyt łatwo skazują się na samotność. Kiki i sekrety seksu przypomina chwilami wczesne filmy Almodovara. Jasne kolory, oryginalne stroje i oszałamiające wnętrza są przecież wizytówką tego reżysera. Podobnie jak i jego filmy, dzieło Paco Leona bazuje na pełnych aluzji dialogach tworzących opowieść o potrzebie wyrwania się z konwenansów.

Co zatem zawodzi? Siermiężny miejscami dowcip scenarzystów oraz mocno naciągane preferencje bohaterów, które czynią Kiki i sekrety seksu obrazem niezbyt realistycznym. Mam wrażenie, że nie taki był zamiar twórców. Chcieli rozbawić widzów, a zarazem pokazać, jak ludzie są różnorodni. Tymczasem z kina człowiek wychodzi ze świadomością, że ludzie są dziwni. Dziwni i z reguły nieszczęśliwi. Niezbyt budujący wniosek.

Wojciech Kąkol

Kiki i kwiaty seksu, Kiki, Love to Love, 2016, reż. Paco Leon, wyst. Paco Leon, Ana Katz, Natalia de Molina,

Ocena: 5/10

Polub nas na Facebooku!