Lubię kino braci Coen, ale za Ladykillers czyli zabójczy kwintet nie przepadam. Dla mnie to przeciętna komedia kryminalna bazująca na starej brytyjskiej komedii pod tym samym tytułem. W sumie dość dziwaczna, przez co niektórym widzom może się spodobać. Pani Marva … Czytaj dalej Ladykillers czyli zabójczy kwintet
Bracia Coen przerwali na jakiś czas współpracę. Joel nakręcił Makbeta, Ethan zaś napisał wraz z żoną scenariusz queerowej komedii gangsterskiej Żegnajcie laleczki. A potem go zekranizował – to mocno absurdalna produkcja przeznaczona głównie dla miłośników coenowskiego humoru. Filadelfia, rok 1999. … Czytaj dalej Żegnajcie laleczki
To jeden z najstarszych filmów braci Coen, a ich styl czuć już w nim na kilometr. Arizona Junior to przezabawna i znakomicie sfilmowana opowieść o paru idiotach, porwaniu i życiu na amerykańskiej prowincji. Tej, którą twórcy tak bardzo ukochali. H.I. … Czytaj dalej Arizona Junior
To niezwykła antologia. Osiemnastu reżyserów z całego świata nakręciło osiemnaście krótkich, kilkuminutowych filmów poświęconych osiemnastu dzielnicom Paryża. Mieli całkowitą swobodę twórczą, mogli zaprosić do współpracy dowolnych ludzi, w dowolny sposób wydać niewielki budżet. Byle tylko opowiedzieć o mieście, miłości, radości … Czytaj dalej Zakochany Paryż
Śmiertelnie proste to debiutancki film braci Coen, mroczny kryminał w stylu noir. Tytuł nawiązuje do jednej z powieści Dashiella Hammetta i przypomina, że często ludzie po dokonaniu zbrodni zaczynają się wszystkiego obawiać. Są przeświadczeni, że popełnili jakiś błąd… W deszczową … Czytaj dalej Śmiertelnie proste
To jeden z najlepszych filmów braci Coen. Mroczny neo-western drogi nakręcony na podstawie powieści Cormaca McCarthy’ego. Precyzyjnie zaplanowany, świetnie zrealizowany, niepokojący i zapadający w pamięć. Nie przez przypadek To nie jest kraj dla starych ludzi wyróżniono Oscarem dla najlepszego filmu … Czytaj dalej To nie jest kraj dla starych ludzi
XIX wiek, tereny dzisiejszej Polski. Niewielki sztetl. Bogobojny żyd wraca późnym wieczorem do domu i opowiada żonie, że spotkał rabbiego Groszkowera i nawet zaprosił go na zupę. Kobieta jest przerażona. Słyszała bowiem, że rabbi nie żyje, co oznacza, że jej … Czytaj dalej Poważny człowiek
Widniejąca pod tym tekstem ocena jest dość wysoka. Pewnie nie wszyscy się z nią zgodzą, a niektórzy z was oskarżą mnie nawet o stronniczość, pisanie tekstów pod wpływem substancji odurzających, sympatyzowanie z komunistyczną partyzantką albo wręcz sprzyjanie muzykom klasycznym. Dlatego … Czytaj dalej Ave, Cezar!
Z dala od polityki 