Barbara Klicka jest poetką „młodego” pokolenia. Urodziła się w 1981 roku i wychowała w Płocku, natomiast studiowała w Warszawie. Uznanie zdobyła tomikiem same same, a następnie nice. Potem napisał sztukę teatralną zatytułowaną Elementarz (i wystawioną przez Piotra Cieplaka w Teatrze Narodowym). I wreszcie w 2019 roku debiutowała w prozie Zdrojem. Niewielką książeczką o wyobcowaniu we współczesnym świecie.

Główna bohaterka nazywa się Kamila i jest w wieku chrystusowym. Niedawno wykryto u niej złośliwy nowotwór tkanki chrzęstnej i skutecznie go wycięto. Obecnie Kama wybiera się do sanatorium, by się podleczyć i nie stracić uprawnień do renty zdrowotnej. Spędza tam miesiąc, a my przyglądamy się temu w stylu, do którego przyzwyczaił nas taki Varga. To trochę strumień świadomości, trochę wierny zapis wydarzeń, których część zahacza o absurd.

Kama w sanatorium jest samotna i dopiero w nim debiutuje. Uczy się rządzących tym miejscem zasad od starszych i bardziej doświadczonych współlokatorek, Zosi ze Zgierza i Bogusi z Podhala, które nieraz patrzą na nią z góry i skąpią wyjaśnień. Bohaterka staje się trybikiem w wielkiej maszynie, elementem niezbędnym, ale i nieistotnym, ugniatanym, przestawianym, traktowanym jak głupie dziecię. W tle pojawiają się inni pensjonariusze i pracownicy zakładu, choćby rubaszny Zdzisław czy Halinka marząca o wycieczce do Lichenia.

Świat przedstawiony w Zdroju jest nieprzyjemny i nieprzychylny, pełen ludzi złośliwych, nadmiernie formalnych bądź zakompleksionych (w końcu Kama jest z Warszawy!). To obraz przerysowany, ale do pewnego stopnia celnie portretujący Polskę i polskość. Owo wyobcowanie, które nieuchronnie się pojawia, tylko wzmacnia ów efekt. Nic dziwnego, że moje pokolenie niezbyt chętnie spogląda w stronę sanatoriów. A przecież kiedyś były to raje dla ludzi w słusznym wieku…

Joel

Zdrój
Autorka: Barbara Klicka
Wydawnictwo W.A.B.

Polub nas na Facebooku, TikToku, BlueSky i Instagramie.
Polub nas w serwisie Media Krytyk.