Tomasz Hajto to jeden z najbardziej znanych piłkarzy przełomu wieków. Grał nie tylko w Polsce (Hutnik, Górnik, ŁKS), ale też w Niemczech (Duisburg, Schalke 04, Nurnberg) oraz Anglii (Southampton, Derby County), ponad sześćdziesiąt razy wystąpił w reprezentacji Polski. Pracował jako trener i komentator. Wielu wciąż pamięta „Gianniemu” aferę fajkową, problemy hazardowe i tragiczny wypadek, który spowodował – i z jakichś powodów otrzymał skandalicznie niską karę. Wiadomo jednak, że w Polsce samochodoza szaleje od lat, a winny jest zawsze pieszy.

Książka Tomasz Hajto. Ostatnie rozdanie to historia jego życia od lat najmłodszych i czasów spędzonych z piłką na podwórku czy w ogródku po pierwsze poważniejsze treningi, awanse, transfery. Autor rzadko kiedy wspomina poszczególne mecze czy bramki. Częściej skupia się na opisywaniu ogólnego wrażenia związanego z daną drużyną czy sezonem. Opowiada o starej gwardii, pijącej i palącej na potęgę, ale i o zawodnikach, którzy mocno przykładali się do obowiązków. Pisze o trenerach, działaczach, rodzinie.

Sporo miejsca w Tomasz Hajto. Ostatnie rozdanie poświęcono piłkarskiej codzienności. Czyli treningom, które nie zawsze przekładają się na występy,  trenerom nie zawsze sprawiedliwie traktującym zawodników, rozmowom przed i pomeczowym. Z tych ostatnich wynika, że bohater książki zawsze był człowiekiem pewnym siebie, doskonale radzącym sobie w każdej sytuacji. Owszem, popełniającym błędy, ale potrafiącym się do nich przyznać.

Stąd obecność w książce rozdziałów poświęconych zarówno wypadkowi, jak i hazardowi. Także aferze fajkowej, w przypadku której Hajto – być może słusznie – kompletnie nie czuje się winny i twierdzi, że padł ofiarą okoliczności. Cała książka została podzielona na dwie części (piłka klubowa i reprezentacyjna) oraz piętnaście rozdziałów. Bywa zabawna, niekiedy dość brutalnie rozlicza się z trenerami-nieudacznikami i słabymi jak barszcz zawodnikami, co fanów piłki nożnej na pewno ucieszy. Lubimy przecież takie smaczki. Wójcik, Janas, Engel, jacy naprawdę byli?

Tomasz Hajto. Ostatnie rozdanie pozostawia jednak z poczuciem niedosytu. Trochę brakuje tu mięska, konkretów, anegdotek, ciekawostek, jakiegoś głębszego wejrzenia w losy bohatera. Z drugiej strony trudno zawrzeć kilka lat grania w jednym zespole na trzydziestu czy czterdziestu stronach. Siłą rzeczy wdziera się tu skrótowość. Pobieżność. Obowiązkowa papka wsparta paroma szczegółami. Trochę szkoda, ale fanów piłki książka nie powinna rozczarować.

Joel

Tomasz Hajto. Ostatnie rozdanie
Autorzy: Tomasz Hajto, Cezary Kowalski
Wydawnictwo Sine Qua Non

Polub nas na Facebooku, TikToku i Instagramie.