Zamki Burgundii to klasyczna gra planszowa. A więc taka, która ma już swoje lata i przez ten czas zdobyła wielką popularność. Pomogły jej w tym logiczne i ciekawe zasady, a także sam przebieg rozgrywki, premiujący myślenie w miejsce ślepego losu.

Tytułowa Burgundia to kraina geograficzna położona w centralnej Francji, nad Loarą. Nam kojarzy się z winami, słynnymi burgundami, ale przecież ma też swoje zamki i pałace. Przepiękne relikty przeszłości wznoszone w malowniczych zakątkach i często odwiedzane przez podróżników z całego świata. Jednak gracze nie bawią się w obsługę ruchu turystycznego. Zapraszają nas w przeszłość, do czasów, gdy owe zamki dopiero wznoszono.

Gracze wcielają się w możnowładców, arystokratów starających się dorobić. To właśnie oni wznoszą zamki. Zakładają też osady, inwestują w kopalnie soli, rozwijają handel i prowadzą badania naukowe. Ba, hodują nawet zwierzęta. Oczywiście wszystko to ma formę kafelków, które dokłada się na stół i tym samym rozszerza swoje włości. Do tego dochodzą znaczniki, kostki i różne inne cuda mające wpływ na przebieg gry.

Choć instrukcja Zamków Burgundii ma szesnaście stron, nie jest skomplikowana. Również zasady zabawy okazują się logiczne. Gracze rzucają kośćmi i na podstawie ich wyniku mogą dobrać kafelek z planszy. Mogą też wyłożyć go z magazynku, sprzedać towary lub sięgnąć po robotników, którzy pomagają modyfikować rzuty. Przyznaję, przy pierwszej czy nawet drugiej partii wydaje się to skomplikowane, zwłaszcza liczba symboli i kafelków widocznych na planszy oszałamia. Interakcja nie jest tu najważniejsza, ale istnieje i pozwala utrudnić działania konkurentom. Nie zawsze się to jednak opłaca.

Zamki Burgundii to fajna gra. Złożona, wymagająca, ale na pewno nienależąca do najtrudniejszych produkcji. Spokojnie poradzi sobie z nią dziesięciolatek. A dorośli? Dorośli będą się świetnie bawić pod warunkiem, że skupią się na grze, a nie imprezowym paplaniu!

Fifi

Zamki Burgundii, wyd. Ravensburger

Polub nas na Facebooku, TikToku i Instagramie.