Cień węża to trzeci i ostatni tom Kronik rodu Kane, powieściowej serii zapoczątkowane przez Czerwoną piramidę i kontynuowanej w Ognistym tronie. Na jej kartach dochodzi do ostatecznego starcia dwójki nastolatków, Sadie i Cartera, z próbującym zmartwychwstać i pogrążyć świat w chaosie bogiem Apopisem.

Egipskim bogiem, dodajmy. Autor serii, Rick Riordan, zasłynął opowieściami o Percym Jacksonie i bogach olimpijskich. Gdy serię tę skończył, przerzucił się właśnie na Egipt. Stąd mamy tu całą plejadę boskich istot, od kociej Bastet przez Besa i Anubisa po samego Ra. Tak naprawdę jednak to przygodowa opowieść o nastolatkach, którzy stają do walki z przerażającym złem. Taki Harry Potter, tylko w nieco innych klimatach.

I nie dziwię się, że młodzi czytelnicy to lubią. Powieść jest napakowana przygodami. Są pościgi i ucieczki, niezwykle tajemnicze i malownicze miejsca, potężne bitwy i drobne starcia, także fortele, podczas których bohaterowie muszą wykazać się inteligencją. Jednocześnie wciąż pozostają dzieciakami, nie mają charyzmy superbohaterów czy detektywów z krwawych kryminałów. Popełniają błędy, mają wątpliwości, plączą się i zakochują.

Tom trzeci wzbudził mieszane opinie wśród czytelników. Jedni uznali go za zbyt przewidywalny, inni z kolei za najlepszy z całej serii. Jest też najkrótszy, ma raptem 440 stron, jakieś sto mniej niż pierwszy. Może dzięki temu to lekka, fajna i szybka lektura. Taka, przy której nie trzeba się intelektualnie namocować, a przez kolejne strony płynie się wartko. Oczywiście najlepiej, kiedy jest się człowiekiem odpowiednio młodym. Bo Cień węża to jednak powieść youth adult. Ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Joel

Cień węża
Tytuł oryginału: The Serpent’s Shadow
Autor: Rick Riordan
Przekład: Agnieszka Fulińska
Wydawnictwo Galeria Książki

Polub nas na Facebooku i Twitterze.