Danzig to zespół Glenna Danziga, dziś już starszego pana, który swoją działalność artystyczną rozpoczął w zespole The Misfits. Po sześciu latach, w 1983, miał już własny band, Samhain, który z czasem przemianował właśnie na Danzig, pożyczając od matki jej panieńskie nazwisko. Nagrany wówczas utwór Mother okazał się przebojem, dziś to jedna z najbardziej znanych kompozycji w dorobku grupy.

Ale my przenosimy się do 2004 roku, kiedy doświadczony już zespół wydaje swój ósmy album, Circle of Snakes. Lubię go ze względu na stylistyczną spójność, doceniam też odejście od industrialu i alt-metalu, którymi to gatunkami Danzig niewątpliwie inspirował się w latach 90. Tworzył wtedy fajną muzykę, ale uznał, że nie chce być jej niewolnikiem. Dlatego zdecydował się właśnie na powrót do korzeni, do klimatu, gitarowego grania, snucia opowieści. Dla mnie wydawnictwo to bliskie jest temu z czasów Mother.

To mroczna, surowa, choć niekoniecznie bardzo ostra muzyka, której nastrój ustanawia otwierający ją, instrumentalny Wotan’s Procession. Utwory takie jak Skull Forest czy nieco misfitsowe 100 Devils Reign brzmią niepokojąco, trochę oldschoolowo, ale fajnie. Lubię tytułowe Circle of Snakes, When We Were Dead i blackowe Night BeSodom, w którym uwięzione w tle gitary szaleją i łomoczą. Z kolei Black Angel, White Angel spokojnie mógłby się znaleźć na którejś z pierwszych płyt zespołu.

Dla mnie Circle of Snakes to naprawdę udana płyta i żałuję, że przeszła trochę niezauważona. Być może dlatego, że w 2004 roku najmodniejsze zespoły grały już inaczej, Danzig proponował klimaty, które ze dwie, może nawet trzy dekady wcześniej brzmiałyby świeżo. A tak? A tak fani coverów mają się na czym uczyć. Taki Netherbound to przecież wciąż bardzo dobra rzecz…

Joel

Danzig, Circle of Snakes

Polub nas na Facebooku, TikToku, BlueSky i Instagramie.
Polub nas w serwisie Media Krytyk.