Barany chorują na trzęsawkę. Kiedy dopadnie je ta paskudna choroba, w sumie zachowują się normalnie, to znaczy mają dobre humorki i chętnie się pasą na zielonych, islandzkich pastwiskach. Nikogo nie bodą bez powodu i z nikim się nawet nie kłócą. Oczywiście nie piją też na umór alkoholu, bo nie są menelami. A mimo to ludzie z niejasnych powodów zabijają je całymi stadami. Dlaczego tak robią? Przecież sami są o wiele gorsi!

Barany. Islandzka opowieść to komedia podszyta dramatem, a raczej dramat nie do końca smutny, mroczny i dołujący. Opowiada historię dwóch mieszkających obok siebie braci, którzy od czterdziestu lat nie rozmawiają ze sobą. Nie wiadomo właściwie, o co się pokłócili. Dość powiedzieć, że szczerze się nienawidzą, porozumiewają się za pomocą listów przenoszonych przez psa, no i rywalizują, który z nich ma lepsze barany. Bo barany i w ogóle owce są chlubą w niezbyt gęsto zaludnionej, skalisto-trawiastej okolicy.

Problemy zaczynają się po lokalnym konkursie, kiedy jeden z braci u zwycięskiej owcy tego drugiego odkrywa objawy trzęsawki. Miejscowy wydział weterynarii przygląda się bliżej sprawie i podejmuje decyzję o uśmierceniu wszystkich wełniaczków w dolinie. Dla mieszkańców wioski to jak wyrok śmierci. Owszem, otrzymają odszkodowanie, lecz przez dwa lata nie będą mogli hodować owiec, co oznacza, że umrą z nudów. Czy bracia podniosą się po takim ciosie? Czy śmierć ukochanych owiec zdoła ich do siebie zbliżyć?

Odpowiedź na to pytanie nie jest oczywiście najważniejsza. To film o uprzedzeniach, głupim uporze, ale i bliskości, czy wręcz solidarności. Niektórzy dostrzegą w Baranach opowieść o miłości do zwierząt, inni ciekawy portret prowincjonalnej Islandii. Przede wszystkim to jednak ostrzeżenie, by nie zapędzać się za daleko. Czasami warto odpuścić, wyciągnąć rękę, zanim będzie już na to za późno.

Michał Zacharzewski

Barany. Islandzka opowieść, Hrutar, reż. Grímur Hákonarson, wyst. Sigurdur Sigurjónsson, Theódór Júliusson, Charlotte Boving

Ocena: 7,5/10

Polub nas na Facebooku!
Spis naszych recenzji na serwisie Media Krytyk.