B.T.R. to nie tylko nazwa kodowa rosyjskiego transportera opancerzonego oraz amerykańskiej grupy Big Time Rush, ale również bułgarski zespół heavymetalowy założony w 1984 roku. Dwa lata później stał się lokalną sensacją i wciąż ma wielu fanów.

Najprościej opisać B.T.R. jako zespół grający klasycznego rocka spod znaku takiego Perfect. Porównanie wydaje mi się o tyle uzasadnione, że do gitar i perkusji dochodzą tu melodyjne, przebojowe kompozycje oraz dość łagodny wokal wsparty niekiedy chórkami. Kiedy jednak trzeba, gitary wysuwają się naprzód, a bębny pracują mocniej, zaś muzycy chwytając przyjemny rytm i pokazując pazura.

Tak jest na płycie B.T.R. ’97 z 1997 roku, jednej z najlepszych w historii zespołu. Znajduje się tu jeden z większych przebojów zespołu, Elmaz i Stuklo, i to w dodatku w dwóch różnych wersjach. To łagodna, ale przyjemna kompozycja, która od razu wpada w ucho. Z kolei rockowe Hvani Zhivota Si V Ruce ma szybsze tempo, wspomniane już gitary, a nawet przyjemną solówkę, zaś refren wpada w ucho. Stąd piosenka idealnie nadaje się na koncerty.

Hey Momiche zaczyna się klasycznymi gitarami, które później ustępują tym elektrycznym. Dvuboi od razu ma ostre tempo, Vurni Se znów stawia na łagodność, zachowując balladowy klimat aż do samego końca. Mocniejszy Posleden Zvunec przynosi gitarową pogoń i równie bijącą perkusję. I jasne, tekstów nie zrozumie się, dopóki nie pozna się języka bułgarskiego, ale kompletnie to nie przeszkadza. To po prostu fajna, klasyczna muzyka rockowa.

Joel

B.T.R., B.T.R. ‘97

Polub nas na Facebooku, TikToku i Instagramie.