Rozczarowanie. I to spore, ale z mojej winy. Po Pokolenie IKEA sięgnąłem bez odpowiedniego researchu. Tytuł powieści Piotra C. słyszałem wielokrotnie, ale nigdy tak naprawdę nie wgłębiłem się w szczegóły. W związku z tym wyobrażałem sobie, że to książka o pokoleniu szczurów korporacyjnych spędzających całe dnie w robocie, zabijających się dla awansu, a do domów zagraconych produktami słynnej szwedzkiej firmy wracających tylko po to, by się przespać. I dalej w kierat. Myliłem się…

Bohaterem Pokolenie IKEA jest Czarny, prawnik pracujący w dużej korporacji i zbliżający się do czterdziestki. Facet wyraźnie nie jest zadowolony ze swojego życia i ludzi, których w nim spotyka. Trochę jak bohater Zwału, uważa wszystkich za skończonych idiotów, a w najlepszym wypadku dziwaków. No dobrze, ma dobrego kumpla Koguta, ma też szefową Olgę, z którą nawet nieźle się dogaduje, choć obydwoje bez przerwy sobie dogryzają. Ale to wszystko.

Pokolenie IKEA to kilkanaście scenek z życia, anegdotek czy nietypowych sytuacji, w których królują dialogi. Dialogi skupione głównie na seksie i wypełnione aż po brzegi szowinizmem i wulgaryzmami. Może i miejscami są zabawne, ale kompletnie nierealistyczne i naciągane. Do wizji pokolenia książka Piotra C. nawet nie aspiruje. Trudno też mówić o obrazie jakiegoś środowiska czy grupy zawodowej. Czytelnik chwilami czuje się, jakby podsłuchiwał kilkoro mocno pijanych ludzi prowadzących podszyte humorem, ale niedorzeczne, przerysowane, przegięte pogaduszki o niczym.

Ja rozumiem, że niektórzy ludzie bluzgają na okrągło i bez potrzeby. Rozumiem też, że niektórzy potrafią jedynie użalać się nad sobą i swoim „ciężkim” życiem albo gadać wyłącznie o seksie. Ale takich ludzi się nie lubi, przynajmniej w moim środowisku. A Piotr C. postanowił zbudować na tym książkę. I chyba sam się rozczarował. Omijać!

Joel

Pokolenie IKEA
Autor: Piotr C.
Wydawnictwo: Novae Res

Polub nas na Facebooku!